Aktvendim për papranueshmëri

Vlerësim i kushtetutshmërisë të Aktgjykimit ARJ-UZVP.nr. 2/2022, të datës 10 mars 2022, të Gjykatës Supreme të Kosovës;

Nr. të lëndës KI90/22

Parashtruesit: Jusuf Nikçi

Shkarko:
llogo_gjkk_png_2

Prishtinë, më 27 maj​​ 2024

Nr. ref.: RK 2431/24

 

 

 

 

 

 

 

 

AKTVENDIM PËR PAPRANUESHMËRI

 

 

rastin nr.​​ KI51/23

 

Parashtrues​​ 

 

Elmi Simnica

 

 

Vlerësim i​​ kushtetutshmërisë së Aktgjykimit​​ të Gjykatës së Apelit​​ AC.​​ nr.​​ 406/2021​​ ​​ 23 shtatorit 2022​​ 

 

 

GJYKATA KUSHTETUESE E REPUBLIKËS SË KOSOVËS​​ 

 

 

e përbërë nga:​​ 

 

Gresa Caka-Nimani, kryetare

Bajram Ljatifi, zëvendëskryetar

Selvete Gërxhaliu-Krasniqi, gjyqtare

Safet Hoxha, gjyqtar​​ 

Radomir Laban, gjyqtar

Remzije Istrefi-Peci, gjyqtare​​ 

Nexhmi Rexhepi, gjyqtar​​ 

Enver Peci, gjyqtar dhe

Jeton Bytyqi, gjyqtar

 

 

Parashtruesi i kërkesës​​ 

 

  • Kërkesa është parashtruar nga​​ Elmi Simnica, nga fshati Bardh i​​ Madh,​​ komuna​​ Fushë​​ Kosovë​​ (në tekstin e mëtejmë:​​ parashtruesi i kërkesës),​​ i cili përfaqësohet​​ nga​​ Jeton Osmani,​​ avokat nga Prishtina.​​ 

 

Vendimi i kontestuar​​ 

 

  • Parashtruesi i kërkesës konteston​​ kushtetutshmërinë e​​ Aktgjykimit AC.​​ nr.​​ 406/2021 të​​ ​​ 23 shtatorit 2022​​ të Gjykatës së Apelit.

 

  • Aktgjykimi i​​ kontestuar​​ i është dorëzuar​​ parashtruesit të kërkesës​​ më 25 tetor 2022.

 

Objekti i çështjes​​ 

 

  • Objekt i çështjes së kërkesës është vlerësimi i​​ kushtetutshmërisë së​​ Aktgjykimit​​ ​​ kontestuar të​​ Gjykatës​​ se Apelit, me të cilët​​ parashtruesi i kërkesës pretendon​​ shkeljen e të drejtave të​​ tij​​ të garantuara me​​ nenin 3​​ [Barazia para Ligjit],​​ ​​ nenin 24 [Barazia para Ligjit], nenin 31 [E Drejta për Gjykim të Drejtë dhe të​​ Paanshëm],​​ nenin 32 [E Drejta për Mjete Juridike],​​ në lidhje me​​ nenin 54 [Mbrojtja Gjyqësore e të Drejtave]​​ dhe nenin 102 [Parimet e Përgjithshme​​ ​​ Sistemit​​ Gjyqësor]​​ të Kushtetutës së Republikës së Kosovës (në​​ tekstin e mëtejmë: Kushtetuta), dhe me nenet​​ 6 (E drejta për një proces të rregullt)​​ dhe 13 (E drejta për zgjidhje efektive)​​ të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut​​ (në tekstin e mëtejmë:​​ KEDNJ).

 

Baza juridike​​ 

 

  • Kërkesa bazohet në paragrafët​​ 1 dhe 7 të nenit 113 [Juridiksioni dhe Palët e Autorizuara] të Kushtetutës,​​ nenet​​ 22 [Procedimi i kërkesës] dhe 47 [Kërkesa individuale] të Ligjit për Gjykatën Kushtetuese të Republikës së Kosovës, nr. 03/L-121 (në tekstin e mëtejmë: Ligji) dhe​​ në​​ rregullin 25​​ [Parashtrimi i kërkesave dhe përgjigjeve] të Rregullores së punës së Gjykatës Kushtetuese (në tekstin e mëtejmë: Rregullorja e punës).

 

  • Më​​ 7 korrik 2023, Rregullorja e punës së Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Kosovës, nr. 01/2023 u publikua në Gazetën Zyrtare të Republikës së Kosovës dhe hyri në fuqi pesëmbëdhjetë (15) ditë pas publikimit të saj. Rrjedhimisht, gjatë shqyrtimit të kërkesës, Gjykata Kushtetuese e Republikës së Kosovës (në tekstin e mëtejmë: Gjykata) ​​ i referohet dispozitave të Rregullores së lartcekur, e cila ka shfuqizuar Rregulloren e punës së Gjykatës nr. 01/2018. Lidhur me këtë, konform rregullit 78 (Dispozitat kalimtare) të Rregullores së punës nr. 01/2023, përjashtimisht, dispozita të caktuara të Rregullores së punës nr. 01/2018, do të vazhdojnë të zbatohen në lëndët e regjistruara në Gjykatë para shfuqizimit të saj, vetëm nëse dhe për aq sa janë më të favorshme për palët.

 

Procedura në Gjykatën Kushtetuese

 

  • Më 23 shkurt 2023,​​ parashtruesi i kërkesës​​ e dorëzoi kërkesën në​​ njërën nga filialet e​​ Postës​​ së Kosovës, e cila në​​ Gjykatë arriti dhe u regjistrua​​ më 27 shkurt 2023

 

  • ​​ 2 mars 2023, Gjykata​​ për regjistrimin e kërkesës​​ njoftoi parashtruesin e kërkesës.​​ 

 

  • ​​ 2 mars 2023, Gjykata​​ kërkoi​​ nga Gjykata Themelore në Prishtinë​​ që​​ të dorëzonte​​ si dëshmi​​ fletëkthesën​​ e cila konfirmon​​ datën e dorëzimit të Aktgjykimit të kontestuar tek​​ parashtruesi i kërkesës. Të​​ njëjtën​​ datë,​​ një​​ kopje e​​ kërkesës në pajtim me Ligjin iu​​ dërgua​​ Gjykatës së Apelit, në cilësi​​ të palës kundërshtare.​​ 

 

  • Më 3 mars 2023, Gjykata Themelore në Prishtinë​​ e​​ informoi Gjykatën se parashtruesit​​ të kërkesës​​ i është dorëzuar​​ Aktgjykimi i kontestuar,​​ më 25 tetor 2022.

 

 

  • Më 7​​ mars​​ 2023, Kryetarja e Gjykatës,​​ me Vendimin GJR.KI51/23 caktoi gjyqtaren​​ Remzije Istrefi-Peci,​​ gjyqtare​​ raportues dhe​​ me Vendimin KSh.KI51/23 emëroi anëtarët e Kolegjit​​ shqyrtues,​​ ​​ përbërë nga gjyqtarët:​​ Gresa Caka-Nimani​​ (kryesuese),​​ Radomir​​ Laban​​ dhe​​ Nexhmi Rexhepi​​ (anëtarë).

 

  • Më 11 mars 2024, gjyqtari Jeton Bytyqi dha betimin para Presidentes së Republikës së Kosovës, me ç’rast filloi mandati i tij në Gjykatë.

  • ​​ 29​​ prill​​ 2024, Kolegji shqyrtues e shqyrtoi raportin e gjyqtares raportuese dhe njëzëri i rekomandoi Gjykatës që të deklarojë kërkesën të papranueshme si qartazi të pabazuar.

 

Përmbledhja e fakteve​​ të rastit

 

  • Parashtruesi i kërkesës​​ ishte punësuar​​ ​​ Korporatën​​ Energjetike të Kosovës (në tekstin e mëtejmë:​​ KEK)​​ ​​ vitin 1973​​ dhe kishte​​ punuar te​​ e njëjta deri​​ në arritjen e moshës së pensionimit, respektivisht​​ deri​​ më 5 qershor 2019.​​ 

 

  • Më 18 qershor 2018,​​ parashtruesi i kërkesës parashtroi​​ kërkesë​​ pranë KEK-ut,​​ për​​ njohjen e shpërblimit​​ jubilar, respektivisht​​ pagesën​​ e​​ tri (3)​​ pagave jubilare​​ në shumen e tërësishme prej dymijë e tridhjetë e katër (2034.00) euro.

 

  • Më 22 qershor​​ 2018,​​ KEK, nëpërmjet​​ njoftimit​​ [nr.​​ 4781],​​ e​​ informoi​​ parashtruesin e kërkesës se kërkesa e tij për pagesën e​​ tri (3)​​ pagave jubilare​​ është refuzuar, me arsyetimin​​ se: ​​ “E drejta në shpërblim jubilar nuk është e përcaktuar me Ligj, këtë të drejtë e parasheh Marrëveshja e Përgjithshme Kolektive dhe Kodi ynë i Punës, por jo si të drejte imperative. Po ashtu u bëjmë me dije se Oda Ekonomike e Kosovës si nënshkruese e Marrëveshjes ka parashtruar Kërkesën për prolongim të zbatimit por.nr.783 dt.12.12.2014 si dhe me dt. 15.09.2017 prot nr. 392 është tërhequr nga Marrëveshja e Përgjithshme Kolektive 3 muaj para skadimit te saj. Sidoqoftë kërkesa e juaj është e parashkruar.

 

  • ​​ 28 qershor​​ 2018, parashtruesi i kërkesës parashtroi kërkesëpadi në Gjykatën Themelore në Prishtinë,​​ kundër njoftimit [nr.​​ 4781] për refuzimin e kërkesës​​ për pagesën e​​ tri (3)​​ pagave jubilare. Nëpërmjet kërkesëpadisë,​​ parashtruesi i kërkesës kërkoi​​ (i)​​ ​​ detyrohet e​​ paditura (KEK), që​​ t’ia​​ paguajë​​ atij shumen e tërësishme prej​​ dymijë e tridhjetë e katër (2034.00)​​ euro, në​​ emër​​ të tri (3) pagave jubilare,​​ si dhe diferencën në pagë në shumen prej treqind e nëntëdhjetë e shtatë, pikë tridhjetë e dy (397,32) euro.

