USTAVNI SUD

KI194/18, Ocena ustavnosti Presude Vrhovnog Suda Republike Kosova, Rev. br. 157/2018, od 4. jula 2018. godine

KI194/18, Kadri Muriqi i Zenun Muriqi

Rešenje o neprihvatljivosti od 5. februara 2020. godine, objavljeno 10. Marta 2020.godine

Ključne reči: Individualni zahtev, očigledno neosnovan, služnost

Ovaj slučaj je nastao kao rezultat komšijskog spora u vezi sa pravom služnosti, odnosno prolaska kroz jednu ulicu u jednom selu koje se nalazi u Opštini Peć. Podnosioci zahteva, dva brata, su kupili jednu nepokretnu imovinu koju su uspeli da registruju kao njihovu zajedničku imovinu u katastarskom registru u Opštini Peć, tako da je svaki od njih bio vlasnik ½ ukupnog dela nepokretne imovine.

Činjenica da su podnosioci zahteva legitimni vlasnici navedene imovine nikada nije bila sporna u postupcima pred redovnim sudovima. Sporno je, tokom čitavog parničnog postupka, bila pitanje da li, ili ne, imaju pravo služnosti susedi na putu koji je prolazio kroz i uz njihovu zajedničku imovinu.

Nakon sprovedenih sudskih postupaka radi razmatranja navoda podnosilaca zahteva koji su predstavljeni u njihovoj tužbi “u vezi sa uskraćivanjem služnosti i predajom nepokretne imovine”; nakon saslušanja odgovora na tužbu koji su podneti od zainteresovanih strana; nakon geodezijskih veštačenja i saslušanja svedoka suseda; i, nakon ukupno 14 sudskih sednica, Osnovni sud je odlučio da u potpunosti odbije tužbeni zahtev podnosilaca, odlučujući da je, u suštini, sada već kreirana služnost za prolazak tim putem još tokom 1973-74 godine, i da od tog vremena svi susedi su koristili put bez ikakvih prepreka i u vezi sa tim se bivši vlasnik nikada nije žalio. Nakon toga, Apelacioni sud kao i Vrhovni sud su potvrdili donetu odluku Osnovnog suda, konačno odlučujući u odbijanju tužbe podnosilaca zahteva.

Pred Ustavnim Sudom se osporava donošenje odluke od strane Vrhovnog suda, u vezi sa druge dve odluke nižestepenih sudskih instanci koje su odbile tužbeni zahtev podnosilaca zahteva kao neosnovan. Podnosilac zahteva su tvrdili da su redovni sudovi povredili njihova prava koja su zagarantovana Ustavom i EKLjP-om u vezi sa: pravom na pravično i nepristrasno suđenje; zaštite imovine; i, sudske zaštite prava.

Sud je, na kraju, zaključio da: (i) navodi podnosilaca zahteva koji se tiču povreda člana 31 Ustava u vezi sa članom 6 EKLjP-a a o obrazloženju sudskih odluka, ne određivanju superekspertize i usvajanja zahteva o nekim dodatnim svedocima  su očigledno neosnovani po ustavnim osnovama i kao takvi se trebaju odbiti kao neprihvatljivi na osnovu člana 113.7 Ustava i pravila 39 (2) Poslovnika o Radu; (ii) navodi podnosilaca zahteva za povrede člana 46 Ustava a u vezi sa članom 1 Protokola br. 1 o pravu na imovinu su očigledno neosnovani po ustavnim osnovama i kao takvi se trebaju odbiti kao neprihvatljivi na osnovu člana 113.7 Ustava i pravila 39 (2) Poslovnika o Radu; i (iii) navodi podnosilaca zahteva za povrede člana 54 Ustava a u vezi sa članom 13 EKLjP-a o pitanjima sudske zaštite prava i prava na delotvorno pravno sredstvo nisu objašnjeni na adekvatan način i kao takvi se trebaju odbiti na osnovu člana 48 Zakona a u vezi sa članom 39 (1) (d) Poslovnika o Radu.