Gjykata Kushtetuese

Prishtinë, më​​ 10​​ tetor​​ 2023

 ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​​​ Nr. ref..: AGJ 2289/23

AKTGJYKIM​​ 

në

rastin nr.​​ KI90/23

  Parashtrues

​​ Shqipdon​​ Fazliu

Vlerësim i kushtetutshmërisë së Aktgjykimit​​ [ARJ.​​ nr. 114/2022]​​ 

të Gjykatës Supreme të Kosovës,​​ të​​ 23​​ dhjetorit​​ 2022

GJYKATA KUSHTETUESE E REPUBLIKËS SË KOSOVËS

e përbërë nga:

Gresa Caka-Nimani, kryetare

Bajram Ljatifi, zëvendëskryetar

Selvete Gërxhaliu-Krasniqi, gjyqtare

Safet Hoxha, gjyqtar

Radomir Laban, gjyqtar​​ 

Remzije Istrefi-Peci, gjyqtare​​ 

Nexhmi Rexhepi, gjyqtar dhe

Enver Peci, gjyqtar

Parashtruesi i kërkesës​​ 

• Kërkesa është dorëzuar nga​​ Shqipdon Fazliu​​ nga Gjilani​​ (në tekstin e mëtejmë:​​ parashtruesi i kërkesës). Parashtruesi i kërkesës përfaqësohet nga​​ Flakron Sulejmani,​​ avokat​​ nga Prishtina.​​ ​​ 

Vendimi i kontestuar​​ 

• Parashtruesi i kërkesës konteston kushtetutshmërinë e Aktgjykimit​​ [ARJ.​​ nr. 114/2022]​​ të​​ 23​​ dhjetorit​​ 2022​​ të Gjykatës Supreme të​​ Republikës së​​ Kosovës (në​​ tekstin e mëtejmë: Gjykata Supreme)​​ lidhur me Aktvendimin​​ [AA.​​ nr. 650/2022]​​ e​​ 1​​ shtatorit​​ 2022​​ të​​ Gjykatës së Apelit të​​ Republikës së​​ Kosovës (në​​ tekstin e mëtejmë: Gjykata e Apelit)​​ dhe Aktvendimin​​ [A.nr.1875/22]​​ e​​ 2 gushtit 2022 të​​ Departamentit​​ për Çështje​​ Administrative​​ të​​ Gjykatës​​ Themelore në Prishtinë (në​​ tekstin e mëtejmë: Gjykata Themelore).​​ 

• Aktgjykimi i kontestuar​​ [ARJ.nr.114/2022]​​ i Gjykatës Supreme i është dorëzuar parashtruesit të kërkesës më 10​​ janar​​ 2023.

Objekti i çështjes​​ 

• Objekt i çështjes është vlerësimi i kushtetutshmërisë së​​ Aktgjykimit të​​ kontestuar të​​ Gjykatës Supreme,​​ përmes​​ të cilit​​ pretendohet se parashtruesit të kërkesës i janë shkelur të drejtat dhe liritë​​ themelore të​​ garantuara me nenin​​ 24 [Barazia para Ligjit],​​ nenin​​ 31 [E Drejta për Gjykim të Drejtë dhe të Paanshëm],​​ nenin​​ 32 [E Drejta për Mjete Juridike],​​ nenin​​ 45 [Të Drejtat Zgjedhore dhe të Pjesëmarrjes]​​ dhe nenin 54 [Mbrojtja Gjyqësore e të Drejtave]​​ të Kushtetutës së Republikës së Kosovës​​ (në tekstin e mëtejmë:​​ Kushtetuta)​​ në lidhje me nenin​​ 6 (E drejta për një proces të rregullt)​​ dhe nenin​​ 13 (E drejta për zgjidhje efektive)​​ të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut​​ (në tekstin e mëtejmë:​​ KEDNJ),​​ si dhe me nenin​​ 10​​ (pa titull)​​ të Deklaratës Universale për të Drejtat e Njeriut.​​ 

Baza juridike​​ ​​ 

• Kërkesa bazohet në​​ paragrafët 1 dhe 7 të​​ nenit​​ 113 [Jurisdiksioni dhe Palët e Autorizuara]​​ të Kushtetutës,​​ nenet​​ 22​​ (Procedimi i kërkesës)​​ dhe​​ 47​​ (Kërkesa individuale)​​ të Ligjit nr.​​ 03/L-121​​ për Gjykatën Kushtetuese të Republikës së Kosovës​​ (në tekstin e mëtejmë:​​ Ligji)​​ dhe rregullin​​ 25​​ (Parashtrimi i kërkesave dhe përgjigjeve)​​ të Rregullores së punës së Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Kosovës​​ nr. 01/2023​​ (në tekstin e mëtejmë:​​ Rregullorja e punës).​​ 

• Më 7 korrik 2023, Rregullorja e punës së Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Kosovës Nr. 01/2023, u publikua në Gazetën Zyrtare të Republikës së Kosovës dhe hyri në​​ fuqi pesëmbëdhjetë (15) ditë pas publikimit të saj. Rrjedhimisht gjatë shqyrtimit të kërkesës, Gjykata Kushtetuese i referohet dispozitave të Rregullores së lartcekur, e cila ka shfuqizuar Rregulloren e punës së Gjykatës Kushtetuese nr. 01/2018. Lidhur me këtë, konform Rregullit 78 (Dispozitat kalimtare) të Rregullores së punës Nr.01/2023, përjashtimisht, dispozita të caktuara të Rregullores së punës Nr.01/2018, do të vazhdojnë të zbatohen në lëndët e regjistruara në Gjykatë përpara shfuqizimit të saj, vetëm nëse dhe për aq sa janë më të favorshme për palët.

Procedura në Gjykatën Kushtetuese​​ 

• Më​​ 28​​ prill​​ 2023,​​ përfaqësuesi i parashtruesit​​ të​​ kërkesës​​ e​​ dorëzoi kërkesën në Gjykatën Kushtetuese të Republikës së Kosovës​​ (në tekstin e mëtejmë:​​ Gjykata).

• Më​​ 3​​ maj​​ 2023,​​ Kryetarja e Gjykatës përmes Vendimit​​ [nr.​​ GJR.KI90/23],​​ caktoi gjyqtarin​​ Nexhmi Rexhepi​​ gjyqtar raportues,​​ ndërsa përmes Vendimit​​ [nr. KSH.KI90/23],​​ caktoi Kolegjin shqyrtues, të përbërë nga gjyqtarët:​​ Selvete Gërxhaliu-Krasniqi,​​ kryesuese​​ dhe​​ Safet Hoxha dhe​​ Remzije Istrefi-Peci, anëtarë.​​ ​​ 

• Më​​ 4​​ maj 2023,​​ Gjykata e pranoi një shkresë​​ nga Presidentja e Republikës së​​ Kosovës,​​ përmes​​ të​​ cilës,​​ kërkohet njoftim nga Gjykata lidhur me “ndonjë​​ kërkesë​​ eventuale kushtetuese” në​​ ndërlidhje me “procedurat që​​ janë​​ zhvilluar në​​ Këshillin Prokurorial të​​ Kosovës për përzgjedhjen e kandidatit për Kryeprokuror të​​ Shtetit” dhe në​​ të​​ cilën,​​ ndër tjerash, theksohet që, “Duke qenë​​ se Aktgjykimi Refuzues i Gjykatës Supreme​​ është​​ shpallur më​​ 27 dhjetor 2022, kjo nënkupton njërën datë​​ nga e cila ka filluar të​​ rrjedhë​​ afati 4 mujor. Por, Zyra e Presidentes së​​ Republikës së​​ Kosovës nuk mund të​​ ketë​​ informacion për kohën kur Aktgjykimi i mësipërm i​​ është​​ dorëzuar palës, rrjedhimisht kur mund të​​ përfundojë​​ afati 4 mujor bazuar në​​ datën e pranimit të​​ aktgjykimit nga pala” dhe “prandaj,​​ meqë​​ këto afate ndërlidhen edhe me veprimet e Presidentes në​​ procesin e emërimit të​​ Kryeprokurorit të​​ Shtetit, kërkojmë​​ me respekt nga Gjykata Kushtetuese të​​ na njoftojë​​ nëse ka pranuar ndonjë​​ kërkesë​​ kushtetuese individuale nga kandidatët që​​ i janë​​ nënshtruar procesit të​​ përzgjedhjes së​​ kandidatit për Kryeprokuror të​​ Shtetit, të​​ zhvilluar në​​ KPK, pas shterimit të​​ afateve kushtetuese dhe ligjore dhe pas shkresës së​​ fundit njoftuese të​​ Gjykatës Kushtetuese, të​​ datës 14.04.2023”.​​ ​​ Më 12 maj 2023, Gjykata iu përgjigj Presidentes së​​ Republikës,​​ duke theksuar që​​ (i)​​ “Gjykata Kushtetuese e Republikës së Kosovës, sipas dispozitave përkatëse të Ligjit për Gjykatën Kushtetuese dhe Rregulloren e saj të punës, i njofton palët përkatëse, përfshirë palët e interesuara, për lëndët e regjistruara në Sekretarinë e saj”; dhe (ii)​​ “sikurse në lidhje me shkresën që keni dërguar në Gjykatë më 7 prill 2023, po ashtu edhe lidhur me shkresën tuaj të 4 majit 2023, në të cilën kërkoni të informoheni nëse është​​ pranuar ndonjë kërkesë individuale nga kandidatët që i janë nënshtruar procesit të përzgjedhjes së kandidatit për Kryeprokuror të Shtetit, Gjykata, në frymën e komunikimit institucional, ju njofton se më 28 prill 2023, ka regjistruar kërkesën KI90/23 me​​ parashtrues​​ z.​​ Shqipdon Fazliu. Kërkesa e lartcekur​​ është​​ kërkesë individuale, përmes të cilës kontestohet​​ Aktgjykimi [ARJ. nr. 114/2022] i 23 dhjetorit 2022 i Gjykatës Supreme të Republikës së Kosovës”.

• Dy shkresat e lartcekura ndërlidhen me shkresën e parë​​ të​​ Presidentes së​​ Republikës të​​ 7 prillit 2023 drejtuar Gjykatës përmes të​​ cilës​​ kishte kërkuar njoftim nëse Gjykata “ka pranuar ndonjë​​ kërkesë​​ kushtetuese individuale nga kandidatët që​​ i janë​​ nënshtruar procesit të​​ përzgjedhjes së​​ kandidat për Kryeprokuror të​​ Shtetit”, duke sqaruar, ndër tjerash, që​​ këtë​​ kërkesë​​ e adreson në​​ mënyrë​​ që​​ “të​​ sigurohem se cfarëdo veprimi që​​ ndërmarrë​​ unë​​ si Presidente e Republikës së​​ Kosovës, në​​ lidhje me procesin dhe procedurat e emërimit të​​ Kryeprokurorit të​​ Shtetit, të​​ mos ndikoj në​​ procedurat eventuale që​​ janë​​ duke u zhvilluar apo që​​ potencialisht mund të​​ zhvillohen në​​ Gjykatën Kushtetuese”. Kësaj shkrese Gjykata Kushtetuese i ishte përgjigjur më​​ 14 prill 2023, duke theksuar që​​ Gjykata nuk ka ndonjë​​ kërkesë​​ nga individë​​ që​​ kontestojnë​​ procedurat gjyqësore që​​ janë​​ zhvilluar para gjykatave të​​ rregullta lidhur me procesin e lartcekur. ​​ 

• Më​​ 8​​ maj​​ 2023,​​ Gjykata​​ njoftoi përfaqësuesin e parashtruesit të kërkesës për regjistrimin e kërkesës.​​ Të njëjtën ditë, Gjykata i dërgoi Gjykatës Themelore një kopje të kërkesës dhe njëkohësisht,​​ i kërkoi​​ Gjykatës​​ Themelore që të​​ dorëzojë​​ në Gjykatë​​ dëshminë se kur i është dorëzuar parashtruesit të kërkesës​​ Aktgjykimi i kontestuar.​​ 

• Më​​ 11​​ maj 2023,​​ Gjykata Themelore dërgoi dëshminë, përkatësisht fletë-kthesën​​ që​​ konfirmon se​​ Aktgjykimi i kontestuar i është dorëzuar parashtruesit të kërkesës më​​ 10​​ janar 2023.