 

  • Më 16 dhjetor 2019, KEK dorëzoi përgjigje në kërkesëpadi, duke theksuar se:​​ E paditura e konteston në​​ tërësi,​​ si të​​ pa bazuar, kërkesëpadinë e paditësit për faktin se sipas Marrëveshjes​​ së​​ Përgjithshme Kolektive të Kosovës,​​ parashihet qe punëmarrësve e drejta e​​ shpërblimit jubilar iu takon në rast të arritjes se 10-20-30 vite të përvojës së punës së​​ pa ndërprerë në​​ kohen sa ka zgjatë MPKK konkretisht në​​ periudhën 01.01.2015 deri 31.12.2017, gjë qe ketë kriter paditësi nuk e ka plotësuar. Paditësi, vitet e përvojës se punës i ka arritur në​​ kohen kur nuk ka ekzistuar kjo e drejte por edhe sikur te ekzistonte kjo e drejte në atë kohë​​ duke marr parasysh kohen e paraqitjes se padisë viti 2018 i​​ bie se kanë​​ kaluar mbi 3 vite çka do të​​ thotë se padia e paditësit është ushtruar pas çdo​​ afati ligjor​​ të paraparë me dispozitat e nenit 376 dhe 357 të LMD-së së​​ Kosovës dhe nenit 87 të​​ Ligjit të​​ Punës Nr.03/L-212.

 

  • Më 23 nëntor 2020, Gjykata Themelore në Prishtinë, me Aktgjykimin​​ [C. nr. 2041/18],​​ e​​ ​​ (i)​​ aprovoi kërkesëpadinë​​ e parashtruesit të kërkesës,​​ (ii)​​ e​​ detyroi​​ ​​ paditurën​​ KEK,​​ ​​ t’ia​​ paguajë parashtruesit të kërkesës shumën prej​​ dymijë e tridhjetë e katër​​ (2034.00) euro,​​ me kamatë ligjore prej​​ tetë perqind (8%),​​ duke​​ përfshirë​​ dhe shpenzimet e procedurës, dhe (iii)​​ e​​ refuzoi si të​​ pabazuar​​ kërkesëpadinë e tij, përkitazi me pjesën​​ që kishte të​​ bënte me​​ pagesën e​​ shumes​​ prej,​​ treqind e​​ nëntëdhjetë​​ e​​ shtatë​​ pikë tridhjetë​​ e dy (397,32) euro.

 

  • Gjykata Themelore, ndër të tjera,​​ arsyetoi se:​​ Nga provat e administruara dhe deklarimet e palëve ndergjyqese nuk ishte kontestuese se i padituri ka qenë i punësuar te e​​ paditura dhe atë për më shumë së​​ 39 vite, e po ashtu nuk ishte kontestuese se një kërkesë e tillë është paraparë me dispozitat e Marrëveshjes së Përgjithshme Kolektive të Kosovës e nënshkruar me datën 18.06.2014, në fuqi nga dt.o1.01.2015. Gjykatat vlerësoi si të​​ pabazuara​​ pretendimet e te autorizuarit të​​ paditurës​​ se është parashkruar e drejta në​​ kërkesën, e tri pagave jubilare, pasi që vlerëson se në​​ kohen kur është pensionuar paditësi, Kontrata kolektive nuk ka qene në fuqi, nga se e paditura me vendimin e bordit të vet nr.8261 të dates.23.08.2019, e ka vazhduar njohjen për pagesën e pagave jubilare. Gjykata gjeti se Marrëveshja e Përgjithshme Kolektive e Kosovës, qe ka hyre ne fuqi nga 01.01.2015, në nenin 52 të saj ka përcaktuar të drejtën në shpërblim jubilar, si dhe ka qenë në fuqi në kohen kur paditësi ka plotësuar kushtin për kompensim të pagave jubilare, pastaj vet e paditura me vendimin e saj nr.8261 të datës. 23.08.2019, par. 1. e ka vazhduar njohjen e të​​ drejtës për shpërblim jubilar për të gjithë punëtoret që​​ kanë plotësuar, kushtin deri me 31.12.2019, pra qe kane arritur përvojën e punës 10,​​ 20 apo 30 vite prej datës 01.01.2015 e në​​ vazhdimësi. ​​​​ Bazuar në​​ vitet e përvojës se punës se paditësit, te e paditura, gjykata ka gjetur se kërkesëpadia e paditësit është e bazuar konform dispozitave të nenit 52 par. 1, par.2 dhe par.3, të Marrëveshjes se Përgjithshme Kolektive të Kosovës, ku sipas këtyre dispozitave paditësit​​ për​​ 30 vite​​ përvojë​​ pune i takon​​ shpërblimi​​ jubilar​​ në vlerë të 3-tri pagave mujore të tij, duke u bazuar në​​ kontratën​​ e​​ punës​​ të​​ paditësit, ku​​ vërtetohet​​ se paga e tij bruto ka qenë​​ 678.00 €,​​ atëherë​​ shpërblimi​​ jubilar​​ arrin​​ vlerën​​ 2.034.00​​ .

 

  • Në një datë të​​ paspecifikuar,​​ KEK-u​​ parashtroi ankesë​​ në Gjykatën e Apelit,​​ kundër​​ Aktgjykimit​​ [C. nr. 2041/18] të 23 nëntorit 2020​​ ​​ Gjykatës Themelore​​ në Prishtinë,​​ ​​ për shkak të shkeljes së dispozitave të procedurës kontestimore, vërtetimit të gabuar të gjendjes faktike dhe aplikimit të gabuar të së drejtës materiale, me propozimin që​​ kërkesëpadia të refuzohet në tërësi.​​ ​​ 

 

  • Parashtruesi i kërkesës,​​ kundër ankesës së​​ KEK-ut​​ në Gjykatën e Apelit​​ e​​ dorëzoi​​ përgjigje në ankesë,​​ nëpërmjet së cilës​​ kërkoi​​ që​​ ankesa e KEK-ut​​ të refuzohet​​ në tërësi​​ si e pabazuar.

 

  • Më​​ 23 shtator 2022,​​ Gjykata e Apelit, me​​ Aktgjykimin Ac.​​ nr.​​ 406/21,​​ e​​ aprovoi ankesën e​​ ​​ KEK-ut​​ dhe​​ e​​ ndryshoi Aktgjykimin​​ [C. nr. 2041/18] e​​ 23 nëntorit 2020 të Gjykatës Themelore në Prishtinë, duke refuzuar kështu në​​ tërësi​​ kërkesëpadinë e parashtruesit të​​ kërkesës.​​ Në arsyetimin e Aktgjykimit te saj Gjykata e Apelit,​​ ndër​​ të​​ tjera,​​ thekson:​​ Kolegji​​ vlerëson se në rastin e tillë​​ kërkesa​​ e​​ paditësit​​ nuk gjen​​ mbështetje në​​ dispozitat e​​ Marrëveshjes​​ se​​ Përgjithshme​​ Kolektive,​​ për​​ arsye se e​​ njëjta​​ ka hy ne fuqi me date 01.01.2015 dhe se e​​ njëjta​​ ka qene ne fuqi deri me date 31.12.2017, ndaj dhe duke qene se ajo ka skaduar se implementuari nga kjo datë​​ (31.12.2017)​​ pas denoncimit te saj nga partneri social i​​ punëdhënësit​​ Oda Ekonomike), e​​ njëjta​​ është​​ e pazbatueshme ne rastin e​​ paditësit. Gjithashtu sa i​​ përket​​ vendimit të të​​ paditurës nr.8261 të​​ datës​​ 23.08.2019,​​ për vazhdimin e dispozitave të​​ MPKK-se​​ për​​ njohjen e pagesave jubilare​​ për​​ punonjësit​​ te​​ cilët​​ kane arrit​​ jubileun deri me datë 31.12.2019, në​​ rastin konkret e​​ njëjta​​ nuk​​ qëndron​​ dhe nuk mund te zbatohet,​​ për​​ faktin se​​ paditësi​​ ka 39 vite​​ përvojë​​ pune,​​ jubileun​​ i​​ njëjti e ka arritur në​​ vitin 2010, e drejta e paraqitjes se​​ kërkesës​​ se​​ paditësit​​ ne​​ këtë​​ rast,​​ ka filluar nga data e hyrjes në fuqi të MPKK-së, datë​​ 01.01.2015 dhe afati i fund it​​ për​​ paraqitjen e​​ kërkesës ka qenë​​ data 31.12.2017.

 

Pretendimet e parashtruesit të kërkesës

 

  • Parashtruesi i kërkesës pretendon se me​​ Aktgjykimin e​​ kontestuar të​​ Gjykatës së Apelit,​​ ​​ janë shkelur të drejtat e tij të garantuara​​ me​​ nenin 3​​ [Barazia​​ para Ligjit], nenin​​ 24 [Barazia para Ligjit], nenin 31 [E Drejta për Gjykim të Drejtë dhe të Paanshëm],​​ nenin 32 [E Drejta për Mjete Juridike], në lidhje me nenin 54 [Mbrojtja Gjyqësore e të Drejtave]​​ dhe nenin 102 [Parimet e Përgjithshme te Sistemit Gjyqësor]​​ të Kushtetutës, si dhe​​ me​​ paragrafin 1 të​​ nenit 6​​ (E drejta për një proces të rregullt)​​ dhe​​ nenin 13 (E drejta për zgjidhje efektive) të​​ KEDNJ-së.​​ 

 

  • Parashtruesi i​​ kërkesës​​ pretendon se​​ Gjykata e Apelit ka bërë​​ vërtetim të gabuar të gjendjes faktike dhe aplikim të gabuar të së drejtës materiale, sepse​​ nuk​​ ka vlerësuar​​ faktin se e paditura e ka të​​ rregulluar​​ çështjen​​ e pagave jubilare edhe​​ me akte​​ të​​ brendshme, respektivisht me Vendimin​​ [nr.​​ 2244]​​ të 10 prillit 2019,​​ dhe plotësimin e​​ të tij me Vendimin​​ [nr.​​ 8261]​​ të 23 gushtit 2019, duke shtuar se​​ nëpërmjet​​ këtyre akteve​​ e paditura ua ka njohur të gjithë​​ punëtorëve​​ të drejtën në tri paga jubilare.​​ Për​​ më​​ tepër,​​ parashtruesi i kërkesës pretendon se e​​ paditura​​ njohjen e​​ një të​​ drejte të tillë​​ e ka paraparë​​ edhe​​ me​​ Kodin e​​ punës,​​ prandaj edhe në këtë kuptim​​ kërkesëpadia,​​ sipas tij,​​ ishte e bazuar,​​ e​​ cila në​​ gjykatë është paraqitur​​ brenda afateve​​ ligjore.​​ 

 

  • Parashtruesi i kërkesës tutje thekson:​​ “Ndërsa padinë për pagesën e pagave jubilare e ka paraqitur pas përmbushjes së 30 viteve te përvojës​​ së​​ punës dhe pas kohës​​ së​​ paraparë​​ ne nenin 52 par. 3 të​​ Marrëveshjes së Përgjithshme Kolektive të Kosovës​​ (në​​ tekstin e mëtejshëm MPKK) për përmbushjen vullnetare nga ana e punëdhënësit, dhe të​​ njëjtën​​ e ka bazuar në nenin 52 par. 1.3 i MPKK-së​​ dhe në​​ nenin 5304 të​​ kodit të​​ punës të KEK. sh.a, po e njëjta është​​ e bazuar edhe në​​ vendimin 2244 dt.10.04.2019 dhe plotësimi i tij me nr.8261 dt.23.08.2019,​​ siç kemi sqaruar në padi pasi qe i njëjti para pensionimit ka arritur moshën prej 40 vitesh.

