USTAVNI SUD

KI19/23, Podnosilac: Kadri Ismajli, Ocena ustavnosti presude Vrhovnog suda Kosova[Pml. br. 429/2022] 0d 23. decembra 2022. godine 

Ključne reči: individualni zahtev, očigledno neosnovan zahtev

Ključno pitanje u okolnostima konkretnog slučaja je povezano sa navodom podnosioca zahteva u vezi s nedostatkom obrazloženja sudske odluke o njegovom proglašenju krivim za izvršenje krivičnog dela zloupotreba službenog položaja ili ovlašćenja kao i dopunskom kaznom zabrane obavljanja dužnosti u javnoj upravi ili javnoj službi u trajanju od 1 godine nakon izdržavanja zatvorske kazne. U konkretnom slučaju podnosioca zahteva je Osnovni sud proglasio krivim za izvršenje krivičnog dela zloupotreba službenog položaja ili ovlašćenja, i osudio ga na kaznu zatvora u trajanju od 180 (sto osamdeset) dana; izrečena mu je i dopunska kazna, zabrana obavljanja dužnosti u javnoj upravi ili javnoj službi u trajanju od 1 godine nakon izdržavanja kazne zatvora. Žalbu podnosioca zahteva je Apelacioni sud odbio kao neosnovanu.  Na kraju, Vrhovni sud je presudom odbio kao neosnovan zahtev podnosioca zahteva za zaštitu zakonitosti.

Podnosilac zahteva osporava konstatacije redovnih sudova pred Sudom, navodeći da je došlo do povrede člana 31. [Pravno na Pravično i Nepristrasno Suđenje] Ustava, kao rezultat nedostatka obrazloženja sudske odluke.

U vezi sa drugom navodom povodom neobrazloženja sudskih odluka, na osnovu opštih principa ESLJP, u vezi sa obrazloženjem sudske odluke, Sud primećuje da su redovni sudovi razjasnili da: (i) de se u postupcima osuđenog – podnosioca zahteva formiraju elementi krivičnog dela zloupotreba službenog položaja ili ovlašćenja i da su u njihovim obrazloženjima sudovi analizirali inkriminišuće okolnosti i činjenice osuđenog; (ii) navod o primeni dva krivična zakonika su navodi koji se pozivaju na načinjenu grešku u opisu nekoliko citiranih članova u vezi sa merenjem, odnosno ublažavanjem visine izrečene kazne, ali je bitno da u slučaju izricanja kazne nisu prevaziđene zakonske nadležnosti i data obrazloženja u vezi sa odlukom o kazni nisu obuhvaćena proceduralnim povredama: (iii) navod da podnosilac zahteva nije kriv i da se ne potencira ko je oštećena strana proizilazi da je neozbiljan navod jer je osuđeni u postupcima vođenim pred redovnim sudovima isticao da je prodao 10 metara drva za 250 € s ciljem obezbeđivanja ograde i vrata za organ u kojem radi i da se kaže da nema oštećene strane i da ništa nije zloupotrebio, proizilazi da je neozbiljan i tendenciozan navod s ciljem izbegavanja krivične odgovornosti. Stoga, u okolnostima konkretnog slučaja, podnosilac zahteva nije argumentovao da gore navedeni standardi i garancije iz člana 31. Ustava, u pogledu prava na obrazloženu odluku, nisu sprovedene.

Sledstveno, navod podnosioca zahteva u vezi sa nedostatkom obrazložene sudske odluke je očigledno neosnovan po ustavnim osnovama, i zahtev se u celosti proglašava neprihvatljivim u skladu sa članom 113.7 Ustava i pravilom 34 (2) Poslovnika o radu.