• Më​​ 28​​ shtator​​ 2023,​​ Kolegji shqyrtues shqyrtoi raportin e gjyqtarit raportues dhe njëzëri i rekomandoi Gjykatës​​ pranueshmërinë​​ e kërkesës.​​ Të njëjtën ditë, Gjykata vendosi​​ njëzëri: (i) të deklarojë​​ të pranueshme kërkesën;​​ dhe​​ (ii) të konstatojë që Aktgjykimi [ARJ. nr. 114/2022] i 23 dhjetorit 2022 i Gjykatës Supreme në ndërlidhje me Aktvendimin [ AA.nr. 650/2022] e 1 shtatorit 2022 të Gjykatës së Apelit dhe Aktvendimin [A.nr.1875/22] e 2 gushtit 2022 të Gjykatës Themelore, nuk janë në​​ kundërshtim me paragrafin 1 të nenit 31 [E Drejta për Gjykim të Drejtë dhe të Paanshëm] të Kushtetutës së Republikës në lidhje me paragrafin 1 të nenit 6 (E drejta për një proces të rregullt) të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut.​​ 

Përmbledhja e fakteve​​ 

• Gjykata që në fillim të përmbledhjes së fakteve të kërkesës së parashtruar konsideron se​​ është​​ e nevojshme të​​ reflektojë​​ një​​ përshkrim të​​ gjendjes faktike lidhur me veprimet dhe procedurat​​ që janë iniciuar dhe zhvilluar​​ nga parashtruesi i​​ kërkesës​​ ​​ deri në momentin e parashtrimit të kësaj kërkese në Gjykatë.​​ Me këtë​​ qëllim, Gjykata rikujton se parashtruesi i kërkesës,​​ ka qenë kandidat pjesëmarrës​​ në​​ konkursin, përkatësisht​​ procedurën e përzgjedhjes për pozitën e Kryeprokurorit të Shtetit,​​ të​​ shpallur​​ më 14 janar 2022​​ nga Këshilli Prokurorial i Kosovës​​ (në tekstin e mëtejmë:​​ KPK).​​ Në​​ këtë​​ kontekst, Gjykata në​​ vijim, do të​​ paraqesë​​ në​​ mënyrë​​ të​​ përmbledhur (i) procedurën e ndjekur nga KPK përkitazi me propozimin e kandidatit për Kryeprokuror​​ sipas shkresave të​​ dorëzuara në​​ Gjykatë; (ii) kërkesën për vlerësim të​​ kushtetutshmërisë​​ përkitazi me këtë​​ proces të​​ paraqitur nga parashtruesi i kërkesës para Gjykatës Kushtetuese, regjistruar në​​ Gjykatë​​ si KI57/22 dhe KI79/22; dhe (iii)​​ kërkesëpadinë​​ përkitazi me këtë​​ proces të​​ paraqitur nga parashtruesi i kërkesës para gjykatave të​​ rregullta​​ dhe konstatimet përfundimtare të​​ të​​ cilave kontestohen para Gjykatës përmes këtij rasti.

• procedura e ndjekur nga KPK lidhur me​​ përzgjedhjen​​ e kandidatit për Kryeprokurorë​​ të​​ Shtetit​​ 

• Më​​ 14 janar 2022, KPK shpalli konkursin për emërimin e Kryeprokurorit të​​ Shtetit​​ bazuar në​​ Rregulloren Nr.06/2019 për Emërimin e Kryeprokurorit të​​ Shtetit dhe Kryeprokurorëve të​​ Prokurorive të​​ Republikës së​​ Kosovës (në​​ tekstin e mëtejmë: Rregullorja për Emërimin e Kryeprokurorit).​​ Më​​ 18 mars 2022, kandidatët për Kryeprokuror të​​ Shtetit, përfshirë​​ parashtruesin e kërkesës,​​ i janë​​ nënshtruar procesit të​​ intervistimit nga Paneli vlerësues​​ i KPK-së.​​ Intervistimi i kandidatëve ishte transmetuar përmes Radio Televizionit të​​ Kosovës.​​ 

• Më​​ 22 mars 2022,​​ Kryesuesi i Panelit vlerësues​​ përmes “Njoftimit Përfundimtar [nr. 419/2022]”,​​ (i) kishte njoftuar parashtruesin e kërkesës që​​ i njëjti​​ është​​ radhitur i dyti në​​ konkurrencë​​ me kandidatët tjerë​​ dhe për pasojë,​​ nuk​​ i​​ ishte​​ përcjellë KPK-së​​ si kandidat​​ përfundimtar për votim;​​ (ii) i kishte dorëzuar poentimin përfundimtar nga të​​ gjithë​​ anëtarët e Panelit vlerësues të​​ anonimizuar dhe poentimin individual​​ i​​ anonimizuar,​​ i​​ dhënë​​ nga secili anëtar i​​ Panelit vlerësues,​​ bashkë​​ me arsyetimin për secilën kategori​​ vlerësimi; dhe (iii) e kishte udhëzuar në​​ të​​ drejtën e ankesës përkitazi me vlerësimet​​ dhe poentimet​​ e​​ Panelit vlerësues në​​ Komisionin për rishqyrtim të​​ KPK-së.​​ ​​ 

• Më​​ 23 mars 2022, parashtruesi i kërkesës parashtroi kërkesë​​ tek Sekretariati i KPK-së​​ duke kërkuar qasje në​​ dosjet e kandidatëve të​​ tjerë​​ dhe në​​ vlerësimin dhe​​ poentimin e tyre,​​ duke theksuar​​ se​​ në​​ të​​ kundërtën e ka “të​​ pamundur të​​ ushtroj efektivisht mjetin juridik”.​​ Në​​ po të​​ njëjtën ditë,​​ parashtruesi i kërkesës​​ pranoi njoftimin​​ nga KPK​​ që​​ bazuar në​​ nenin 15 (Njoftimi i kandidateve) të​​ Rregullores për Emërimin e Kryeprokurorit,​​ kërkesa për të​​ pasur qasje në​​ dosjet dhe poentimet e kandidatëve të​​ tjerë,​​ është​​ refuzuar.

• Më​​ 28 mars 2022, parashtruesi​​ i kërkesës​​ parashtroi kundërshtim para Komisionit për​​ rishqyrtim brenda KPK-së, duke pretenduar (i) moszbatim të​​ dispozitave të​​ Ligjit për KPK-në; (ii) moszbatim të​​ dispozitave të​​ Rregullores për Emërimin e Kryeprokurorit; dhe (iii) poentim të​​ pasaktë.​​ Në​​ esencë​​ dhe ndër tjerash, parashtruesi i kërkesës​​ pretendoi që​​ (i) Rregullorja për Emërimin e Kryeprokurorit​​ është​​ në​​ kundërshtim me Kushtetutën dhe Ligjin për KPK-në; (ii) përmes propozimit të​​ vetëm një​​ kandidati për vlerësimin e KPK-së, të​​ njëjtës i​​ është​​ pamundësuar zgjedhja në​​ mes​​ të​​ alternativave,​​ në​​ kundërshtim me Ligjin për KPK-në,​​ Aktgjykimin e Gjykatës në​​ rastin​​ KI34/17,​​ me parashtruese​​ Valdete Daka,​​ lidhur me​​ vlerësimin e kushtetutshmërisë​​ së​​ Vendimit të​​ Këshillit Gjyqësor të​​ Kosovës, KGJK nr. 50/2017, të​​ 6 marsit 2017​​ (në​​ tekstin e​​ mëtejmë: Aktgjykimi i Gjykatës në​​ rastin​​ KI34/17)​​ dhe​​ me​​ Opinionet relevante të​​ Komisionit të​​ Venecias, përfshirë​​ CDL-AD(2015)039, CDL-AD(2005)039, CDL—PI(2015)001; (iii) refuzimi i qasjes në​​ dosjet dhe poentimet e të​​ gjithë​​ kandidatëve tjerë, i ka pamundësuar​​ ushtrimin efektiv të​​ mjetit juridik në​​ kundërshtim me Kushtetutën​​ dhe Ligjin për KPK-në; dhe (iv) poentimi i katër​​ (4)​​ anëtarëve të​​ Panelit vlerësues​​ të​​ KPK-së​​ ka qenë​​ i pasaktë, sepse të​​ njëjtit nuk kanë​​ arsyetuar zbritjen e pikëve nga maksimumi i pikëve​​ të​​ lejuara përkitazi me kriteret​​ mbi bazën e të​​ cilave bëhet vlerësimi sipas Rregullores për Emërimin e Kryeprokurorit ose arsyetimi përkatës nuk ka qenë​​ i saktë​​ dhe i bazuar. ​​ 

• Më​​ 1 prill 2022, Komisioni për​​ rishqyrtim​​ i KPK-së​​ trajtoi kundërshtimin e parashtruesit​​ të​​ kërkesës, ndërsa me 4 prill 2022,​​ i​​ dorëzoi raportin​​ përkatës​​ KPK-së. Komisioni për​​ rishqyrtim,​​ (i)​​ refuzoi si të​​ pabazuara pretendimet e parashtruesit​​ të​​ kërkesës​​ lidhur me moszbatim të​​ Ligjit për KPK-në​​ dhe Rregullores për Emërimin e Kryeprokurorit;​​ por​​ (ii)​​ rekomandoi që​​ pjesërisht të​​ miratohen kundërshtimet e parashtruesit​​ të​​ kërkesës,​​ vetëm sa i përket pretendimit për poentim të​​ pasaktë, me propozimin që​​ anëtarët e Panelit​​ vlerësues të​​ rishikojnë​​ edhe një​​ herë​​ procesin rreth arsyetimit të​​ poentimit​​ përkatës. Në​​ këtë​​ kontekst, sa i përket kundërshtimit të​​ parashtruesit të​​ kërkesës, përkitazi me vlerësimin e anëtarëve të​​ Panelit​​ vlerësues me kodet 159 FTC, 214 LOD, 142 OID dhe 430VIK lidhur me kriteret​​ e përcaktuara përmes nenit 13​​ (Kriteret për poentim)​​ të​​ Rregullores për Emërimin e Kryeprokurorit, përkatësisht​​ (i)​​ "integriteti i​​ kandidatit"; (ii)​​ "njohuritë​​ teknike dhe përvoja",​​ (iii)​​ "shkathtësitë​​ udhëheqëse dhe menaxheriale"; dhe (iv)​​ "koncept dokumenti dhe prezantimi", Komisioni për​​ rishqyrtim​​ i KPK-së​​ propozoi që​​ të​​ aprovohet kundërshtimi,​​ duke​​ vlerësuar​​ që​​ anëtarët përkatës të​​ Panelit​​ vlerësues​​ mund të​​ arsyetojnë​​ zbritjen e pikëve​​ përkatëse​​ në​​ raport​​ me pikët maksimale​​ të​​ saktësuara për secilin kriter​​ vlerësimi. Pjesa tjetër e kundërshtimit,​​ sa i përket poentimit të​​ pasaktë,​​ u refuzua sepse Komisioni për​​ rishqyrtim gjeti se poentimi ishte në​​ harmoni me arsyetimin e dhënë​​ nga ana e anëtarëve të​​ Panelit​​ vlerësues​​ të​​ KPK-së.​​ 

• Më​​ 6 prill 2022, KPK mbajti takim,​​ në​​ të​​ cilin,​​ (i) shqyrtoi​​ Raportin​​ e​​ Komisionit për​​ rishqyrtim; dhe (ii)​​ zhvilloi votimin​​ për propozimin e kandidatit për pozitë​​ të​​ Kryeprokurorit te Shtetit.