 

  • Parashtruesi i kërkesës​​ tutje thekson​​ se Gjykata e Apelit ka vepruar në kundërshtim me dispozitat ligjore,​​ gjatë marrjes së​​ vendimit, dhe​​ për​​ pasojë ky veprim ka rezultuar​​ ​​ refuzimin​​ e kërkesëpadisë së​​ tij, dhe rrjedhimisht​​ në pamundësinë e​​ marrjes së​​ një​​ përgjigjeje​​ meritore për çështjen e tij nga ana e gjykatës në fjalë.​​ ​​ ketë aspekt parashtruesi i kërkesës pretendon se i​​ është shkelur e drejta​​ për gjykim të drejtë​​ dhe të​​ paanshëm,​​ e garantuara me nenin 31 të​​ Kushtetutës,​​ në​​ lidhje me​​ paragrafin 1 të nenit 6 të​​ KEDNJ-së.​​ 

​​ 

  • Përveç kësaj,​​ parashtruesi i kërkesës​​ gjithashtu ngritë pretendime për moskonsistencë të praktikes gjyqësore, duke pretenduar se për çështje të njëjta Gjykata e Apelit ka vendime të ndryshme. Në këtë kontekst parashtruesi i kërkesës thekson se:​​ Si Gjykata Supreme ashtu edhe Gjykata e Apelit disa herë kanë vendosur për raste të ngjashme si te paditësit, duke aprovuar në tërësi padite e paditësve të ngritura pikërisht ndaj të paditurës KEK. sh.a, si në rastin me numër CML.Nr.7/2020 dt.15.04.2021, Rev,nr.90/2020 dt.04.05.2020, Ac.nr.4367119 dt.17.07.2020, Ac.nr.2016/2020 dt.24.06.2020 por gjithashtu ka edhe me qindra Aktgjykime të tilla të cilat Gjykata e Apelit veçse i kanë njohur këto të drejta me kushte të njëjta si të paditësit.​​ Për me tepër,​​ parashtruesi i kërkesës pretendon​​ se​​ Gjykatat e rregullta kanë krijuar qëndrime të ndryshme për raste të ngjashme dhe me ketë kanë krijuar pasiguri juridike, duke pretenduar se i njëjti me këtë rast është venë​​ në​​ pozitë​​ të​​ pabarabartë para ligjit, në kuptim të nenit 24 të​​ Kushtetutës.​​ 

 

  • Si rezultat i të ​​ lartcekurave​​ parashtruesi i kërkesës pretendon se​​ atij​​ i është pamundësuar shqyrtimi​​ i çështjes në merita,​​ gjë​​ që​​ ka​​ rezultuar në​​ pamundësinë për të​​ pasur mbrojtje efektive gjyqësore​​ të të drejtave,​​ të garantuara me nenin 54 të​​ Kushtetutës.​​ Për me tepër, parashtruesi i kërkesës konsideron se gjykatat e rregullta kanë​​ vepruar edhe​​ në​​ shkelje të nenit 102 të​​ Kushtetutës, duke mos vepruar në bazë të ligjit të​​ aplikueshëm, siç kërkohet me Kushtetutë.

 

Dispozitat relevante

KUSHTETUTA E REPUBLIKËS SË KOSOVES

 

Neni 3

[Barazia para Ligjit]

[...]

2. Ushtrimi i autoritetit publik në Republikën e Kosovës bazohet në parimet e barazisë para ligjit të të gjithë individëve dhe në respektimin e plotë të të drejtave dhe lirive themelore të njeriut, të pranuara ndërkombëtarisht, si dhe në mbrojtjen e të drejtave dhe në pjesëmarrjen e të gjitha komuniteteve dhe pjesëtarëve të tyre.

 

Neni 24

[Barazia para Ligjit]

1.  ​​​​ Të gjithë janë të barabartë para ligjit. Çdokush gëzon të drejtën e mbrojtjes së barabartë ligjore, pa diskriminim.

2.  ​​​​ Askush ​​ nuk ​​ mund ​​ ​​ diskriminohet ​​ ​​ bazë ​​ ​​ racës, ​​ ngjyrës, ​​ gjinisë, ​​ gjuhës, fesë, mendimeve politike ose të tjera, prejardhjes kombëtare a shoqërore, lidhjes me ndonjë komunitet, pronës, gjendjes ekonomike, sociale, orientimit seksual, lindjes, aftësisë së kufizuar ose ndonjë statusi tjetër personal.

3.  ​​​​ Parimet e mbrojtjes së barabartë ligjore nuk parandalojnë vënien e masave të nevojshme për mbrojtjen dhe përparimin e të drejtave të individëve dhe grupeve që janë në pozitë të pabarabartë. Masat e tilla do të zbatohen vetëm derisa të arrihet qëllimi për të cilin janë vënë ato.

 

Neni 31​​ 

[E drejta për Gjykim te Drejtë dhe të Paanshëm]

1.​​ Çdokujt i garantohet mbrojtje e barabartë e të drejtave në procedurë para gjykatave, organeve të tjera shtetërore dhe bartësve të kompetencave publike.​​ 

2. Çdokush gëzon të drejtën për shqyrtim publik të drejtë dhe të paanshëm lidhur me vendimet për të drejtat dhe obligimet ose për cilëndo akuzë penale që ngrihet kundër saj/tij brenda një afati të arsyeshëm, nga një gjykatë e pavarur dhe e​​ paanshme, e themeluar me ligj.

[...]

 

Neni 32

[E Drejta për Mjete Juridike]

Secili person ka të drejtë të përdorë mjetet juridike kundër vendimeve gjyqësore dhe administrative të cilat cenojnë të drejtat ose interesat e saj/tij në mënyrën e përcaktuar me ligj.

 

Neni​​ 54

[Mbrojtja Gjyqësore e të Drejtave]

Çdokush gëzon të drejtën e mbrojtjes gjyqësore në rast të shkeljes ose mohimit të ndonjë të drejte të garantuar me këtë Kushtetutë ose me ligj, si dhe të drejtën në mjete efektive ligjore nëse konstatohet se një e drejtë e tillë është shkelur.

 

Neni 102​​ 

[Parimet e Përgjithshme të Sistemit Gjyqësor]

[...]

3. Gjykatat gjykojnë në bazë të Kushtetutës dhe ligjit.

[...]

 

KONVENTA EVROPIANE PËR TË DREJTAT E NJERIUT

 

Neni​​ 6

(E drejta për një proces të rregullt)​​ 

1.“Në përcaktimin e të drejtave dhe detyrimeve të tij civile..., çdo person ka të drejtë që çështja e tij të dëgjohet drejtësisht, publikisht dhe brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme.”

[...]

 

Neni 13​​ 

(E drejta për zgjidhje efektive)​​ 

Çdokush, të cilit i janë shkelur të drejtat dhe liritë e përcaktuara në këtë Konventë, ka të drejtën e një zgjidhjeje efektive para një organi kombëtar, pavarësisht se shkelja është kryer nga persona që veprojnë në përmbushje të funksioneve të tyre zyrtare

 

LIGJI NR.03/L-212 I PUNËS

 

Neni 87

[Afati i parashkrimit]

Të gjitha kërkesat nga marrëdhënia e punës në para, parashkruhen brenda afatit prej tri (3) vitesh, nga dita e paraqitjes së kërkesës.

 

MARRËVESHJA E PËRGJITHSHME KOLEKTIVE E​​ KOSOVËS

 

Neni 3​​ 

Aplikimi dhe përfshirja​​ 

Dispozitat e MPKK-së​​ aplikohen në tërë territorin e Republikës së Kosovës

 

Neni 52

Shpërblime jubilare

1. I punësuari, ka të drejtë në shpërblimin jubilar dhe atë:

1.1.për 10 vjet të përvojës në punë pandërprerë, te punëdhënësi i fundit, në vlerë të një page mujore të tij;

1.2.për 20 vjet të përvojës në punë pandërprerë, te punëdhënësi i fundit, në vlerë të dy paga mujore të tij;​​ 

1.3.për 30 vjet të përvojës në punë pandërprerë, te punëdhënësi i fundit, në vlerë të tri paga mujore të tij.​​ 

2.Punëdhënësi i fundit është ai që paguan shpërblime jubilare.

3.Shpërblimi jubilar, paguhet në afat prej një muaji, pas plotësimit të kushteve nga ky paragraf.

 

Neni 53

Kompensimi në rast të pensionimit

I punësuari, me rastin e pensionimit, gëzon të drejtën në pagesën përcjellëse në lartësi prej tri (3) paga mujore,​​ qe i ka marr për tre (3) muajt të​​ fundit.