• Përkitazi me shqyrtimin e raportit​​ të​​ Komisionit për​​ rishqyrtim, KPK përmes Vendimit​​ [KPK.nr-470/2022], refuzoi​​ të​​ njëjtin,​​ duke arsyetuar, ndër tjerash,​​ që​​ (i) vlerësimet dhe arsyetimet e anëtarëve të​​ Panelit vlerësues janë​​ në​​ harmoni me Udhëzuesin për nenet 13​​ (Kriteret e poentimit)​​ dhe 14​​ (Procesi i poentimit)​​ të​​ Rregullores për Emërimin e Kryeprokurorit;​​ (ii)​​ anëtarët e Panelit vlerësues kanë​​ vepruar në​​ përputhje me nenin 14​​ (Procesi i poentimit)​​ të​​ Rregullores për Emërimin e Kryeprokurorit; (iii)​​ përmbledhja e arsyetimit të​​ vlerësimit për kriteret​​ përkatëse​​ nga ana e anëtarëve të​​ Panelit​​ vlerësues,​​ përputhet​​ me poentimin e bërë, me prezantimin e kandidatit gjatë​​ intervistës dhe dosjen e vlerësimit;​​ dhe (iv) edhe po të​​ plotësoheshin më​​ tej arsyetimet​​ përkatëse, kjo nuk do të​​ rezultonte në​​ ndryshim të​​ poentimit dhe rrjedhimisht,​​ nuk do të​​ ndikonte në​​ rezultatin përfundimtar, përkatësisht renditjen e kandidatëve​​ për propozim​​ për Kryeprokuror​​ të​​ Shtetit.​​ 

• Përkitazi me votimin e kandidatit për Kryeprokuror të​​ Shtetit​​ të​​ propozuar nga​​ Paneli vlerësues, KPK përmes Vendimit [KPK.nr-475/2022] vendosi që​​ (i) z. Blerim Isufaj,​​ përkatësisht kandidati i radhitur si i pari nga procedura e vlerësimit,​​ të​​ nominohet për Kryeprokuror të​​ Shtetit; (ii) z. Blerim Isufaj,​​ t’i​​ propozohet Presidentes​​ për emërim si Kryeprokuror i Shtetit; (iii) "propozimi për emërim të​​ jetë​​ i arsyetuar me shkrim duke përfshirë​​ gjithë​​ procesin e nominimit të​​ kandidatit të​​ propozuar për emërim për Kryeprokuror të​​ Shtetit"; (iv) obligoi Sekretariatin​​ e KPK-së​​ që​​ këtë​​ Vendim ta publikojë​​ në​​ uebfaqe; dhe (v) theksoi që​​ vendimi hyn në​​ fuqi në​​ ditën e miratimit nga KPK.

• Në​​ të​​ njëjtën datë, përkatësisht më​​ 6 prill 2022, parashtruesit të​​ kërkesës i​​ është​​ dorëzuar Vendimi [Nr.474/2022] i KPK-së​​ për refuzimin e Raportit të​​ Komisionit për Rishqyrtim.​​ 

(ii) kërkesa e parë​​ e​​ parashtruar në​​ Gjykatën Kushtetuese, e regjistruar si​​ ​​ KI57/22 dhe KI79/22

• Më​​ 28​​ prill​​ 2022,​​ parashtruesi i kërkesës​​ iu drejtua Gjykatës Kushtetuese, duke kontestuar kushtetutshmërisë​​ e (i) Vendimit [KPK/nr.474/2022] për Refuzimin e Raportit të​​ Komisionit për rishqyrtim; dhe (ii) Vendimit [KPK/Nr.475/2022] për propozimin e kandidatit për Kryeprokuror të​​ Shtetit, që​​ të​​ dyja vendime të​​ KPK-së​​ të​​ 6 prillit 2022.​​ Gjykata e regjistroi kërkesën e parashtruesit​​ të​​ kërkesës​​ me shenjën​​ KI57/22.​​ 

​​ 

• Më​​ 13 maj 2022, Gjykata e​​ kishte​​ njoftuar​​ parashtruesin, në​​ cilësinë​​ e tij si parashtrues i kërkesës në​​ rastin KI57/22,​​ për regjistrimin e​​ kësaj​​ kërkesë​​ dhe​​ i kishte kërkuar, ndër tjerash, ta​​ informojë​​ Gjykatën​​ nëse ka iniciuar ndonjë​​ procedurë​​ në​​ gjykata të​​ rregullta lidhur me​​ aktet​​ e kontestuara​​ të​​ KPK-së.​​ Në​​ përgjigjen e ofruar më​​ 20 maj 2022, parashtruesi​​ i kërkesës​​ kishte sqaruar se nuk kishte iniciuar asnjë​​ procedurë​​ në​​ gjykata të​​ rregullta lidhur me​​ aktet​​ e kontestuara​​ të​​ KPK-së.

• Më​​ 4​​ korrik​​ 2022,​​ Gjykata,​​ pas​​ shqyrtimit të kërkesave të​​ bashkuara në​​ rastin KI57/22 dhe KI79/22,​​ kishte​​ vendosur​​ se kërkesa e parashtruesit​​ të​​ kërkesës​​ është e papranueshme për shqyrtim​​ në​​ merita​​ për arsye procedurale,​​ përkatësisht​​ sepse kërkesa e parashtruar nuk plotësonte kriterin e​​ shterimit të mjeteve juridike të përcaktuar​​ përmes​​ paragrafit 7 të​​ nenit 113​​ [Jurisdiksioni dhe Palët e Autorizuara]​​ të​​ Kushtetutës.​​ 

• Në​​ të​​ njëjtën datë, përkatësisht më​​ 4 korrik 2023, në​​ ueb-faqen e Gjykatës u publikua një​​ komunikatë​​ lidhur me​​ vendimmarrjen e Gjykatës​​ në​​ këtë​​ rast. Komunikata theksonte, ndër tjerash,​​ se “Gjykata, vendosi që kërkesat përkatëse t’i shpallë të papranueshme mbi baza procedurale, sepse parashtruesit e kërkesave nuk i kanë shteruar mjetet juridike siç është përcaktuar me paragrafin 7 të nenit 113 [Juridiksioni dhe Palët e Autorizuara] të Kushtetutës së Republikës së Kosovës.” dhe përvijonte shkurtimisht​​ arsyetimin​​ rreth kësaj pjese të​​ dispozitivit të​​ Aktvendimit për Papranueshmëri​​ në​​ rastet e bashkuara KI57/22 dhe KI79/22.​​ 

• Më​​ 26 korrik 2022, Aktvendimi për​​ Papranueshmëri në​​ rastet e bashkuara KI57/22 dhe KI79/22, ju dorëzua parashtruesve të​​ kërkesave përkatëse,​​ si dhe​​ u publikua në​​ Gazetën Zyrtare dhe në​​ uebfaqen e Gjykatës.

(iii) procedurat e ndjekura para gjykatave të​​ rregullta​​ 

• Më​​ 28​​ korrik​​ 2022,​​ parashtruesi i kërkesës​​ paraqiti​​ në Gjykatën Themelore​​ padi​​ për inicimin e konfliktit​​ administrativ me propozimin​​ për caktimin​​ e sigurimit të​​ kërkesëpadisë​​ me masën e përkohshme,​​ përkatësisht​​ kërkesë​​ për shtyrjen e ekzekutimit të​​ akteve​​ të​​ kontestuara​​ të​​ KPK-së.​​ Më​​ saktësisht, parashtruesi​​ i kërkesës​​ kishte kërkuar​​ anulimin apo shpalljen të​​ pavlefshme të​​ (i) Vendimit të​​ KPK-së​​ [KPK.nr-475/2022] të​​ 6 prillit 2022, përmes së​​ cilit, ndër tjerash, kandidati tjetër i ishte propozuar Presidentes për emërim si Kryeprokuror i​​ Shtetit; dhe (ii) Vendimit të​​ KPK-së​​ [KPK.nr.474/2022] të​​ 6 prillit 2022, përmes​​ të​​ cilit ishte refuzuar raporti i Komisionit për​​ rishqyrtim.​​ Njëkohësisht, përmes kërkesës për masë​​ të​​ përkohshme, kishte kërkuar shtyrjen e ekzekutimit të​​ dy akteve të​​ lartpërmendura të​​ KPK-së.​​ Parashtruesi i kërkesës e bazoi kërkesëpadinë e tij në​​ paragrafin 2 të​​ nenit​​ 28​​ (pa titull)​​ dhe nenin​​ 63​​ (Dispozita të tjera të procedurës)​​ të Ligjit​​ Nr.​​ 03/L-202​​ për Konfliktet​​ Administrative​​ (në tekstin e mëtejmë: LKA),​​ si dhe në nenet​​ 129​​ (pa titull)​​ dhe​​ 130​​ (pa titull)​​ të Ligjit​​ Nr.​​ 03/L-006​​ për Procedurën Kontestimore​​ (në tekstin e mëtejmë:​​ LPK).​​ 

• Përmes padisë​​ së​​ lartcekur të​​ parashtruar​​ në​​ Gjykatën​​ Themelore, parashtruesi i kërkesës, kishte ngritur pretendime që​​ ndërlidhen me (i) afatshmërinë​​ e padisë​​ përkatëse; dhe (ii) ligjshmërinë​​ dhe kushtetutshmërinë​​ e akteve të​​ kontestuara të​​ KPK-së.​​ 

• Në​​ kuptim të​​ afatshmërisë​​ së​​ kërkesëpadisë​​ së​​ paraqitur në​​ Gjykatën Themelore, parashtruesi i kërkesës, i referohet (i) paragrafit 2 të​​ nenit 28​​ ​​ dhe nenit 63​​ ​​ të​​ LKA-së; dhe (ii) neneve 129 dhe 130 të​​ LPK-së. Më​​ saktësisht dhe në​​ esencë, parashtruesi i kërkesës kërkon nga Gjykata Themelore që​​ (i) të​​ trajtojë​​ padinë​​ e tij si të​​ afatshme në​​ kontekst të​​ paragrafit 2 të​​ nenit 28 të​​ LKA-së, me pretendimin që​​ kërkesa për vlerësimin e kushtetutshmërisë​​ së​​ akteve të​​ kontestuara të​​ KPK-së​​ paraqitur në​​ Gjykatën Kushtetuese më​​ 28 prill 2022, ka qenë​​ rezultat i “mos​​ dijës apo e gabimit të​​ hapur” dhe për pasojë, padia në​​ Gjykatën Themelore duhet të​​ konsiderohet që​​ “është​​ paraqitur me kohë”; dhe (ii) të​​ lejoj kthimin në​​ gjendje të​​ mëparshme në​​ kontekst të​​ paragrafit 1 të​​ nenit 129 të​​ LPK-së. Në​​ mbështetje të​​ pretendimeve të​​ tij në​​ këtë​​ kontekst, parashtruesi i kërkesës, ndër tjerash, kishte theksuar, “kjo kërkesë nuk ju është dorëzuar Gjykatës Themelore në Prishtinë por një organi tjetër siç është Gjykata Kushtetuese e Kosovës, duke mos ditur se kjo Gjykatë, do të veprojë në këtë rast ndryshe nga rastet e mëhershme kur krijoi një precedent në rastin e ish Kryeprokurorit të Shtetit dhe vendosi në mënyrë meritore rreth rastit. Më vonë e konsolidoi praktikën e tillë duke pranuar dhe duke vendosur në mënyrë të njëjtë edhe në dy raste të tjera. Paditësi nuk e ka ditur se këto raste nuk do të shërbenin si precedent nga Gjykata Kushtetuese për kërkesat e palëve si standard i krijuar nga vet kjo Gjykatë dhe për këtë arsye nga mosdija kërkesa ju është dorëzuar organit tjetër kompetent siç është Gjykata Kushtetuese dhe nuk ju është dorëzuar Gjykatës Themelore në Prishtinë.”