 

Vendimi nr.​​ nr.​​ 8261​​ i​​ KEK-ut,​​ i​​ 23​​ gushtit​​ 2019

 

Vendim

I.​​ Vazhdohet njohja e obligimit​​ për​​ pagesën​​ e pagave jubilare​​ për​​ ​​ gjithë​​ punëmarrësit që kanë​​ plotësuar​​ kushtin deri më​​ 31.12.2019, pra që kanë​​ arritur​​ përvojën​​ e​​ punës​​ 10, 20 apo 30 vite, prej 01.01.2015 dhe në​​ vazhdimësi.

[...]

III.​​ Punëmarrësit të​​ cilët kanë​​ arritur​​ përvojën​​ e​​ punës​​ 40 vite​​ gëzojnë​​ këtë të drejtë​​ njëjtë​​ sikurse​​ punëtoret që​​ kanë​​ arritur​​ përvojën​​ e​​ punës​​ 30 vite.

 

Pranueshmëria​​ e​​ kërkesës

 

  • Gjykata së pari vlerëson nëse parashtruesi i kërkesës i ka përmbushur kriteret e pranueshmërisë, të përcaktuara në Kushtetutë dhe të parashikuara më tej në Ligj dhe në Rregullore të punës.​​ 

 

  • Në këtë​​ drejtim, Gjykata i referohet​​ paragrafëve​​ 1 dhe 7 të nenit​​ 113 [Juridiksioni dhe Palët e Autorizuara] të Kushtetutës, në lidhje me​​ paragrafin 4 të nenit 21 [Parimet e Përgjithshme] të Kushtetutës, që përcaktojnë:​​ 

 

Neni 113

[Juridiksioni dhe Palët e Autorizuara]

 

“1.​​ Gjykata​​ Kushtetuese vendos vetëm për rastet e ngritura para gjykatës në mënyrë ligjore nga pala e autorizuar.

[...]

7.​​ Individët​​ janë të autorizuar të ngrenë shkeljet nga autoritetet publike të të drejtave dhe lirive të tyre individuale, të garantuara me Kushtetutë, mirëpo vetëm pasi të kenë shteruar të gjitha mjetet juridike të përcaktuara me ligj.

[...]

 

  • Gjykata në​​ vazhdim​​ shqyrton​​ nëse parashtruesi i kërkesës i ka përmbushur kriteret e​​ pranueshmërisë, siç përcaktohen tutje në Ligj, përkatësisht me nenet 47, 48 dhe 49 të Ligjit, që përcaktojnë:​​ 

 

Neni 47

[Kërkesa individuale]

 

“1. Çdo individ ka të drejtë të kërkojë nga Gjykata Kushtetuese mbrojtje juridike në rast se pretendon se të drejtat dhe liritë e tija individuale të garantuara me Kushtetutë janë shkelur nga ndonjë autoritet publik.

2. Individi​​ mund​​ ta ngritë kërkesën në fjalë vetëm pasi që të ketë shteruar të gjitha mjetet juridike të përcaktuara me ligj”.

 

Neni 48

[Saktësimi i kërkesës]

“Parashtruesi i kërkesës ka për detyrë që në kërkesën e tij të qartësoj saktësisht​​ se​​ cilat të drejta dhe liri​​ pretendon​​ se i janë cenuar dhe cili është akti konkret i autoritetit publik të cilin parashtruesi dëshiron ta kontestoj”.

 

Neni 49

[Afatet]

“Kërkesa parashtrohet brenda afatit prej katër (4) muajve. Afati fillon të ecë që nga dita kur​​ parashtruesit​​ i është dorëzuar vendimi gjyqësor. Në të gjitha rastet e tjera, afati fillon të ecë në ditën kur vendimi ose akti është shpallur publikisht​​ ...”.

 

  • Përkitazi me përmbushjen e kritereve të lartcekura, Gjykata vlerëson se parashtruesi i kërkesës​​ legjitimohet si palë e autorizuar në kuptim të​​ paragrafit 7 të nenit 113​​ të Kushtetutës;​​ i​​ njëjti​​ konteston kushtetutshmërinë e Aktgjykimit​​ AC.​​ nr.​​ 406/2021 të 23​​ shtatorit 2022 të Gjykatës së Apelit, pasi​​ ka shteruar të gjitha mjetet juridike në dispozicion, në kuptim​​ ​​ paragrafit 7 të nenit 113​​ të Kushtetutës dhe​​ paragrafit 2 të​​ nenit 47​​ të Ligjit;​​ ka specifikuar qartë të drejtat e garantuara me​​ Kushtetutë, të cilat​​ pretendon​​ se i janë shkelur​​ me aktet e autoriteteve publike,​​ ashtu siç kërkohet me nenin​​ 48 të Ligjit; dhe​​ kërkesën e ka​​ dorëzuar​​ brenda afatit ligjor prej 4 (katër)​​ muajve,​​ siç përcakton​​ neni 49 i Ligjit.​​ 

 

  • Megjithatë, përveç kritereve të lartcekura, Gjykata shqyrton po ashtu nëse kërkesa i përmbushë kriteret e pranueshmërisë të përcaktuara në rregullin 34 [Kriteret e pranueshmërisë], përkatësisht nënrregullin (2) të Rregullores së punës, që përcakton:

 

Rregulli 34

[Kriteret e pranueshmërisë]

 

“(2) Gjykata mund ta konsideroj kërkesën të papranueshme, nëse kërkesa është qartazi e pabazuar, sepse parashtruesi nuk dëshmon dhe nuk mbështetë në mënyrë të mjaftueshme pretendimin e tij”.

 

  • Bazuar në praktikën gjyqësore të​​ GJEDNJ-së, por edhe të vet Gjykatës, një kërkesë mund të shpallet e papranueshme si “qartazi e pabazuar” në tërësinë e saj ose vetëm përkitazi me ndonjë pretendim specifik që ajo mund të ngërthejë. Në këtë drejtim, është më e saktë t’iu referohet të njëjtave, si “pretendime qartazi të pabazuara”. Këto të fundit, bazuar në praktikën gjyqësore të​​ GJEDNJ-së, mund të kategorizohen në katër grupe të veçanta: (i) pretendime që kategorizohen si pretendime​​ “të shkallës së katërt”;​​ (ii) pretendime që kategorizohen me një​​ “mungesë të dukshme ose evidente të shkeljes”;​​ (iii) pretendime​​ “të pambështetura apo të paarsyetuara”,​​ atëherë kur plotësohet njëri nga dy nënkriteret në vijim:​​ a) kur parashtruesi/ja i/e kërkesës thjesht citon një ose disa dispozita të Konventës apo të Kushtetutës, pa shpjeguar mënyrën se si ato janë shkelur, përveç nëse në bazë të fakteve dhe rrethanave të rastit qartazi duket shkelja e Kushtetutës dhe​​ KEDNJ-së (shih rastin e​​ GJEDNJ-së​​ Trofimchuk kundër Ukrainës,​​ nr. 4241/03, vendimi i 31 majit 2005; shih gjithashtu​​ Baillard kundër Francës,​​ nr. 6032/04, vendimi i 25 shtatorit 2008); dhe b) kur parashtruesi/ja i/e kërkesës nuk paraqet ose refuzon të paraqesë prova materiale, me të cilat do t’i mbështeste pretendimet e tij (kjo posaçërisht vlen për vendimet e gjykatave ose të autoriteteve të tjera të brendshme), përveç rasteve kur ekzistojnë rrethana të jashtëzakonshme që janë jashtë kontrollit të tij dhe të cilat e pengojnë atë ta bëjë këtë (për shembull, kur administrata e burgut refuzon t’ia paraqes Gjykatës dokumentet nga dosja e një të burgosuri për të cilin bëhet fjalë) ose nëse Gjykata vet nuk vendos ndryshe (shih​​ rastin e Gjykatës​​ KI166/20,​​ parashtrues,​​ Ministria e Punës dhe Mirëqenies Sociale, Aktvendim për papranueshmëri, i 5 janarit 2021, paragrafi 43); dhe​​ në fund, (iv) pretendime​​ “konfuze dhe të paqarta”​​ (shih rastet e​​ GJEDNJ-së​​ Kemmache kundër Francës,​​ nr. 17621/91, Aktgjykimi i 24 nëntorit 1994, kategoria (i),​​ Juta Mentzen kundër Lituanisë,​​ nr. 71074/01, vendimi i 7 dhjetorit 2004, kategoria (ii) dhe​​ Trofimchuk kundër Ukrainës, Aplikimi nr. 4241/03, kategoria (iii).

 

  • Në kontekst të vlerësimit të pranueshmërisë së kërkesës, përkatësisht, në vlerësimin nëse kërkesa është qartazi e pabazuar në baza kushtetuese, Gjykata fillimisht do të rikujtojë pretendimet përkatëse të parashtruesit të kërkesës, në vlerësimin e të cilave, Gjykata do të aplikojë standardet e praktikës gjyqësore të​​ GJEDNJ-së, në harmoni me të cilën, në bazë të nenit 53 [Interpretimi i Dispozitave për të Drejtat e Njeriut] të Kushtetutës, ajo është e detyruar të interpretojë të drejtat dhe liritë themelore të garantuara me Kushtetutë.

 

  • Gjykata​​ ​​ pari rikujton​​ se thelbi i rastit ndërlidhet me kërkesën​​ e parashtruesit​​ ​​ kërkesës​​ për​​ pagesën e tri (3)​​ pagave​​ jubilare,​​ ​​ cilën ia kishte​​ drejtuar​​ punëdhënësit, gjegjësisht KEK-ut, si​​ rezultat i arritjes së tridhjetë (30) viteve​​ të përvojës​​ së punës,​​ të cilat i​​ kërkonte në bazë të​​ Marrëveshjes së Përgjithshme Kolektive dhe​​ akteve të brendshme të KEK-ut, përkatësisht​​ Vendimit [nr. 2244] të 10 prillit 2019,​​ Vendimit [nr.​​ 8261] të 23 gushtit 2019​​ dhe Kodit të punës. Pas refuzimit të kërkesës nga​​ ana e​​ KEK-ut,​​ parashtruesi i kërkesës​​ ushtroi​​ kërkesëpadi​​ në Gjykatën Themelore​​ në Prishtinë.​​ Kjo e fundit​​ kishte​​ aprovuar​​ kërkesëpadinë​​ e​​ tij dhe​​ kishte refuzuar pjesën tjetër​​ ​​ saj​​ ​​ lidhje​​ me diferencën në pagë. Pas ankesës së KEK-ut,​​ Gjykata e Apelit​​ (i)​​ ndryshoi​​ Aktgjykimin e Gjykatës Themelore​​ në Prishtinë, (ii) aprovoi​​ ankesën e KEK-ut,​​ dhe​​ (iii)​​ refuzoi në​​ tërësi kërkesëpadinë e parashtruesit të kërkesës.

 

  • Gjykata rikujton se parashtruesi i kërkesës​​ pas marrjes së Aktgjykimit të Gjykatës së Apelit​​ i ishte drejtuar Gjykatës me kërkesë për vlerësimin e kushtetutshmërisë së Aktgjykimit të kontestuar të Gjykatës së Apelit,​​ duke pretenduar​​ shkeljen e​​ të drejtave të​​ tij,​​ të garantuara me nenin 3, në lidhje me nenin 24 [Barazia para Ligjit], nenin 31 [E Drejta për Gjykim të Drejtë dhe të Paanshëm], nenin 32 [E Drejta për Mjete Juridike], në lidhje me nenin 54 [Mbrojtja Gjyqësore e të Drejtave] të Kushtetutës, si dhe me paragrafin 1 të​​ nenit 6 (E drejta për një proces të rregullt), si dhe nenin 13 (E drejta për zgjidhje efektive) të​​ KEDNJ-së.

 

  • Fillimisht, Gjykata rikujton se​​ jurisprudenca e​​ GJEDNJ-së​​ përcakton​​ ​​ një ankesë karakterizohet nga faktet e përfshira në të dhe jo vetëm nga baza ligjore dhe argumentet në të cilat palët thirren shprehimisht (shih rastin e GJEDNJ-së​​ Talpis kundër Italisë, nr. 41237/14, Aktgjykimi i 18 shtatorit 2017, paragrafi 77 dhe referencat e cituara aty).​​ 

 

  • Referuar shkresave të lëndës, Gjykata verën​​ se​​ thelbi i​​ pretendimeve të​​ parashtruesit të​​ kërkesës​​ ndërlidhet​​ me shkeljen e të​​ drejtës​​ për​​ gjykim të drejtë, të garantuar me nenin 31 të​​ Kushtetutës,​​ ​​ cilën parashtruesi i​​ kërkesës​​ e ndërlidh me (i)​​ vërtetimin e gabuar​​ të​​ fakteve​​ dhe​​ aplikimin​​ e​​ gabuar​​ të​​ ligjit​​ material,​​ si dhe (ii)​​ me​​ praktiken gjyqësor jokonsistente nga​​ Gjykata e​​ Apelit,​​ për të vendosur në mënyrë uniforme për çështje​​ me natyrë të​​ njëjtë​​ faktike dhe juridike.​​ 

 

  • Prandaj, këto​​ pretendime, Gjykata do t’i shqyrtojë dhe analizojë në pajtueshmëri me parimet e përcaktuara nga praktika gjyqësore e GJEDNJ-së,​​ në bazë të të cilave Gjykata Kushtetuese dhe gjykatat e rregullta në përputhje me nenin 53 [Interpretimi i Dispozitave për të Drejtat e Njeriut] të Kushtetutës është e obliguar që:​​ Të drejtat e njeriut dhe liritë themelore të garantuara me këtë Kushtetutë, interpretohen në harmoni me vendimet gjyqësore të Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut”.

 

(i)​​ Përkitazi me pretendimin për interpretimit dhe​​ zbatimit të​​ gabuar​​ ​​ ligjit.

 

a)​​ Parimet e përgjithshme​​ 

 

  • Gjykata​​ ​​ parim thekson se pretendimet e parashtruesit të kërkesës në esencë ngrenë çështje të faktit dhe të ligjit, dhe si të tilla, bazuar në​​ praktiken gjyqësorë të​​ GJEDNJ-së dhe të Gjykatës,​​ të​​ njëjtat mund të​​ kualifikohen si pretendime të natyrës së​​ shkallës së katërt.

 

  • Gjykata​​ duke u​​ mbështetur​​ në praktikën gjyqësore të GJEDNJ-së​​ dhe​​ të​​ saj, vazhdimisht e ka theksuar dallimin në mes të​​ kushtetutshmërisë​​ dhe​​ ligjshmërisë​​ dhe ka pohuar se nuk është detyrë e saj të merret me gabime të fakteve ose interpretimit dhe aplikimit të gabuar të ligjit, që pretendohet se janë bërë nga një gjykatë e rregullt, përveç dhe për aq sa gabimet e tilla mund të kenë shkelur të drejtat dhe liritë e mbrojtura me Kushtetutë dhe me KEDNJ. (Shih, ndër të tjera, rastet e Gjykatës KI96/21, parashtrues Xhelal Zherka, Aktvendim​​ i 23 shtatorit 2021, paragrafi 49; KI145/20, parashtrues Hafize Gashi, Aktvendim​​ i 22 prillit 2021, paragrafi 33; KI179/18, parashtrues Belgjyzar Latifi, Aktvendim për papranueshmëri i 23 korrikut 2020, paragrafi 68; KI49/19, parashtrues Shoqëria Aksionare Limak Kosovo​​ International Airport SH.A., “Adem Jashari”, Aktvendim i 31 tetorit 2019, paragrafi 47; KI56/17, me parashtruese Lumturije Murtezaj, Aktvendim për papranueshmëri, i 18 dhjetorit 2017, paragrafi 35; dhe KI154/17 dhe KI05/18, me parashtrues, Basri Deva, Afërdita Deva dhe Shoqëria me përgjegjësi​​ të kufizuar “Barbas”, Aktvendim​​ i 12 gushtit 2019, paragrafi 60).

 

  • Gjykata gjithashtu ka pohuar vazhdimisht se nuk është roli i kësaj Gjykate të rishikojë konkluzionet e gjykatave të rregullta në lidhje me gjendjen faktike dhe zbatimin e të drejtës materiale dhe se ajo nuk mund të vlerësojë vetë faktet të cilat e kanë bërë një gjykatë të rregullt të marrë një vendim e jo një tjetër. Në të kundërtën, Gjykata do të vepronte si gjykatë e “shkallës së katërt”, që do të rezultonte në shpërfilljen e kufijve të vendosur në juridiksionin e saj (shih, në këtë kontekst, rastin e GJEDNJ-së García Ruiz kundër Spanjës, Aktgjykim i 21 janarit 1999, paragrafi 28 dhe referencat e përdoruar aty; dhe shih gjithashtu rastet e Gjykatës KI145/20, cituar më lart, paragrafi  34; KI49/19, cituar më lart, paragrafi 48; dhe KI154/17 dhe KI05/18, cituar më lart, paragrafi 61).

 

  • Megjithatë,​​ Gjykata​​ rikujton​​ se praktika gjyqësore e GJEDNJ-së dhe e Gjykatës Kushtetuese,​​ gjithashtu përcaktojnë rrethana nën të cilat duhet të bëhen përjashtime nga ky qëndrim. Siç u theksua më lart, përderisa gjykatat e rregullta kanë detyrë primare të zgjidhin problemet rreth interpretimit të ligjit të aplikueshëm, roli i Gjykatës është që të sigurohet apo të verifikojë që efektet e këtij interpretimi të jenë në përputhje me Kushtetutën dhe KEDNJ-në​​ (shih​​ rastin e GJEDNJ-së Miragall Escolano dhe të tjerët kundër Spanjës, Aktgjykim i 25 janarit 2000, paragrafët 33-39; dhe shih​​ gjithashtu rastin e Gjykatës KI154/17 dhe KI05/18, cituar më lart, paragrafi 63). Në parim, një përjashtim i tillë, ndërlidhet me raste të cilat rezultojnë të jenë dukshëm arbitrare, duke përfshirë ato në të cilat, një gjykatë ka “aplikuar ligjin në mënyrë qartazi të gabuar” në një rast specifik dhe i cili mund të ketë rezultuar në “konkluzione arbitrare” apo “qartazi të paarsyeshme” për parashtruesin përkatës.​​ 

 

b) Aplikimi i parimeve të lartcekura​​ në rrethanat e rasti konkret

 

  • Duke iu rikthyer pretendimit thelbësor​​ të parashtruesit të​​ kërkesës, Gjykata rikujton se parashtruesi i kërkesës pretendon se i është shkelur e drejta e tij​​ në gjykim të drejtë dhe të paanshëm,​​ për shkak​​ të vërtetimin të​​ gabuar të​​ fakteve​​ dhe​​ zbatimit të​​ gabuar të së drejtës materiale,​​ dhe për pasojë atij i është​​ pamundësuar shqyrtimi i​​ meritave të​​ kërkesëpadisë​​ nga​​ Gjykata​​ e Apelit.​​ 

 

  • Në kontekst të këtyre pretendimeve, Gjykata i referohet pjesëve relevantë të Aktgjykimit të​​ Gjykatës se Apelit.​​ Gjykata​​ fillimisht verën​​ se Gjykata e Apelit,​​ nëpërmjet Aktgjykimit​​ të kontestuar,​​ kishte ndryshuar Aktgjykimin e gjykatës së shkallës së parë,​​ me arsyetimin vijues: “...mbi gjendjen faktike të vërtetuar drejtë, plotësisht gabimisht është zbatuar e drejta materiale me rastin e detyrimit të të paditurës si ne dispozitivin e aktgjykimit të atakuar, andaj kolegji i kësaj gjykate ka gjetur se aktgjykimi i atakuar duhet të ndryshohet ne mënyrë qe i njëjti të përligjet me zbatimin e drejte te se drejtës materiale mbështetur në gjendjen e fakteve dhe provave qe përbejnë themelësinë faktike të çështjes.