• Ndërsa, në​​ kuptim të​​ ligjshmërisë​​ dhe kushtetutshmërisë​​ së​​ akteve të​​ kontestuara, parashtruesi i kërkesës kishte ngritur pretendime që​​ ndërlidhen me (i) ligjshmërinë​​ dhe kushtetutshmërinë​​ e Rregullores për Emërimin e Kryeprokurorit​​ të​​ KPK-së; dhe (ii) mënyrën e poentimit​​ nga​​ anëtarët​​ e​​ Panelit vlerësues të​​ KPK-së.​​ 

• Për sa i përket Rregullores për Emërimin e Kryeprokurorit, parashtruesi i kërkesës kishte pretenduar që​​ e njëjta​​ është​​ në​​ kundërshtim me Kushtetutën dhe Ligjin për​​ KPK-në, ndër tjerash, sepse (i) nuk përcakton mjet juridik përmes të​​ cilit mund të​​ kontestohet Vendimi i KPK-së​​ për propozimin e kandidatit për pozitën e Kryeprokurorit të​​ Shtetit,​​ në​​ kundërshtim me nenet 32 dhe 54 të​​ Kushtetutës në​​ ndërlidhje me nenin 13 të​​ KEDNJ-së; (ii) në​​ nenin 17 (Procesi i votimit) të​​ saj,​​ Rregullorja​​ përcakton që​​ nëse dallimi në​​ poentim në​​ mes​​ të​​ kandidatit të​​ parë​​ dhe të​​ dytë​​ sipas propozimit të​​ Panelit vlerësues​​ është​​ më​​ shumë​​ se 3%,​​ atëherë​​ vetëm kandidati i radhitur si i pari, i nënshtrohet procesit të​​ votimit nga KPK dhe se kjo dispozitë, duke marrë​​ parasysh që​​ i pamundëson KPK-së​​ të​​ zgjedhë​​ në​​ mes të​​ të​​ paktën dy alternativave,​​ është​​ në​​ kundërshtim me Kushtetutën, Ligjin për KPK-në, Aktgjykimin e Gjykatës në​​ rastin KI34/17 dhe Opinionet relevante të​​ Komisionit të​​ Venecias, përfshirë​​ CDL-AD(2015)039, CDL-AD(2005)039, CDL—PI(2015)001; (iii) në​​ nenin 11 (Paneli​​ vlerësues dhe procedura e intervistimit) të​​ saj,​​ Rregullorja​​ përcakton përbërjen e Panelit vlerësues nga pesë​​ (5) anëtarë​​ të​​ KPK-së​​ të​​ zgjedhur me short dhe​​ sipas pretendimeve të​​ parashtruesit të​​ kërkesës në​​ padi,​​ një​​ zgjidhje e tillë​​ është​​ në​​ kundërshtim me Ligjin për KPK-në, sepse i mundëson pakicës në​​ KPK që​​ t’i​​ propozojë​​ shumicës kandidatin për Kryeprokuror dhe se anëtarët e KPK-së,​​ kanë​​ vetëm mundësinë​​ të​​ votojnë​​ ose kundërshtojnë​​ kandidatin e propozuar nga Paneli vlerësues; (iv) në​​ nenin 16 (Kundërshtimi i kandidatëve ndaj procesit të​​ poentimit) të​​ saj,​​ Rregullorja​​ përcakton që​​ KPK, në​​ përbërje të​​ plotë,​​ voton për propozimin e Komisionit për rishqyrtim, ndërsa pjesëmarrja e anëtarëve të​​ KPK-së​​ që​​ kanë​​ qenë​​ pjesë​​ e Panelit vlerësues në​​ këtë​​ votim,​​ është​​ në​​ kundërshtim me Kushtetutën dhe Ligjin për KPK-në, ndër tjerash, sepse përbën “konflikt interesi”; dhe (v) në​​ nenin 15 (Njoftimi i kandidatëve) të​​ saj,​​ Rregullorja​​ përcakton që​​ njoftimi për kandidatin për Kryeprokuror do të​​ përmbajë​​ poentimin përfundimtar nga të​​ gjithë​​ anëtarët e Panelit Vlerësues të​​ anonimizuar dhe poentimin individual të​​ anonimizimuar të​​ dhënë​​ nga secili anëtarë​​ i Panelit vlerësues,​​ bashkë​​ me arsyetimin për secilën kategori poentuese dhe​​ sipas parashtruesit të​​ kërkesës,​​ një​​ përcaktim i tillë​​ është​​ në​​ kundërshtim me “frymën kushtetuese, procesin e hapur, të​​ drejtë, korrekt, transparent dhe meritor”, sepse në​​ mungesë​​ të​​ qasjes edhe në​​ dosjet e kandidatëve të​​ tjerë, përkatësisht vlerësimet dhe poentimet e tyre,​​ kandidatit​​ të​​ pakënaqur me vlerësimin, i pamundësohet​​ ushtrimi​​ i​​ mjetit juridik.

​​ 

• Për sa i përket mënyrës së​​ poentimit të​​ anëtarëve të​​ Panelit vlerësues të​​ KPK-së, parashtruesi​​ i kërkesës, fillimisht theksonte​​ që​​ fakti​​ se​​ nuk ka pasur qasje në​​ vlerësimet dhe​​ poentimet e kandidatëve të​​ tjerë​​ nga ana e Panelit vlerësues, i ka pamundësuar kundërshtimin efektiv të​​ poentimeve të​​ tij sepse nuk ka mundur të​​ konstatojë​​ nëse “ka ndonjë​​ dallim në​​ vlerësim dhe nëse ka, ku​​ është​​ bazuar ai dallim”. Për më​​ tepër dhe​​ më​​ saktësisht, parashtruesi i kërkesës kontestonte poentimet e anëtarëve të​​ Panelit vlerësues,​​ të​​ shënuar me kodet 159 FTC, 214 LOD dhe 430 VIK, respektivisht. Përkitazi me të​​ parin, parashtruesi i kërkesës, ndër tjerash, theksoi që​​ lidhur me vlerësimin e (i) kriterit të​​ koncept-dokumentit, ky anëtar​​ e ka vlerësuar me 26 nga 30 pikët e mundshme,​​ por nuk​​ e​​ ka arsyetuar zbritjen përkatëse të​​ pikëve; (ii) kriterit​​ të​​ integritetit,​​ e ka vlerësuar me 18 nga 20 pikët e mundshme,​​ por nuk ka arsyetuar zbritjen përkatëse të​​ pikëve;​​ dhe​​ (iii) kriterit​​ të​​ aftësive udhëheqëse dhe menaxheriale, ky anëtar i Panelit vlerësues​​ e ka vlerësuar me 25 nga 30 pikët e mundshme,​​ por​​ parashtruesi i kërkesës​​ nuk pajtohet me arsyetimin përkatës lidhur me përvojën e tij menaxheriale. Përkitazi me​​ anëtarin e​​ dytë​​ të​​ Panelit vlerësues, parashtruesi i kërkesës, ndër tjerash, theksoi që​​ lidhur me vlerësimin e (i) kriterit të​​ koncept-dokumentit, ky anëtar​​ e ka vlerësuar me 27 nga 30 pikët e mundshme,​​ por nuk ka arsyetuar zbritjen përkatëse të​​ pikëve; (ii) kriterit të​​ njohurive teknike​​ dhe përvojës, ky anëtar​​ e ka vlerësuar me 18 nga 20 pikët e mundshme,​​ por nuk ka arsyetuar zbritjen përkatëse të​​ pikëve; dhe (iii) kriterit​​ të​​ aftësive udhëheqëse dhe menaxheriale,​​ e ka vlerësuar me 25 nga 30 pikët e mundshme,​​ por​​ parashtruesi i kërkesës​​ nuk pajtohet me arsyetimin përkatës lidhur me përvojën e tij menaxheriale. Ndërsa, përkitazi me të​​ tretin, parashtruesi i kërkesës, ndër tjerash, theksoi që​​ lidhur me vlerësimin e (i) kriterit të​​ koncept-dokumentit, ky anëtar​​ e ka vlerësuar me 27 nga 30 pikët e mundshme, por​​ parashtruesi i kërkesës​​ nuk pajtohet me arsyetimin e dhënë​​ lidhur me zbritjen përkatëse të​​ pikëve; (ii) kriterit​​ të​​ njohurive teknike​​ dhe përvojës, ky anëtar​​ e ka vlerësuar me 18 nga 20 pikët e mundshme, por​​ parashtruesi i kërkesës​​ nuk pajtohet me arsyetimin e dhënë​​ lidhur me zbritjen përkatëse të​​ pikëve; (iii) kriterit​​ të​​ integritetit,​​ e ka vlerësuar me 18 nga 20 pikët e mundshme, duke e bazuar këtë​​ vlerësimin mbi shqiptimin e një​​ vërejtjeje​​ gjyqësore nga ana e Gjykatës Komunale në​​ Suharekë, masë​​ kjo e cila sipas parashtruesit të​​ kërkesës,​​ është​​ shlyer dhe​​ se​​ bazuar në​​ paragrafin 4 të​​ nenin 98​​ (Përmbajtja dhe zbulimi i të​​ dhënave nga dosja penale)​​ të​​ Kodit​​ Nr. 06/L-074 Penal të​​ Republikës së​​ Kosovës,​​ KPK​​ nuk mund të​​ referohet në​​ të​​ dhëna​​ të​​ tilla ngase dënimi në​​ fjalë​​ është​​ shlyer; dhe (iv) kriterit të​​ aftësive udhëheqëse dhe menaxheriale,​​ ky anëtar​​ e ka vlerësuar me 26 nga 30 pikët e mundshme,​​ por​​ parashtruesi i kërkesës​​ nuk pajtohet me arsyetimin përkatës lidhur me përvojën e tij menaxheriale.

• Parashtruesi i kërkesës​​ në​​ këtë​​ padi​​ gjithashtu​​ kishte​​ ngritur edhe tri pretendime​​ shtesë. Së​​ pari,​​ se​​ nuk i​​ është​​ dorëzuar Vendimi i KPK-së​​ për propozimin e Kryeprokurorit, dhe për pasojë, ​​ “i është pamundësuar që të inicojë procedurat ligjore për sfidimin e vendimit në rrugë gjyqësore”.​​ Së​​ dyti, që​​ Vendimi [KPK.nr.474/2022] i 6 prillit 2022 i KPK-së, për refuzimin e propozimit të​​ Komisionit për rishqyrtim,​​ është​​ nxjerrë​​ “në shkelje të Ligjit për Procedurë Administrative nr.05/L-031, respektivisht neneve 47, 48 dhe nenit 52, par. 1 pika 1.3, 1.4, 1.5, 1.6 dhe 1.7 të këtij ligji”, sepse i njëjti (i) nuk përcakton këshillën juridike në​​ kundërshtim me nenin 125​​ (Ankesa)​​ të​​ Ligjit​​ Nr. 05/L-031​​ për Procedurën e Përgjithshme Administrative​​ (në​​ tekstin​​ e mëtejmë: LPA)​​ dhe nenin 32 të​​ Kushtetutës; dhe (ii) nuk përmban arsyetim të​​ mjaftueshëm, përkatësisht arsyetimi përkatës​​ është​​ “dukshëm i pamjaftueshëm, i paqartë, kundërthënës apo i pakuptueshëm” në​​ kundërshtim me paragrafin 48​​ (Arsyetimi i një​​ akti administrativ me shkrim)​​ të​​ LPA-së. Ndërsa, së​​ treti, që​​ Komunikata e KPK-së​​ e 25 marsit 2022​​ është​​ në​​ kundërshtim me nenin 1.1 të​​ Rregullores së​​ KPK-së, përkatësisht detyrimin e kësaj të​​ fundit, për një​​ proces objektiv, transparent, jodiskriminues dhe gjithëpërfshirës të​​ bazuar në​​ meritokraci lidhur me procedurën e propozimit për emërim të​​ Kryeprokurorit të​​ Shtetit.​​ 