 

  • Për​​ sa i përket​​ zbatimit të​​ akteve të​​ brendshme nga ana e KEK-ut,​​ Gjykata​​ e Apelit arsyetoi:​​ “....sa i përket vendimit të të​​ paditurës​​ nr.8261 të​​ datës​​ 23.08.2019,​​ për​​ vazhdimin e dispozitave të​​ MPKK-se​​ për​​ njohjen e pagesave jubilare​​ për​​ punonjësit​​ të​​ cilët kanë​​ arrit​​ jubilen​​ deri më​​ datë 31.12.2019, në​​ rastin konkret e​​ njëjta​​ nuk​​ qëndron​​ dhe nuk mund të​​ zbatohet,​​ për​​ faktin se​​ paditësi​​ ka 39 vite​​ përvojë pune,​​ jubilen i​​ njëjti​​ e ka arritur ne vitin 2010, e drejta e paraqitjes së​​ kërkesës​​ së​​ paditësit​​ ne​​ këtë​​ rast, ka​​ filluar nga data e hyrjes ne fuqi të​​ MPKK-së, datë​​ 01.01.2015 dhe afati i fundit​​ për​​ paraqitjen e​​ kërkesës ka qenë​​ data 31.12.2017.​​ 

 

  • Në fund,​​ Gjykata verën se Gjykata e Apelit konkludoi​​ se​​ Paditësi padinë e ka paraqitur me date 28.06.2018, dhe ne ketë rast nuk mund te aplikoheshin dispozitat e Marrëveshjes se Përgjithshme Kolektive, përkitazi me njohjen e të drejtave te paditësit për shpërblimet e kërkuara ne emër te shpërblimeve jubilare, dhe se ne kohen kur paditësi ka paraqitur padinë, për shkak te mungesës se bazës ligjore respektivisht nuk ka pasur marrëveshje qofte te përgjithshme kolektive apo sektoriale për pagesën e shpërblimeve jubilare, ndaj dhe ne situatën e tillë është dashur qe kërkesa e paditësit të refuzohej ne tërësi si e pabazuar, për shkak se e drejta subjektive e pretenduar me padinë e paditësit nuk ka gëzuar mbrojtje juridike, për arsye se padia e paditësit është paraqitur jashtë afatit ligjor për faktin se Marrëveshja e Përgjithshme Kolektive ka hyrë në fuqi me datë 01.01.2015, ndërsa paditësi padinë e ka paraqitur me date 28.06.2018, duke kaluar afatin prej 3 viteve për realizimin e kësaj kërkese, qe parashihet ne nenin 87 të Ligjit të Punës. Ndaj dhe ne situatën e tille është dashur qe kërkesa e paditësit te refuzohej në tërësi si e pabazuar.

 

  • Bazuar në të lartcekurat,​​ Gjykata vlerëson​​ se​​ në rrethanat​​ e​​ rastit konkret​​ konkluzioni i Gjykatës se Apelit​​ për sa i perkat kohës​​ ​​ zbatimit të Marrëveshjes së Përgjithshme Kolektive​​ është​​ në pajtueshmëri​​ me Mendimin juridik për shpërblimin jubilar të nxjerrë nga mbledhja e përgjithshme e Gjykatës Supreme​​ e 27 shkurtit 2023, e cila në​​ piken II thekson:​​ “II. Marrëveshja e Përgjithshme Kolektive e Kosovës e lidhur me datë 18.03.2014, dhe nënshkruar nga Organizatat e punëdhënësve (Oda Ekonomike e Kosovës dhe Aleanca Kosovare e Biznesit), Organizatat e të punësuarve (Bashkimi i Sindikatave të Pavarura të Kosovës), si dhe Qeveria e Republikës së Kosovës, (Ministria e Punës dhe Mirëqenies Sociale), (në tekstin e mëtejmë: Marrëveshja e Përgjithshme Kolektive e Kosovës) aplikohet në periudhën kohore nga data 01.1.2015 - 31.12.2017”.​​ ​​ Mendimi Juridik i​​ 27 shkurtit 2023 i​​ Gjykatës Supreme,​​ po ashtu thekson​​ se:​​ .“I punësuari në bazë të Marrëveshjes se Përgjithshme Kolektive të Kosovës, ka të drejtë në shpërblimin jubilar siç përcaktohet me nenin 52, të kësaj marrëveshje, nëse plotësohen këto kushte dhe atë: a) që viti jubilar i punësimit për 10, 20 dhe 30 vjet të arrihet në kohen kur kjo marrëveshje aplikohet si në pikën II, të këtij mendimi juridik [Marrëveshja e Përgjithshme Kolektive e Kosovës aplikohet në periudhën kohore nga data ​​ 01.12015- 31. 12. 2017; dhe b) përvoja e punës për 10, 20 dhe 30 vjet duhet të jetë e pandërprerë te punëdhënësi i fundit.

 

  • Pra,​​ bazuar në​​ Aktgjykimin e Gjykatës së Apelit dhe në​​ Mendimit Juridik të Gjykatës Supreme,​​ Gjykata vëren se​​ akordimi​​ i​​ shpërblimit​​ jubilar,​​ si​​ element përcaktues​​ për fitimin e kësaj​​ të​​ drejte është i bazuar​​ në​​ faktin​​ që viti jubilar​​ (nga data e punësimit​​ ​​ punëtorit), prej 10, 20 dhe​​ 30 vite​​ të jetë arritur gjatë periudhës 1 janar 2015 – 31 dhjetor 2017,​​ në kohen sa​​ ishte në​​ fuqi Marrëveshja e Përgjithshme Kolektive. Në rrethanat e rastit konkret,​​ parashtruesi i kërkesës​​ jubileun prej tridhjete (30)​​ vitesh, sipas shkresave të lëndës​​ e kishte arritur në vitin 2010, kur nuk kishte​​ as marrëveshje​​ kolektive​​ dhe as marrëveshje​​ sektoriale​​ në fuqi.​​ Gjykata po​​ ashtu​​ rikujton​​ se KEK-u,​​ përtej Marrëveshjes se Përgjithshme Kolektive, kishte miratuar akte​​ të brendshme,​​ me të cilat​​ ka​​ vazhduar​​ zbatueshmërinë​​ e Marrëveshjes së Përgjithshme Kolektive​​ edhe për dy vite tjera, respektivisht prej 1 janarit 2018 deri me 31 dhjetor 2019.​​ Në​​ lidhje me këto akte të brendshme,​​ Gjykata rikujton se Mendimi juridik i Gjykatës Supreme nuk flet asgjë.​​ 

 

  • Prandaj, në​​ vazhdim,​​ Gjykata​​ i referohet​​ Vendimit​​ [nr. 8261] të 24 gushtit 2019​​ të KEK-ut,​​ i cili,​​ ndër të​​ tjera,​​ përcakton​​ si në vijim: “I. Vazhdohet njohja e obligimit për pagesën e pagave jubilare për të gjithë punëmarrësit që kanë plotësuar kushtin deri më 31.12.2019, pra që kanë arritur përvojën e punës 10, 20 apo 30 vite, prej 01.01.2015​​ dhe në vazhdimësi .[...] ​​ III. Punëmarrësit të cilët kanë arritur përvojën e punës 40 vite gëzojnë këtë të drejtë njëjtë sikurse punëtoret që kanë arritur përvojën e punës 30 vite.​​ 

 

  • Në lidhje me ketë pjesë,​​ Gjykata​​ verën​​ se​​ Gjykata e​​ Apelit,​​ ​​ konkluzionet​​ e saj arsyetoi se në​​ kohen sa​​ aktet e brendshme të KEK-ut​​ ishin në fuqi,​​ parashtruesi i kërkesës kishte​​ vetëm​​ tridhjete e nëntë (39)​​ vite​​ përvojë​​ pune në KEK. Ndërsa​​ ​​ anën tjetër,​​ parashtruesi i kërkesës pretendon se Gjykata e Apelit​​ gabimisht ka vërtetuar​​ ketë fakt,​​ duke theksuar se ai​​ kishte arritur​​ dyzet (40)​​ vite të​​ përvojës​​ së​​ punës​​ para pensionimit​​ të​​ tij,​​ në periudhën e mbuluar nga aktet e brendshme të KEK-ut​​ dhe​​ si rezultat​​ kishte plotësuar kriterin për shpërblim të tri (3) pagave jubilare.​​ ​​ 

 

  • Marrë​​ parasysh të lartcekurat, Gjykata​​ përsërit qëndrimin e saj​​ se ajo vet nuk mund të shndërrohet në gjykatë të faktit dhe t’u tregojë gjykatave të rregullta se cila do të ishte mënyra më e përshtatshme e zbatimit të së drejtës materiale, sepse një kompetencë e tillë, si rregull, i takon gjykatave të juridiksionit të rregullt që ta bëjnë. Gjykata​​ thekson se ajo mund të ndërhyjë vetëm atëherë kur arsyetimi i vendimeve të gjykatave të rregullta është tejet arbitrar dhe i pajustifikueshëm, çfarë në rrethanat konkrete nuk kemi të bëjmë me vendime qartazi arbitrare ose të pajustifikuara.​​ 

 

  • Për me tepër, Gjykata, në lidhje​​ me pretendimin e parashtruesit të kërkesës për zbatim të gabuar të Ligjit të​​ Punës dhe të Marrëveshjes së Përgjithshme, thekson se parashtruesi i kërkesës, përtej pretendimeve për shkelje të nenit 31 të Kushtetutës në lidhje me paragrafin 1 të nenit 6 të KEDNJ-së, nuk mbështet mjaftueshëm dhe as nuk argumentoi para Gjykatës se si ky interpretim i ligjit të aplikueshëm nga Gjykata e Apelit mund të ketë qenë “qartazi i gabuar”, duke rezultuar në “konkluzione arbitrare” apo “qartazi të paarsyeshme” për​​ të,​​ apo se procedurat para gjykatave të rregullta, në tërësinë e tyre, mund të mos kenë qenë të drejta apo arbitrare. Përveç kësaj, Gjykata vlerëson se Gjykata e Apelit ka marrë parasysh të gjitha​​ argumentet dhe kundërargumentet e palëve​​ dhe i ka arsyetuar të njëjtat​​ në vendimin e saj. (shih, në këtë kontekst, rastet e Gjykatës​​ KI64/20, parashtrues,​​ Asllan Meka, Aktvendim për papranueshmëri i 3 gushtit 2020, paragrafi 41; dhe​​ KI37/21​​ parashtrues,​​ Isa Tusha, Naser Tusha dhe Miradije Tusha, Aktvendim për papranueshmëri i 8 shtatorit 2021, paragrafi 67).