• Më​​ 2​​ gusht​​ 2022,​​ Gjykata Themelore nxori Aktvendimin​​ [A.​​ nr. 1875/22], përmes të cilit e​​ hodhi poshtë​​ si të​​ paraqitur pas kalimit të​​ afatit padinë​​ dhe propozimin e parashtruesit për​​ shtyrjen e ekzekutimit dhe​​ anulimin e dy​​ akteve​​ të​​ kontesuara​​ të​​ KPK-së.​​ Në arsyetimin e Aktvendimit të saj, Gjykata Themelore e trajtoi​​ (i)​​ çështjen e​​ pasafatshmërisë së paraqitjes së propozimit për inicimin e konfliktit administrativ​​ sipas​​ nenit​​ 27​​ të​​ LKA-së; (ii) aplikueshmërinë​​ e nenit 28 të​​ LKA-së;​​ dhe​​ (iii) aplikueshmërinë​​ e​​ neneve 129 dhe 130 të​​ LPK-së, lidhur me mundësinë​​ e kthimit të​​ gjendjen e mëparshme. ​​ ​​ 

• Përkitazi me​​ çështjen​​ parë, përkatësisht​​ pasafatshmërisë ligjore të paraqitjes​​ së propozimit për inicimin e konfliktit administrativ, Gjykata Themelore,​​ në​​ esencë,​​ theksoi​​ që​​ (i)​​ bazuar në​​ nenin 27 të​​ LKA-së, padia paraqitet brenda tridhjetë (30) ditësh, që nga data e dorëzimit të aktit administrativ përfundimtar, ndërsa në​​ rast që​​ akti​​ administrativ nuk i është dorëzuar,​​ pala​​ mund të paraqesë padinë brenda gjashtëdhjetë (60) ditësh nga data e dorëzimit të aktit administrativ; (ii) pala përkatëse,​​ aktet e kontestuara i ka pranuar më​​ 6 prill 2022 dhe rrjedhimisht,​​ afati për paraqitjen e padisë​​ përkatëse ka qenë​​ data 6 maj 2022; dhe (iii) padia përkatëse​​ është​​ parashtruar më​​ 28 korrik 2022, “përkatësisht 3 muaj e 22 ditë, pas pranimit të akteve të cekura, apo 2 muaj e 22 ditë pas kalimit të afatit ligjor”.​​ 

• Më​​ saktësisht, Gjykata themelore, ndër tjerash, arsyetoi si në​​ vijim:​​ 

“Gjykata duke vepruar sipas propozimit të palës paditëse​​ […]​​ gjatë shqyrtimit paraprak të padisë, propozimit dhe shkresave tjera të lëndës, vlerësimit të rregullshmërisë së tyre, si dhe afatshmërinë e padisë dhe propozimit të paditësit-propozuesit, në pajtim me dispozitat e Ligjit për Konfliktet Administrative​​ (LKA),​​ nenin​​ 26​​ “Procedura në bazë të padisë”​​ dhe nenit​​ 27​​ paragrafit​​ 1,​​ ku përcaktohet se: “Padia paraqitet brenda afatit prej tridhjetë​​ (30)​​ ditësh, që nga dita e dorëzimit të aktit administrativ përfundimtar palës”, ndërsa me par.​​ 2​​ të këtij neni përcaktohet se:​​ “Ky afat aplikohet edhe për organin e autorizuar për paraqitjen e padisë, nëse i është dorëzuar akti administrativ. Nëse akti administrativ nuk i është dorëzuar palës, mund të paraqesë padinë brenda gjashtëdhjetë​​ (60)​​ ditësh nga dita e dorëzimit të aktit administrativ palës, në favor të së cilës është nxjerrë akti”.

Gjykata gjeti se pala paditëse-propozuese, vendimet e kontestuara të KPK-së, atë të dt. 06.04.2022​​ për propozimin e z.​​ B. I.​​ për pozitën e Kryeprokurorit të Shtetit dhe Vendimin për Refuzimin e Raportit të Komisionit për Rishqyrtim të KPK-së, nr. 474/2022​​ të dt.​​ 6​​ prill 2022,​​ i kishte pranuar, përkatësisht për të njëjtat ishte njoftuar po të njëjtën datë që janë marrë, pra më 06​​ prill​​ 2022.​​ 

Nga ky konstatim, e duke ju referuar dispozitave të Ligjit për Konfliktet Administrative​​ (LKA),​​ nenit 27 paragrafit 1 – të përshkruar më lartë, rezulton se pala paditëse afatin e fundit për të ju drejtuar kësaj Gjykate me padi dhe kërkesat tjera të veta, e kishte deri më dt. 06 maj 2022.​​ 

Paditësi në këtë gjykatë ka ushtruar Padi për inicim të Konfliktit Administrativ dhe Propozim për shtyerje​​ të ekzekutimit të akteve të shënuara si më lartë, me datën​​ 28​​ korrik​​ 2022,​​ përkatësisht​​ 3​​ muaj e​​ 22​​ ditë, pas pranimit të akteve të cekura, apo 2 muaj e 22 ditë pas kalimit të afatit ligjor të përcaktuar me nenin​​ 27.1​​ të LKA, për ushtrim të padisë“.​​ 

• Përkitazi me çështjen e dytë, përkatësisht pretendimin e parashtruesit të​​ kërkesës që​​ padia përkatëse “duhet të konsiderohet se është paraqitur me kohë”, sepse​​ paraqitja e saj në​​ “organin tjetër jo-kompetent”, përkatësisht Gjykatën​​ Kushtetuese, “ka qenë si pasojë e mos dijës apo e gabimit të hapur”, në​​ kontekst të​​ nenit 28 të​​ LKA-së, Gjykata Themelore, në​​ esencë, vuri theks në​​ (i) dallimin në​​ objektin e​​ çështjes;​​ dhe​​ (ii) faktin​​ që​​ padia dorëzuar, sipas pretendimit,​​ “organit jo-kompetent”,​​ përkatësisht Gjykatës Kushtetuese, nuk​​ është​​ referuar nga e njëjta në​​ Gjykatën Themelore dhe për më​​ tepër që, Gjykata Kushtetuese, ka vendosur përkitazi me kërkesën e parashtruesit të​​ kërkesës. Më​​ saktësisht dhe​​ në​​ kontekst të​​ së​​ parës, Gjykata Themelore,​​ ndër tjerash,​​ theksoi që​​ objekt i çështjes në Gjykatën Kushtetuese ka qenë vlerësimi i kushtetutshmërisë së akteve të KPK-së, ndërsa objekt vlerësimi në​​ Gjykatën Themelore​​ është​​ shtyrja e​​ ekzekutimit​​ dhe anulimi i akteve të​​ kontestuara të​​ KPK-së, ndërsa​​ në​​ kontekst të​​ së​​ dytës,​​ ndër tjerash, theksoi​​ që​​ për tu konsideruar e afatshme një​​ kërkesë​​ bazuar në​​ paragrafin 2 të​​ nenit 28 të​​ LKA-së, padia përkatëse duhet të​​ jetë​​ dorëzuar në​​ “organin​​ jo-kompetent”​​ brenda afatit të​​ përcaktuar në​​ nenin 27 të​​ LKA-së​​ dhe​​ që​​ “organi jo-kompetent”,​​ duhet të​​ ketë​​ referuar padinë​​ përkatëse në​​ Gjykatën Themelore.​​ 

• Më​​ saktësisht, Gjykata Themelore, ndër tjerash, arsyetoi si në​​ vijim:

“Për kundër konstatimit të dhënë, nga shkresat tjera të kësaj lënde administrative, përkatësisht nga Aktvendimi për pa pranueshmëri të Gjykatës Kushtetuese Nr.​​ ref.​​ RK 2027/22​​ dt.​​ 25​​ korrik​​ 2022, gjykata gjeti se objekt i çështjes në Kushtetuese ka qenë Vlerësimi i kushtetutshmërisë së vendimeve të KPK-së nga 06​​ prill​​ 2022, kurse këtu paditësi përmes Propozimit dhe Padisë së dorëzuar më dt. 28.07.2022​​ në Departamentin Administrativ të kësaj Gjykate, kërkon që fillimisht të shtyhet ekzekutimi dhe në fund të procedurës gjykata me vendim të prerë ti anulojë vendimet e cekura të të paditurës, të anulohet në tërësi procesi i intervistimit si kundërkushtetues dhe i kundërligjshëm dhe ti rikthehet KPK-së që nga fillimi procesi i emërimit të Kryeprokurorit.

Neni​​ 28​​ i LKA përcakton: “Nëse padia nuk i është dorëzuar gjykatës, por organit tjetër jo kompetent, ndërsa i arrin gjykatës pas skadimit të afatit për paraqitjen e padisë, do të konsiderohet se është paraqitur me kohë, nëse paraqitja e saj në këtë organ ka qenë si pasojë e mos dijës apo e gabimit të hapur të paraqitësit”.​​ 

Bazuar në dispozitën e lartëpërshkruar, e në rast se Institucioni Kushtetues të cilit paditësi i kishte drejtuar kërkesën e cekur më lartë, të njëjtën do ja dërgonte në​​ kompetencë për procedim kësaj gjykate, do të konsiderohej si kërkesë e afatshme, po që se pala i është drejtuar institucionit brenda afatit të përcaktuar me nenin​​ 27​​ paragrafit 1 të LKA, edhe po që se në këtë gjykatë kishte me arrij​​ të pas afatit ligjor për Inicim të Konfliktit Administrativ.​​ ​​ 

Në rastin konkret, kur përmbajtja e kërkesës së paditësit dërguar Gjykatës Kushtetuese, ndryshon nga Padia për inicim të Konfliktit Administrativ në këtë gjykatë, e duke marrë parasysh edhe faktin që Gjykata Kushtetuese ka vendosë sipas kërkesës së palës paditëse, gjykata e çështjes e konsideron të pa bazuar kërkesën e kësaj pale, që Padinë dhe Propozimin e drejtuar kësaj gjykate ta konsiderojë të njëjtë me kërkesën që ja kishte Gjykatës Kushtetuese, me qëllim që padia e tij këtu të konsiderohet e ushtruar brenda afatit ligjor”.​​ 

• Ndërsa, përkitazi me​​ çështjen​​ e tretë, përkatësisht kërkesën për kthim në​​ gjendjen e mëparshme, në​​ kontekst të​​ neneve 129 dhe 130 të​​ LPK-së, respektivisht, Gjykata Themelore, ndër tjerash, theksoi që​​ dispozitat e lartcekura ndërlidhen me humbjen e​​ afateve procedurale, për shkaqe​​ të​​ arsyeshme dhe të​​ cilat nuk kanë​​ mundur të​​ parashikohen dhe as të​​ evitohen përgjatë​​ një​​ procesi kontestimor dhe nuk ndërlidhet me afatin për paraqitjen e padisë​​ dhe/ose inicimit të​​ konfliktit administrativ,​​ siç​​ është​​ rasti në​​ rrethanat e rastit konkret.

• Më​​ saktësisht, Gjykata Themelore, ndër tjerash, arsyetoi si në​​ vijim:

“[…] ​​ edhe kërkesa për kthim në gjendje të mëparëshme nuk i përgjigjet rasteve të përcaktuara me dispozitat e nenit​​ 129​​ dhe​​ 130​​ të LPK-së – Ligji​​ 03/L-006,​​ pasi që kthimi në gjendjen e mëparëshme bëhet në rastet kur për një çështje ligjore veç se është filluar procedimi gjyqësor, gjat të cilit ndonjëra nga palët pjesëmarrëse për shkaqe të justifikueshme ka humbë afatin për kryerjen e ndonjë veprimi procedural.​​ 

Në çështjen konkrete, në këtë gjykatë nga pala paditëse është realizuar vetëm veprimi i dorëzimit të padisë me propozim për shtyrje të ekzekutimit të vendimeve të KPK-së dhe se ende nga gjykata nuk është ftuar ndonjëra nga palët që të ndërmerr ndonjë veprim procedural të lidhur me ndonjë afat ligjor apo gjyqësor.​​ 

Duke e marrë për bazë faktin që me datën 06​​ prill​​ 2022,​​ paditësi veç tjerash edhe përmes mjeteve të informimit publik, u njoftua për vendimin e të paditurës të dt.​​ 06.04.2022,​​ për propozim të Z.​​ Blerim Isufaj​​ për pozitën e Kryeprokurorit të Shtetit dhe vendimin për Refuzim të Raportit të Komisionit për Rishqyrtim,​​ nr. 474/2022 dt. 06.04.2022, kurse Padinë për inicim të konfliktit administrativ, së bashku me Propozim për shtyerje të zbatimit të vendimeve të kontestuara, e dorëzoi në gjykatë më dt.​​ 28.07.2022,​​ përkatësisht​​ 2​​ muaj e​​ 22​​ ditë pas kalimit të afatit ligjor, e po ashtu nga konstatimet si më lartë, se për çfarë arsye padia dhe propozimi i paditësit nuk mund të konsiderohen të afatshme, duke dhënë edhe arsyet se pse në këtë rast veprimet e lëshuara nuk mund të kthehen në gjendjen e para mos veprimit, bazuar në dispozitat e cekura më lartë, rezulton se padia e paditësit është ushtruar jashtë afatit të përcaktuar ligjor”.​​ 

• Më​​ 12 gusht 2022, parashtruesi i kërkesës paraqiti ankesë në Gjykatën e Apelit kundër Aktvendimit​​ [A.nr.1875/22]​​ të Gjykatës Themelore, duke pretenduar shkelje të dispozitave të procedurës administrative, vërtetim​​ të​​ gabuar dhe jo të plotë të gjendjes faktike, si​​ dhe zbatim​​ të​​ gabuar të së drejtës materiale.​​ Në​​ esencë, parashtruesi i kërkesës, ndër tjerash, pretendoi që​​ (i) objekti i​​ çështjes para​​ Gjykatës Kushtetuese përmes kërkesës për vlerësim të​​ kushtetutshmërisë​​ dhe​​ i asaj para​​ Gjykatës Themelore përmes kërkesëpadisë​​ dhe kërkesës për shtyrje të​​ ekzekutimit të​​ vendimit,​​ ​​ është​​ i njëjtë​​ sepse në​​ të​​ dyja​​ rastet,​​ kontestohen aktet përkatëse të​​ KPK-së;​​ (ii) Gjykata Themelore gabimisht ka interpretuar nenin 28 të​​ LKA-së, bazuar në​​ të​​ cilin, nëse padia nuk i është dorëzuar gjykatës, por​​ “organit tjetër jo-kompetent”, ndërsa i arrin gjykatës pas skadimit të afatit për paraqitjen e padisë, do të konsiderohet se është paraqitur me kohë, nëse paraqitja e saj në këtë organ ka qenë si pasojë e​​ “mos​​ dijës apo e gabimit të hapur”​​ të paraqitësit, sepse parashtruesi ka dorëzuar kërkesën për vlerësim të​​ kushtetutshmërisë​​ së​​ akteve të​​ kontestuara të​​ KPK-së​​ në​​ Gjykatën Kushtetuese, duke u​​ bazuar në​​ vendimmarrjen e saj në​​ rastet​​ KI99/14 dhe​​ KI100/14,​​ me​​ parashtrues​​ Shyqyri Syla dhe Laura Pula,​​ lidhur me​​ vlerësimin e kushtetutshmërisë​​ së​​ vendimeve të​​ Këshillit Prokurorial të​​ Kosovës lidhur me procedurën e zgjedhjes së​​ Kryeprokurorit të​​ Shtetit​​ (në​​ tekstin e mëtejmë: Aktgjykimi i Gjykatës në​​ rastin KI99/14 dhe KI100/14),​​ KI34/17,​​ dhe KI55/17,​​ me​​ parashtruese​​ Tonka Berisha,​​ lidhur me​​ vlerësimin e kushtetutshmërisë​​ së​​ Vendimit KGJ nr. 13/2017, të​​ Këshillit Gjyqësor të​​ Kosovës, të​​ 13 janarit 2017​​ (në​​ tekstin​​ e mëtejmë: Aktgjykimi i Gjykatës në​​ rastin​​ KI55/17); prandaj, pretendon se​​ dorëzimi i kërkesës​​ në​​ Gjykatën Kushtetuese,​​ e që​​ për rrjedhojë, i ka shkaktuar humbjen e afatit për paraqitjen e padisë​​ në​​ Gjykatën Themelore,​​ duhet të​​ konsiderohet si “gabim i hapur” i tij,​​ për qëllime të​​ nenit 28 të​​ LKA-së​​ dhe rrjedhimisht,​​ padia të​​ konsiderohet e afatshme, pa marrë​​ parasysh faktin që​​ Gjykata Kushtetuese nuk e ka dorëzuar/referuar​​ kërkesën e tij në​​ Gjykatën Themelore,​​ sepse​​ Gjykata Kushtetuese​​ nuk e ka një​​ kompetencë​​ të​​ tillë;​​ dhe​​ (iii) Gjykata​​ Themelore gabimisht ka interpretuar nenin 129 të​​ LPK-së, bazuar në​​ të​​ cilin,​​ ndër tjerash, në​​ qoftë se pala nuk shkon në seancë fare apo e humbë afatin për kryerjen e ndonjë veprimi procedural, gjykata përkatëse mund t’i​​ lejojë​​ kthimin në​​ gjendje të​​ mëparshme, sepse kjo dispozitë​​ nuk mund të​​ aplikohet vetëm lidhur me veprimet procedurale në​​ rastet në​​ procedim e sipër, por përfshin​​ gjithashtu​​ humbjen e​​ çfarëdo afati procedural, përfshirë​​ afatin për​​ paraqitjen e padisë​​ për​​ inicimin e konfliktit administrativ. Në​​ kontekst të​​ pretendimeve të​​ lartcekura, parashtruesi i kërkesës gjithashtu pretendoi shkeljen e të​​ drejtës së​​ tij kushtetuese për gjykim të​​ drejtë​​ dhe të​​ paanshëm,​​ sipas garancive të​​ përcaktuara me nenin 31 të​​ Kushtetutës.​​ 

• Më​​ 1​​ shtator​​ 2022,​​ Gjykata e Apelit nxori Aktvendimin​​ [AA.​​ nr. 650/2022],​​ përmes të cilit refuzoi si të pabazuar ankesën e parashtruesit të kërkesës dhe​​ vërtetoi​​ në tërësi Aktvendimin​​ [A.​​ nr. 1875/2022]​​ e​​ Gjykatës Themelore.​​ 

• Gjykata e Apelit, ndër tjerash, kishte theksuar që​​ (i) padia në​​ Gjykatën Themelore ishte dorëzuar pas afatit tridhjetë​​ (30) ditor të​​ përcaktuar në​​ nenin 27 të​​ LKA-së, sepse pala paditëse,​​ aktet e kontestuara,​​ i ka pranuar më​​ 6 prill 2022, ndërsa padinë​​ në​​ Gjykatën Themelore e ka parashtruar më​​ 28 korrik 2022; (ii) neni 28​​ i​​ LKA-së,​​ bazuar në​​ të​​ cilin​​ paditësi pretendon që​​ padia duhet të​​ konsiderohet​​ si​​ e afatshme,​​ sepse si rezultat i “mos​​ dijës apo​​ gabimit të​​ hapur”,​​ padia​​ përkatëse​​ është​​ dorëzuar në​​ “organin jo-kompetent”, përkatësisht​​ në​​ Gjykatën Kushtetuese,​​ nuk​​ është​​ i aplikueshëm,​​ sepse rendi juridik në​​ Republikën e Kosovës​​ është​​ i​​ ndërtuar mbi bazën e ligjeve dhe jo pretendimeve mbi precedentin​​ dhe se​​ bazuar në​​ ligjet e aplikueshme,​​ është​​ Departamentit për Çështje Administrative i Gjykatës Themelore në​​ Prishtinë​​ që​​ ka kompetencën ekskluzive për të vlerësuar ligjshmërinë e akteve përfundimtare të nxjerra në procedurë administrative nga ana e organeve administrative; dhe (iii) nenet 129 dhe 130 të​​ LPK-së, respektivisht, janë​​ të​​ aplikueshme në​​ rrethanat në​​ të​​ cilat procesi gjyqësor ka filluar dhe​​ se​​ kthimi në​​ gjendje të​​ mëparshme lejohet lidhur me veprimet procedurale përkatëse gjatë​​ procesit,​​ nëse​​ afatet për kryerjen e​​ të​​ njëjtave​​ janë​​ humbur për shkaqe që​​ gjykata përkatëse​​ i​​ vlerëson të​​ arsyeshme,​​ por​​ jo​​ edhe​​ për humbjen e afatit për paraqitjen e padisë​​ fillestare. ​​ 

• Në arsyetimin e Aktvendimit të saj, Gjykata e Apelit,​​ ndër tjerash,​​ theksoi:​​ 

“Kolegji i Gjykatës së Apelit, si Gjykata e shkallës së parë, vlerëson se paditësi kundër vendimeve të kontestuara me padi,​​ KPK.​​ Nr. 457/2022​​ të datës​​ 06.04.2022,​​ me datë​​ 28​​ prill​​ 2002,​​ kishte ushtruar kërkesë në Gjykatën Kushtetuese të Republikës së Kosovës, por jo edhe në Gjykatën Themelore në Prishtinë-Departamenti për Çështje Administrative, e cila me aktvendimin e saj me Nr. ref.:​​ RK 2027/22​​ të datës​​ 25​​ korrik​​ 2022, ka vendosur për papranueshmëri të kërkesës së paditësit etj. Kurse paditësi pas pranimit të aktvendimit të Gjykatës Kushtetuese të Kosovës, më datë​​ 28​​ korrik​​ 2022, ushtron padi në Gjykatën Themelore në Prishtinë-Departamenti për Çështje Administrative, duke lëshuar kështu afatin prej tridhjetë​​ (30)​​ ditësh, për të ushtruar padi në Gjykatë, ashtu siç kërkohet me nenin​​ 27​​ paragrafi​​ 1​​ të Ligjit për Konfliktet Administrative, i cili nen përcakton se​​ “I.​​ Padia paraqitet brenda tridhjetë (30) ditësh, që nga data e dorëzimit të aktit administrativ përfundimtar palës”.​​ Ndërsa në paragrafin​​ 2​​ të të njëjtit nen përcaktohet se “Ky afat aplikohet edhe për organin e autorizuar për paraqitjen e padisë, nëse i është dorëzuar akti administrativ. Nëse akti administrativ nuk i është dorëzuar, mund të paraqesë padinë brenda gjashtëdhjetë (60) ditësh nga data e dorëzimit të aktit administrativ palës, në favor të së cilës është nxjerrë akti”.