 

  • Prandaj, Gjykata nga shtjellimet e mësipërme konstaton​​ se parashtruesi i kërkesës thjeshtë është i pakënaqur me rezultatin e procedurës pranë gjykatave të rregullta, megjithatë pakënaqësia e tij nuk mund vetvetiu të ngrejë pretendim të argumentueshëm për shkeljen e të drejtave dhe lirive themelore të garantuara me Kushtetutë (shih rastin e​​ GJEDNJ-së​​ Mezotur-Tiszazugi Tarsulat kundër Hungarisë, kërkesa nr. 5503/02, Aktgjykimi i 26 korrikut 2005, paragrafi 21).

 

  • Thënë këtë,​​ Gjykata konkludon​​ se​​ parashtruesi i kërkesës nuk dëshmon dhe nuk mbështetë në mënyrë të mjaftueshme pretendimin e tij​​ se gjykatat e rregullta, në këtë rast ajo e Apelit ka​​ aplikuar ligjin në mënyrë të gabuar, dhe rrjedhimisht pretendimet e tij për interpretimin dhe aplikimin e gabuar të ligjit të aplikueshëm, kualifikohen si pretendime që bien në kategorinë e​​ shkallës së katërt​​ dhe si të tilla, reflektojnë pretendime në nivel të​​ ligjshmërisë​​ dhe nuk janë argumentuar në nivel të​​ kushtetutshmërisë.​​ Për pasojë, të njëjtat janë qartazi të pabazuara në baza kushtetuese, siç është përcaktuar përmes paragrafit (2) të rregullit 34 të Rregullores së punës.​​ 

 

(ii) Përkitazi me​​ praktiken gjyqësorë jokonsistente për çështje të njëjta faktike dhe juridike.​​ 

 

  • Në lidhje me këtë pretendim specifik,​​ Gjykata në vijim do t’i shtjellojë: (i)​​ parimet dhe kriteret e vendosura përmes praktikës gjyqësore të GJEDNJ-së dhe të Gjykatës​​ përkitazi me mungesën e konsistencës të vendimeve gjyqësore;​​ dhe do​​ t’i​​ (ii) aplikojë​​ të njëjtat​​ në​​ rrethanat e​​ rastin konkret.

 

a)​​ Parimet​​ e përgjithshme​​ 

 

  • Lidhur me këtë,​​ Gjykata fillimisht thekson se parimet dhe kriteret e vendosura nga GJEDNJ, kjo Gjykatë,​​ gjatë shqyrtimit të pretendimeve të parashtruesve për cenimin e parimit të sigurisë juridike, si rezultat i vendimeve kundërthënëse,​​ i ka zbatuar edhe në praktikën e saj gjyqësore (shih rastet e Gjykatës KI87/18, parashtrues “IF​​ Skadeforsikring, Aktgjykim i 27 shkurtit 2019 dhe KI35/18, parashtrues​​ Bayerische Versicherungsverbrand, Aktgjykim i 6 janarit 2019, ku Gjykata, ndër të tjera, konstatoi shkelje të nenit 31 të Kushtetutës, në lidhje me nenin 6 të KEDNJ-së për shkak të cenimit të parimit të sigurisë juridike, si rezultat i divergjencës në praktikën gjyqësore të GJEDNJ-së).

 

  • Në dritën e zhvillimit të parimeve​​ të përgjithshme përkitazi me mungesën e konsistencës të vendosura përmes praktikës gjyqësore, Gjykata fillimisht i referohet praktikës gjyqësore të GJEDNJ-së, e cila ka theksuar vazhdimisht se një nga komponentët thelbësorë të sundimit të ligjit është siguria juridike, e cila, ndër të tjera, garanton një siguri të caktuar në situata juridike dhe kontribuon në besim publik në gjykata (shih rastin e GJEDNJ-së​​ Brumărescu kundër Rumanisë​​ [DHM], kërkesa​​ nr. 28342/95, paragrafi 61; rastin​​ Ştefănică dhe të tjerët kundër Rumanisë,​​ kërkesa​​ nr. 38155/02,​​ Aktgjykim i 2 nëntorit 2010,​​ paragrafi 38, dhe rastin​​ Nejdet Şahin dhe Perihan Şahin kundër Turqisë,​​ kërkesa​​ nr.​​ 13279/05,​​ Aktgjykim i 20 tetorit 2011, paragrafi​​ 56).

 

  • Sipas GJEDNJ-së: “prezenca e vendimeve kundërthënëse gjyqësore, në anën tjetër, mund të krijojë situata të pasigurisë juridike, e cila do ta ulte besimin e publikut në sistemin gjyqësor”​​ (shih rastin​​ Paduraru kundër Rumanisë,​​ kërkesa​​ nr. 63252/00, paragrafi 98;​​ Vinčić dhe të tjerët kundër Serbisë, kërkesat​​ nr. 44698/06, paragrafi 56, Aktgjykim i 1 dhjetorit 2009; dhe rastin​​ Ştefănică dhe të tjerët kundër Rumanisë, të cituar më lart,​​ paragrafi​​ 38). GJEDNJ, megjithatë, ka specifikuar se​​ nuk ka një të drejtë të fituar për konsistencë të praktikës gjyqësore (shih rastin​​ Unédic kundër Francës, kërkesa​​ nr. 20153/04, paragrafi 74, 18 dhjetor 2008,​​ shih rastin e cituar më lart​​ Nejdet Şahin dhe Perihan Şahin kundër Turqisë,​​ paragrafi​​ 56, shih po ashtu rastin e cituar më lart të Gjykatës KI35/18, parashtrues​​ Bayerische Versicherungsverbrand, paragrafi 65, si dhe rastin KI42/17, parashtrues​​ Kushtrim Ibraj, Aktvendim për papranueshmëri, i 25 janarit 2018, paragrafi 33).

 

  • Në vijim, GJEDNJ ka vendosur tri kritere themelore, të cilat janë pranuar edhe në praktikën gjyqësore të Gjykatës për të përcaktuar nëse një divergjencë e vendimeve gjyqësore e pretenduar përbën shkelje të nenit 6 të KEDNJ-së, dhe të cilat përcaktojnë si në vijim: (i) nëse ekzistojnë dallime “të thella dhe afatgjata” në praktikën gjyqësore; (ii) nëse ligji vendor përcakton mekanizma të aftë për të zgjidhur divergjenca të tilla; dhe (iii) nëse ata mekanizma janë zbatuar dhe me çfarë efekti (në këtë kontekst, shih rastet e GJEDNJ-së​​ Beian kundër Rumanisë​​ (nr.1), kërkesa​​ nr. 30658/05, Aktgjykim i 6 dhjetorit 2007, paragrafët 37-39;​​ Famullia Katolike Greke Lupeni dhe të tjerët kundër Rumanisë, kërkesa​​ nr. 76943/11, Aktgjykimi i 29 nëntorit 2016, paragrafët 116 - 135;​​ Iordan Iordanov dhe të tjerët kundër Bullgarisë,​​ kërkesa​​ nr. 23530/02,​​ Aktgjykim i 2 korrikut 2009, paragrafët 49-50;​​ Nejdet Şahin dhe Perihan Şahin​​ kundër Turqisë,​​ cituar më lart, paragrafi 53; dhe shih rastin e Gjykatës, KI29/17, parashtrues​​ Adem Zhegrova,​​ Aktvendim për papranueshmëri​​ i 5 shtatorit 2017, paragrafi 51 dhe shih gjithashtu rastet e Gjykatës të cituar më lart, KI42/17, parashtrues​​ Kushtrim Ibraj,​​ paragrafi 39, KI87/17 parashtrues “IF Skadiforsikring”, paragrafi 67, të cituar më lart, KI35/18​​ parashtrues “Bayerische Versicherungsverbrand”, të cituar më lart, paragrafi 70, KI107/19, parashtrues​​ Gafurr Bytyqi, Aktvendim për papranueshmëri i 11 marsit 2020).​​ 

 

  • Gjykata vëren se GJEDNJ gjatë zhvillimit të konceptit të “dallimeve të thella dhe afatgjata” gjithashtu mori parasysh nëse mospërputhja është e izoluar apo afekton një numër të madh njerëzish​​ (shih, ndër të tjera,​​ rastin e GJEDNJ-së​​ Famullia Katolike Greke Lupeni dhe të tjerët kundër Rumanisë,​​ cituar më lart, paragrafi 135).​​ 

 

  • Gjykata, në këtë drejtim, gjithashtu thekson se GJEDNJ nuk ka konstatuar shkelje të nenit 6 të KEDNJ-së në raste të praktikës divergjente gjyqësore edhe nëse e njëjta ka afektuar një numër të madh​​ njerëzish në lidhje me​​ të njëjtën çështje gjatë një periudhe të shkurtër kohore para se kundërthëniet përkatëse të zgjidheshin nga gjykatat më të larta, duke u dhënë mundësi kështu mekanizmave shtetërorë që të sigurojnë konsistencën e duhur​​ (shih, ndër të tjera, rastin e GJEDNJ-së​​ Albu dhe të tjerët kundër Rumanisë, Aktgjykim i 10 majit 2012, paragrafët 42 - 43).​​ 

 

  • Kjo e fundit ndërlidhet me kriterin e dytë dhe të tretë, përkatësisht me ekzistencën e një mekanizmi të aftë për të zgjidhur mospërputhjet në praktikën gjyqësore dhe nëse ky mekanizëm është përdorur dhe me çfarë efekti. Në këtë drejtim, GJEDNJ fillimisht ka konstatuar se mungesa e një mekanizmi të tillë përbën shkelje të së drejtës për një proces të rregullt gjyqësor të garantuar me nenin 6 të KEDNJ-së (shih, në këtë kontekst,​​ Tudor Tudor kundër Rumanisë, kërkesa​​ nr. 21911/03, Aktgjykim i 4 marsit 2009, paragrafët 30-32; dhe​​ Ştefănică dhe të tjerët kundër Rumanisë,​​ Aktgjykim i 2 shkurtit 2010, paragrafët 37-38; dhe​​ Nejdet Şahin dhe Perihan Şahin​​ kundër Turqisë,​​ cituar më lart, paragrafi 54).

 

b) Aplikimi parimeve të​​ lartcekura​​ në rrethanat e rastit konkret

 

  • Në vijim, Gjykata do të aplikojë parimet e elaboruara më lart në rrethanat e rastit konkret, duke aplikuar kriteret mbi bazën e të cilave Gjykata dhe GJEDNJ​​ i​​ trajtojnë;​​ ​​ çështjet e divergjencës përkitazi me praktikën gjyqësore, duke filluar me vlerësimin nëse në rrethanat e rastit konkret, (i) divergjencat e pretenduara në praktikën gjyqësore janë “të thella dhe afatgjata”; dhe nëse ky është rasti, (ii) ekzistimin e mekanizmave të aftë për të zgjidhur divergjencën përkatëse; dhe (iii) vlerësimin nëse këta mekanizma janë zbatuar dhe me çfarë efekti në rrethanat e rastit konkret.

 

  • Fillimisht, Gjykata duhet gjithashtu të ritheksojë se, bazuar edhe në praktikën gjyqësore të GJEDNJ-së dhe asaj të Gjykatës, nuk është funksioni i saj të krahasojë vendime të ndryshme të gjykatave të rregullta, edhe nëse merren në procedura dukshëm të ngjashme, pasi që pavarësia e tyre duhet të respektohet (shih rastin e GJEDNJ-së​​ Adamsons kundër Letonisë,​​ të​​ cituar më lart, paragrafi 118, shih po ashtu rastet e Gjykatës KI87/18,​​ parashtrues​​ IF Skadeforsikring​​ dhe KI35/18, parashtrues​​ Bayerische Versicherungsverbrand,​​ të cituara më lart).

 

  • Për më tepër, parashtruesi i kërkesës lidhur me pretendimet për shkelje kushtetuese të të drejtave dhe lirive themelore si rezultat i​​ praktikes gjyqësore jokonsistente, duhet t’i​​ paraqes Gjykatës argumente​​ bindëse dhe të mbështes pretendimin e tij me prova materiale në mënyrë​​ që​​ Gjykata me tej të​​ hyjë​​ në analizën e kritereve të lartcekura.​​ Në këtë drejtim, Gjykata​​ rikujton se​​ parashtruesi i kërkesës, përtej​​ pretendimeve të tij, në​​ fakt vetëm ka përmendur disa vendime gjyqësore​​ por nuk e ia ka bashkëngjitur ato kërkesës.​​ Bëhet fjalë për vendimet si në vijim:​​ CML.​​ nr.​​ 7/2020​​ i​​ 15 prillit 2021; Vendimi​​ Rev.​​ nr.​​ 90/2020​​ i 4 majit 2020; Vendimi Ac.​​ nr.​​ 4367/19​​ i 17 korrikut​​ 2020;​​ dhe​​ Vendimi​​ Ac.​​ nr.​​ 2016/2020​​ i 24 qershorit 2020,​​ duke shtuar se ka edhe qindra​​ vendimet​​ me rrethana të njëjta faktike dhe juridike.​​ 

 

  • Prandaj, në dritën e​​ rrethanave të rastit​​ konkret,​​ Gjykata vlerëson se nuk është e mundur të konstatohet ekzistimi i​​ “dallimeve të thella dhe të vazhdueshme”​​ në praktikën gjyqësore të Gjykatës së Apelit që​​ cenojnë​​ parimin e sigurisë juridike, duke u thirrur në​​ vendime gjyqësore të cilat nuk janë pjesë lëndës, e​​ për​​ të​​ cilat Gjykata e ka të pamundur të​​ hyjë​​ në analizë krahasuese, për të konfirmuar​​ pretendimin e parashtruesit të kërkesës. Për​​ më​​ tepër, çështja e fitimit të së drejtës​​ së​​ pagave jubilare bazuar​​ në​​ marrëveshjet kolektive dhe sektoriale është sqaruar​​ nëpërmjet Mendimit juridik të Gjykatës Supreme​​ të​​ cituar​​ më​​ lart.​​ 

 

  • Thënë këtë,​​ Gjykata sa​​ më​​ lart​​ ka theksuar se një kërkesë mund të shpallet qartazi e pabazuar edhe në rastet:​​ b) kur parashtruesi/ja i/e kërkesës nuk paraqet ose refuzon të paraqesë prova materiale, me të cilat do t’i mbështeste pretendimet e tij/saj.

 

Përkitazi me pretendimet e tjera​​ 

 

  • Në vlerësimin e pretendimeve të tjera, Gjykata vëren se parashtruesi i kërkesës, përveç pretendimeve për shkelje të së drejtës për gjykim të drejtë, pretendon edhe shkelje të neneve 3 në lidhje me nenin 24, 32 në lidhje me nenin 54​​ dhe 102​​ të Kushtetutës, si dhe nenin 13 të KEDNJ-së. Megjithatë, arsyetimi i shkeljes së këtyre neneve në të vërtetë​​ është argumentuar në kuadër​​ të procesit të rregullt gjyqësor​​ dhe​​ të jokonsistencës së praktikës gjyqësore të Gjykatës​​ se Apelit për të cilat​​ Gjykata sa më lart konstatoi se kërkesa në lidhje me​​ këto pretendime u deklarua​​ qartazi e pabazuar në baza kushtetuese. Gjykata përsërit se vetëm përmendja e neneve të Kushtetutës dhe të​​ KEDNJ-së ose ndërlidhja e tyre me një nen tjetër të Kushtetutës nuk nënkupton me automatizëm edhe shkelje të neneve të tjera të Kushtetutës dhe​​ KEDNJ-së, nëse më tej nuk argumentohet dhe shtjellohet se si dhe përse ka ardhur deri te shkelja e tyre.

 

  • Gjykata vazhdimisht ka theksuar se vetëm referimi dhe përmendja e neneve të Kushtetutës dhe​​ KEDNJ-së nuk është e mjaftueshme për të ndërtuar një pretendim të argumentuar për shkelje kushtetuese. Kur pretendohen shkelje të të drejtave të garantuara me Kushtetutë dhe​​ KEDNJ, parashtruesit e kërkesave duhet të sigurojnë pretendime të arsyetuara dhe argumente bindëse (shih, në këtë kontekst, rastet e Gjykatës​​ KI175/20, me parashtrues:​​ Agjencia Kosovare e Privatizimit, Aktvendim për papranueshmëri​​ i 22 prillit 2021, paragrafi 81;​​ KI166/20,​​ parashtrues​​ Ministria e Punës dhe Mirëqenies Sociale,​​ Aktvendim për papranueshmëri i 17 dhjetorit 2020, paragrafi 52;​​ KI04/21, me parashtruese​​ Nexhmije Makolli,​​ Aktvendim për papranueshmëri​​ i 11 majit 2021, paragrafët 38-39).​​ 

 

  • Prandaj​​ sa më sipër, Gjykata konstaton se pretendimet e parashtruesit të kërkesës për shkeljen të neneve të lartcekura i përkasin kategorisë së tretë (iii), nënkategorisë (a) të pretendimeve “të pambështetura apo të paarsyetuara”,​​ prandaj si të tilla në baza kushtetuese edhe këto pretendime duhet shpallur qartazi të pabazuara.​​ 

 

Përfundime

 

  • Si përmbledhje, Gjykata, duke i marrë parasysh të gjitha shtjellimet dhe konstatimet e mësipërme, konkludon se:​​ (I) pretendimet​​ për shkelje të nenit 31 të Kushtetutës, në lidhje me paragrafin 1 të nenit 6 të KEDNj, si rezultat i vërtetimit të fakteve dhe i aplikimit të gabuar të ligjit material, i përkasin kategorisë së parë (i), të pretendimeve​​ që bien në kategorinë e "shkallës së katërt" dhe si të tilla, reflektojnë pretendime në nivel "ligjshmërie" dhe nuk janë argumentuar në nivel "kushtetutshmërie";​​ (II)​​ pretendimet për shkelje të nenit 31 të Kushtetutës, në lidhje me paragrafin 1 të nenit 6​​ të KEDNj, përkitazi me praktiken gjyqësore jokonsistente, i përkasin kategorisë së tretë (iii), nënkategorisë nën b) të pretendimeve të​​ “pambështetura apo të paarsyetuara”​​ andaj të njëjtat në baza kushtetuese shpallen qartazi të pabazuara; dhe (III) pretendimet për shkelje të të drejtave të garantuara me nenet 3, 24, 32 dhe 54 të Kushtetutës, dhe të nenit 13 të KEDNJ-së, i përkasin kategorisë së tretë (iii), nënkategorisë nën a), të pretendimeve të​​ “pambështetura apo të paarsyetuara”​​ andaj edhe këto pretendime në baza kushtetuese shpallen qartazi të pabazuara.

 

  • Rrjedhimisht, kërkesa në tërësinë e saj,​​ në pajtim me nënrregullin (2) të rregullit​​ 34​​ të Rregullores së punës, duhet​​ të shpallet​​ e papranueshme si qartazi e pabazuar.

 

PËR KËTO ARSYE

 

Gjykata Kushtetuese, në pajtim me paragrafët 1 dhe 7 të nenit 113 të Kushtetutës, në pajtim me nenet 20 dhe 47 të Ligjit dhe në pajtim me nënrregullin (2) të rregullit 34 si dhe shkronjën (b) të nënrregullit (1) të rregullit 48 të Rregullores së punës, në seancën e saj të mbajtur më​​ 29​​ prill​​ 2024, njëzëri:

 

VENDOS​​ 

 

  • TA​​ DEKLAROJË kërkesën të papranueshme;​​ 

 

  • T’UA KUMTOJË këtë aktvendim palëve;

 

  • TA​​ PUBLIKOJË këtë aktvendim në Gazetën Zyrtare, në pajtim me paragrafin 4 të nenit 20 të Ligjit;

 

  • Ky aktvendim hyn në fuqi ditën e shpalljes në Gazetën Zyrtare, në pajtim me paragrafin 5 të nenit 20 të Ligjit;

 

 

 

 

Gjyqtarja raportuese Kryetarja e Gjykatës Kushtetuese​​ 

 

 

 

Remzije Istrefi-Peci  ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​​​ Gresa Caka-Nimani

 

 

 

1

Parashtruesit:

Jusuf Nikçi

Lloji i kërkesës:

KI - Kërkesë individuale

Lloji i aktit:

Aktvendim për papranueshmëri

Kërkesa është qartazi e pabazuar

Lloji i procedurës së ndjekur para institucioneve tjera :

Tjetër