Lidhur me pretendimin nga ankesa e paditësit se “Paditësi ka argumentuar se deri te data e ushtrimit të padisë ekziston gabimi i hapur i paraqitësit në drejtimin e padisë në organin jo kompetent dhe shkaku i arsyeshëm që nuk ka mund të parashikohet e as të evitohet, se janë krijuar praktika të atilla që lidhur me kërkesat për kandidatë të Kryeprokurorit të Kosovës që fillimisht do të duhej drejtoheshin Gjykatës Themelore në Prishtinë-Departamentit për Çështje Administrative, vendosë Gjykata Kushtetuese, pa u iniciuar paraprakisht rasti në gjykatën kompetente. Provë: Aktgjykimet e Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Kosovës, KI110/14; KI34/17;​​ si dhe KI55/17...”, të njëjtin pretendim kolegji i apelit e vlerëson si të pa bazuar, për faktin se paditësi nuk mund të thirret në gabimin e hapur të tij në drejtimin e padisë në organin jo kompetent, duke u bazuar në tri raste kur Gjykata Kushtetuese e Republikës së Kosovës, e ka marrë kompetencën e Gjykatës Themelore në Prishtinë-Departamentit për Çështje Administrative, për të vlerësuar aktet përfundimtare të nxjerra nga ana e organeve administrative, kjo për faktin se paditësi dhe autorizuari i tij kanë arsimim të duhur ligjor, dhe se kanë qenë dashur të dinë se rendi juridik në Republikën e Kosovës, është ndërtuar mbi bazën e ligjeve e jo të precedentit gjyqësor, dhe se sipas ligjeve të aplikueshme në Kosovë, Gjykata Themelore në Prishtinë-Departamenti për Çështje Administrative, ka kompetencë ekskluzive për të vlerësuar ligjshmërinë e akteve përfundimtare të nxjerra në procedurë administrative nga ana e organeve administrative, e jo të ndiqet precedenti gjyqësor, i krijuar nga Gjykata Kushtetuese e Kosovës me tri raste, dhe në këtë kuptim ky pretendim i paditësit është i pa qëndrueshëm, e rrjedhimisht edhe i pa bazuar.​​ 

Ndërsa lidhur me pretendimin e paditësit se “Kthimi ne gjendjen e mëparshme është institut qe vlen vetëm për rastet kur është në procedim një çështje juridike. E konsiderojmë të pa pranueshëm këtë pretendim të Gjykatës së shkallës së parë​​ […].​​ ​​ 

Kolegji i apelit e vlerëson si të pa bazuar të njëjtin pretendim për faktin se kërkesa e paditësit për kthim në gjendjen e mëparshme, përkatësisht të konsiderohet se padia e paditësit është paraqitur me kohe në Gjykatë, nuk i referohet rasteve të përcaktuara me dispozitat e nenit 129 dhe 130 te Ligjit për Procedurën Kontestimore, ngase kthimi në gjendjen e mëparshme, lejohet në rastet kur për një çështje gjyqësore veç se është filluar, përkatësisht është duke u zhvilluar procedura gjyqësore, gjatë të cilës ndonjëra nga palët për shkaqe të arsyeshme ka humbë afatin për kryerjen e ndonjë veprimi procedural.​​ Kurse në rastin e paditësit, në Gjykatën e shkallës së parë është bërë vetëm veprimi i dorëzimit të padisë me​​ propozim për shtyrje të ekzekutimit të vendimeve të KPK-së, dhe se nga Gjykata nuk është ftuar ndonjëra nga palët që të ndërmerr ndonjë veprim procedural, i cili do të lidhet me ndonjë afat ligjor apo gjyqësor, e i cili afat në rast se do të lëshohet nga palët për të kryer ndonjë veprim të urdhëruar nga Gjykata, atëherë do të aplikohet instituti i kthimit në gjendjen e mëparshme, por jo edhe siç pretendon paditësi”.​​ 

• Më​​ 20 tetor 2022, parashtruesi i kërkesës paraqiti në Gjykatën Supreme kërkesën për rishqyrtim të​​ jashtëzakonshëm të Aktvendimit​​ [AA.nr.650/2022]​​ të Gjykatës së Apelit, duke pretenduar shkelje të së drejtës materiale, si dhe shkelje të dispozitave ligjore. Më konkretisht, parashtruesi​​ i​​ kërkesës,​​ para Gjykatës Supreme​​ pretendon shkelje të​​ së​​ drejtës së​​ tij në​​ gjykim të​​ drejtë​​ dhe të​​ paanshëm,​​ të​​ garantuar përmes nenit 31 të​​ Kushtetutës në​​ lidhje me nenin 6 të​​ KEDNJ-së, duke përsëritur në​​ esencë​​ pretendimet e ngritura në​​ Gjykatën e Apelit, dhe duke theksuar faktin që​​ Gjykata e Apelit, në​​ mënyrë​​ të​​ gabuar ka interpretuar ligjin e aplikueshëm,​​ me theks në​​ (i) nenin 28 të​​ LKA-së, përkitazi me mundësinë​​ që​​ një​​ padi të​​ konsiderohet e afatshme nëse​​ është​​ dorëzuar në​​ “organin jo-kompetent”​​ si rezultat i “mos​​ dijës apo gabimit të​​ hapur”, duke theksuar që​​ shkak për këtë​​ ishte​​ praktika gjyqësore paraprake e Gjykatës Kushtetuese, në​​ rastet​​ KI99/14 dhe KI100/14, KI34/17 dhe KI55/17; dhe (ii) nenin 129 të​​ LPK-së, lidhur me mundësinë​​ e kthimit në​​ gjendje të​​ mëparshme,​​ institut​​ i cili sipas pretendimit përkatës, nuk mund të​​ interpretohet të​​ jetë​​ i aplikueshëm vetëm për veprimet procedurale lidhur me rastet në​​ proces, por përfshinë​​ edhe afatin për​​ paraqitjen e padisë​​ për​​ inicimin e konfliktit administrativ. Në​​ këtë​​ kontekst dhe ndër tjerash, parashtruesi i kërkesës gjithashtu kishte theksuar që​​ “(...) gjykatat e shkallës së​​ parë​​ dhe të​​ dytë​​ kanë​​ vepruar në​​ kundërshtim me nenin 4 të​​ LKA-së​​ apo​​ parimin e Ligjshmërisë, ngase nuk kanë​​ vepruar në​​ bazë​​ të​​ ndërlidhjes së​​ nenit 28 të​​ LKA-së, me nenin 31.2 të​​ Kushtetutës së​​ Republikës së​​ Kosovës, duke zbatuar vetëm në​​ mënyrë​​ sipërfaqësore ligjin, apo konkretisht nenin 28 të​​ LKA-së, e jo në​​ tërësinë​​ dhe frymën e tij, pasi ligji duhet gjithmonë​​ të​​ jetë​​ në​​ frymën kushtetuese, kurse fryma​​ kushtetuese nuk i përgjigjet drejtë​​ mohimit të​​ palës për të​​ shqyrtuar kërkesën e tij pranë​​ gjykatës së​​ themeluar me ligj në​​ Kosovë, për shkak​​ të​​ një​​ gabimi të​​ hapur të​​ tij, përkundrazi, fryma kushtetuese i përgjigjet drejtë​​ mbrojtjes gjyqësore të​​ palës dhe aprovimit të​​ shqyrtimit verbal e publik të​​ kërkesës së​​ tij.”​​ 

• Më​​ 23​​ dhjetor​​ 2022,​​ Gjykata Supreme nxori Aktgjykimin​​ [ARJ.​​ nr. 114/2022],​​ përmes të cilit refuzoi si të pabazuar kërkesën për rishqyrtim​​ të jashtëzakonshëm të vendimit gjyqësor të paraqitur kundër Aktvendimit​​ [AA.​​ nr. 650/2022]​​ të Gjykatës së Apelit.​​ 

• Në​​ arsyetimin e saj, Gjykata Supreme, ndër tjerash, theksoi që​​ (i) neni 28 i LKA-së, nuk​​ është​​ i aplikueshëm në​​ rrethanat e rastit konkret, sepse dorëzimi i kërkesës së​​ parashtruesit të​​ kërkesës​​ fillimisht në​​ Gjykatën Kushtetuese,​​ nuk​​ është​​ si rezultat i “mos​​ dijës apo​​ gabimit të​​ hapur”,​​ marrë​​ parasysh që​​ i njëjti,​​ në​​ Gjykatën Kushtetuese kishte dorëzuar kërkesë​​ për vlerësimin e kushtetutshmërisë​​ së​​ akteve të​​ kontestuara të​​ KPK-së,​​ pa i shteruar​​ mjetet juridike të​​ përcaktuara me ligj, përkatësisht​​ me​​ LKA; (ii) padia e palës përkatëse​​ nuk ka arritur në​​ Gjykatën Themelore pas afatit, por​​ është​​ parashtruar pas afatit tridhjetë​​ (30) ditor të​​ përcaktuar në​​ LKA; dhe (iii) neni 129 i LPK-së, përkitazi me mundësinë​​ e kthimit në​​ gjendje të​​ mëparshme,​​ është​​ i aplikueshëm përkitazi me humbjen e afateve procedurale pas paraqitjes së​​ padisë​​ dhe​​ nuk u saktëson kompetencën gjykatave të​​ rregullta për të​​ rivendosur afate ligjore të​​ përcaktuara në​​ ligjin e aplikueshëm, siç​​ është​​ rasti me afatet për paraqitjen e​​ padisë​​ për inicimin e​​ konfliktit administrativ sipas nenit 27 të​​ LKA-së.​​ 

• Në arsyetimin e Aktvendimit të saj, Gjykata Supreme, ndër tjerash, theksoi:​​ 

​​ “[…]​​ nuk janë të qëndrueshme theksimet e tjera të cekura si më lartë se nga gjykatat më të ulëta është dashtë të aplikohet neni 28 i LKA me që kërkesën e ka dërguar në Gjykatë Kushtetuese brenda afatit prej 30 ditë për tu vlerësuar kushtetutshmëria e vendimeve të organit të paditur duke u bazuar në precedentë të krijuara nga ajo, sepse Gjykata Kushtetuese me aktvendimin e saj Nr. ref.​​ RK.​​ 2027/22 të dt.​​ 25.07.2022, sipas kërkesës së parashtruar lidhur me vlerësimin e kushtetutshmërisë së vendimeve të organit të paditur e ka refuzuar si të pa pranueshme dhe pas kësaj paditësi me datë 28 Korrik 2022 ushtron padi në Gjykatë Themelore në konflikt administrativ. Nga këto fakte rezulton se padia nuk është dorëzuar gabimisht në organin tjetër por i është drejtuar dhe dorëzuar si​​ kërkesë Gjykatës Kushtetuese, për vlerësim të kushtetutshmërisë së vendimeve të organit të paditur KPK.​​ 

Kjo kërkesë nuk ka arritur në gjykatën e shkallës së parë pas afatit dhe e pa shqyrtuar për tu nxënë afati si pretendon paditësi dhe për tu trajtuar si padi e po ashtu nuk mund të thirret në fakte se nuk e ka ditur apo se gabimisht e ka paraqitur në Gjykatë Kushtetuese, gjer sa kërkesa i është drejtuar asaj gjykate, pa i shtjerrë mjetet juridike në procedurë të rregullt gjyqësore të konfliktit administrativ me padi për vlerësimin e ligjshmërisë së vendimeve përfundimtare administrative, ashtu si parashihet me dispozitat e cekura të LKA-së.

Sa i përket kërkesës për kthim në gjendjen e mëparshme, Gjykata Supreme​​ ka marrë​​ qëndrimin si në vijim:​​ 

“Pretendimet e tjera si në kërkesë lidhur me rikthimin në gjendjen e më parme​​ […]​​ po ashtu nuk janë të qëndrueshme,​​ sepse në këtë rast gjykatat e themeluara sipas Ligjit për Gjykatat nuk janë kompetente të rivendosin një afat ligjor prekluziv të humbur nga vetë pala paditëse i cili nuk ka vepruar ashtu si parashihet me ligj për të paraqitur padi në Gjykatë Themelore në Procedurë të Konfliktit Administrativ në afatin e lejuar ligjor. Sipas nenit 129 të LPA përcaktohet rivendosja e afateve por vetëm pas fillimit të veprimeve procedurale pas paraqitjes së padisë e tutje, nëse pala nuk shkon në seancë apo e humb afatin për kryerjen e ndonjë veprimi procedural. Sipas kësaj dispozite rregullohet kthimi i gjendjes së më parme esencialisht që palës ti lejohet të ndërmarrë ndonjë veprim procedural të cilin nuk e ka ndërmarrë brenda afatit të caktuar ose që palës ti lejohet të marrë pjesë prapë në seancë të re në se ka arsye të bazuara për humbjen e afatit për ndonjë veprim procedural, ligjor apo gjyqësor”.​​ 

Pretendimet e parashtruesit​​ të​​ kërkesës​​ 

• Parashtruesi i kërkesës pretendon se​​ Aktgjykimi i kontestuar i Gjykatës Supreme​​ është​​ nxjerrë​​ në​​ shkelje​​ të​​ të​​ drejtave​​ dhe lirive​​ të​​ tij të garantuara me nenin 24​​ [Barazia para Ligjit],​​ nenin​​ 31 [E Drejta për Gjykim të Drejtë dhe të Paanshëm],​​ nenin​​ 32 [E Drejta për Mjete Juridike],​​ nenin​​ 45​​ [Të Drejtat Zgjedhore dhe të Pjesëmarrjes]​​ dhe​​ nenin​​ 54 [Mbrojtja Gjyqësore e të Drejtave]​​ në lidhje me nenin​​ 6​​ (E drejta për një proces të rregullt)​​ dhe nenin​​ 13 (E drejta për zgjidhje efektive)​​ të​​ KEDNJ-së,​​ si dhe​​ atyre të​​ përcaktuara me​​ nenin​​ 10​​ (pa titull)​​ të Deklaratës Universale për të Drejtat e Njeriut,​​ ndërsa shtjellon​​ dhe paraqet argumentet përkatëse​​ vetëm​​ lidhur me​​ pretendimet​​ përkitazi​​ me shkeljen e nenit​​ 31​​ të Kushtetutës në lidhje me nenin​​ 6​​ të​​ KEDNJ-së,​​ si dhe​​ me​​ shkeljen e nenit​​ 54​​ të Kushtetutës.

• Parashtruesi​​ i kërkesës​​ pretendon​​ se kërkesa e tij​​ është​​ e​​ pranueshme​​ bazuar​​ në​​ paragrafin 7 të​​ nenit 113 të​​ Kushtetutës,​​ sepse​​ (i)​​ është​​ person fizik që​​ i janë​​ mohuar të​​ drejtat e garantuara me Kushtetutë; (ii) shkeljet kushtetuese janë​​ bërë​​ nga një​​ autoritet publik, përkatësisht nga tri shkallët gjyqësore “me mohimin e qasjes së​​ tij në​​ drejtësi,​​ përmes mohimit të​​ së​​ drejtës në​​ gjykim të​​ drejtë​​ dhe të​​ paanshëm dhe mohimit të​​ mbrojtjes gjyqësore të​​ të​​ drejtave, që​​ e bëjnë​​ të​​ qartë​​ se kemi të​​ bëjmë​​ me një​​ autoritet publik”; (iii) i ka shteruar të​​ gjitha mjetet juridike​​ të​​ përcaktuara me ligj; (iv) ka saktësuar qartë​​ dispozitat kushtetuese dhe të​​ drejtat e garantuara që​​ pretendon t’i jenë​​ shkelur; dhe (v)​​ kërkesën e ka paraqitur brenda afatit ligjor prej katër (4) muajsh, në​​ përputhje me nenin 49 të​​ Ligjit për Gjykatën.​​ Parashtruesi i kërkesës gjithashtu kërkon mbajtjen e seancës dëgjimore në​​ rastin e tij.​​ 

• Parashtruesi i kërkesës, në​​ esencë, pretendon që​​ Aktgjykimi i kontestuar i Gjykatës Supreme​​ është​​ nxjerrë​​ në​​ kundërshtim me garancitë​​ kushtetuese të​​ përcaktuara në​​ nenin 31 të​​ Kushtetutës në​​ lidhje me nenin 6 të​​ KEDNJ-së. Më​​ saktësisht, parashtruesi i kërkesës pretendon që​​ përmes vendimmarrjes (i) së​​ Gjykatës Kushtetuese në​​ rastin KI57/22​​ dhe KI79/22, përmes të​​ cilit​​ është​​ refuzuar kërkesa për vlerësimin e kushtetutshmërisë​​ së​​ akteve të​​ kontestuara të​​ KPK-së​​ si pasojë​​ e mosshterimit të​​ mjeteve juridike të​​ përcaktuara me ligj; dhe (ii) gjykatave të​​ rregullta, përmes të​​ cilave​​ është​​ refuzuar padia lidhur me aktet e kontestuara të​​ KPK-së​​ si pasojë​​ e pasafatshmërisë​​ së​​ padisë,​​ është​​ cenuar e drejta e tij për qasje në​​ drejtësi,​​ e garantuar me nenet e lartcekura të​​ Kushtetutës dhe KEDNJ-së.​​ 

• Në​​ këtë​​ kontekst, parashtruesi i kërkesës fillimisht pretendon që​​ kërkesa e tij në​​ Gjykatën Kushtetutës,​​ pa i shteruar mjetet juridike të​​ përcaktuara me ligj,​​ është​​ dorëzuar bazuar në​​ praktikën paraprake të​​ kësaj Gjykatës sipas rasteve​​ KI99/14 dhe KI100/14, KI34/17, si dhe KI55/17. Sipas parashtruesit të​​ kërkesës, ndër tjerash, vendimet e lartcekura të​​ Gjykatës Kushtetuese, ishin “shëndërruar tashmë​​ në​​ normë​​ ligjore” dhe për pasojë, parashtruesi i kërkesës kishte pritje të​​ arsyeshme që​​ Gjykata Kushtetuese do të​​ trajtonte edhe kërkesën​​ e tij​​ për vlerësimin e kushtetutshmërisë​​ së​​ akteve të​​ kontestuara të​​ KPK-së​​ në​​ merita. Për më​​ tepër, parashtruesi i kërkesës gjithashtu pretendon që​​ kërkesa në​​ Gjykatën Kushtetuese ishte dorëzuar brenda afatit tridhjetë​​ (30) ditorë​​ për inicimin e konfliktit administrativ, të​​ përcaktuar në​​ nenin 27 të​​ LKA-së, ndërsa Gjykata Kushtetuese “nuk morri vendim edhe 3 muaj pas pranimit të​​ kërkesës së​​ saj” dhe “gjatë​​ gjithë​​ kësaj kohe, Gjykata Kushtetuese nuk e dërgoi lëndën në​​ gjykatat e rregullta...”. Si rrjedhojë, parashtruesi i kërkesës, ndër tjerash, “i kërkon Gjykatës Kushtetuese të përmirësojë gabimin e saj dhe të gjykatave të rregullta dhe të konstatoj se parashtruesit të kërkesës, nga të gjitha gjykatat e rregullta, i është mohuar qasja në drejtësi dhe i është mohuar e drejta themelore e garantuar me Kushtetutën e Republikës së Kosovës dhe me KEDNJ-në (...)”.

• Për më​​ tepër dhe në​​ kontekst të​​ vendimmarrjes së​​ Gjykatës Kushtetuese në​​ rastin KI57/22​​ dhe KI79/22, ndër tjerash,​​ parashtruesi i kërkesës​​ thekson që​​ (i) e njëjta në​​ tri raste paraprake, përkatësisht​​ KI99/14 dhe KI100/14, KI34/17, si dhe KI55/17,​​ kishte vendosur në​​ merita, përfshirë​​ lidhur me procedurën e zgjedhjes së​​ Kryeprokurorit të​​ Shtetit dhe Kryetarit të​​ Gjykatës Supreme; (ii) në​​ kontekst të​​ zgjedhjes së​​ Kryeprokurorit të​​ Shtetit që​​ “Aleksandër Lumezi ishte zgjedhur dhe ishte dekretuar për Kryeprokuror të​​ Shtetit me dt.21.04.2014. Dekretimit të​​ tij i kishin paraprirë​​ ankesat e Shyqri Sylës dhe Laura Pulës. Atëbotë, Gjykata Kushtetuse kishte vendos në​​ mënyrë​​ meritore rreth rasteve”; dhe (iii) “mes rastit të​​ Laura Pulës dhe Shyqri Sylës nga njëra anë​​ dhe Shqipdon Fazliut në​​ anën tjetër nuk ekziston asnjë​​ dallim, përpos dallimit në​​ trajtim nga ana e Gjykatës Kushtetuse”; dhe (iv) “ndryshimi i precedentit, megjithatë, në​​ asnjë​​ rrethanë​​ nuk​​ është​​ dashur të​​ rezultojë​​ në​​ mohimin e qasjes në​​ drejtësi për parashtruesin nga ana e gjykatave të​​ rregullta”. ​​ 

• Më​​ tej, parashtruesi i kërkesës, sqaron që​​ pas vendimmarrjes nga Gjykata Kushtetuese në​​ rastin KI57/22​​ dhe KI79/22, i njëjti i​​ është​​ drejtuar Gjykatës Themelore përmes inicimit të​​ konfliktit administrativ​​ me padi, duke pretenduar,​​ ndër tjerash, që​​ padia e tij në​​ Gjykatën Themelore, bazuar mbi dispozitat​​ e​​ ligjit të​​ aplikueshëm,​​ duhet të​​ trajtohet si e afatshme, përkatësisht bazuar në​​ (i) nenin 28 të​​ LKA-së, sipas të​​ cilit, padia e tij do të​​ duhej të​​ konsiderohej si e afatshme sepse si pasojë​​ e “mos​​ dijës apo gabimit të​​ hapur”, përkatësisht praktikës paraprake gjyqësore të​​ Gjykatës Kushtetuese, kërkesa për vlerësimin e akteve të​​ kontestuara të​​ KPK-së,​​ i​​ është​​ dorëzuar​​ “organit jo-kompetent”, përkatësisht Gjykatës Kushtetuese; dhe (ii) nenet 129 dhe 130 të​​ LPK-së, sipas të​​ cilave, nëse ekzistojnë shkaqe të arsyeshme të cilat nuk kanë mundur të parashikohen e as të evitohen, gjykata përkatëse mund të​​ lejojë​​ kthimin në​​ gjendjen e mëparshme për kryerjen e ndonjë​​ veprimi procedural. Parashtruesi i kërkesës, pretendon që​​ konstatimi i gjykatave të​​ rregullta që​​ padia e tij e dorëzuar në​​ Gjykatën Themelore​​ është​​ e pasaaftshme bazuar në​​ nenin 27 të​​ LKA-së​​ dhe që​​ nenet 28 të​​ LKA-së​​ dhe 129 dhe 130 të​​ LPK-së, respektivisht, nuk janë​​ të​​ aplikueshme në​​ rrethanat e rastit të​​ tij, rezulton në​​ cenim të​​ së​​ drejtës së​​ tij për qasje në​​ drejtësi,​​ të​​ garantuar përmes nenit 31 të​​ Kushtetutës në​​ lidhje me nenin 6 të​​ KEDNJ-së.​​ 

​​ 

• Më​​ saktësisht, parashtruesi i kërkesës, pretendon që​​ gjykatat e rregullta kanë​​ interpretuar dispozitat përkatëse të​​ LKA-së​​ dhe LPK-së, në​​ mënyrë​​ të​​ gabuar dhe arbitrare, ndër tjerash, sepse të​​ njëjtat (i) kanë​​ zbatuar gabimisht nenin 27 të​​ LKA-së, sipas të​​ cilit padia duhet të​​ dorëzohet brenda tridhjetë​​ (30) ditësh, në​​ vend të​​ nenit 28 të​​ LKA-së, sipas të​​ cilit, padia do të​​ konsiderohet se​​ është​​ paraqitur me kohë, nëse e njëjta i​​ është​​ paraqitur​​ “organit jo-kompetent”​​ si rezultat i “mos dijës apo e gabimit të hapur të paraqitësit”, nen ky që, sipas pretendimit,​​ duhet të​​ interpretohet​​ në​​ përputhje me​​ nenin​​ 4​​ (Parimi i ligjshmërisë)​​ të​​ LKA-së, përkatësisht detyrimin​​ e​​ gjykatave​​ që​​ në​​ raste të​​ konfliktit​​ administrativ të​​ vendosin​​ në​​ bazë​​ të​​ Kushtetutës dhe ligjeve; (ii) duhet të​​ kenë​​ marrë​​ parasysh që​​ referenca në​​ praktikën gjyqësore të​​ Gjykatës Kushtetuese, në​​ rastet​​ KI99/14 dhe KI100/14, KI34/17, si dhe KI55/17, “pavarësisht që​​ precedenti ka rol dytësor, kur ka ngjashmëri substanciale me vendimet paraprake, merret për bazë​​ precedenti si i tillë, e sidomos kur bëhet fjalë​​ për vendime të​​ Gjykatës Kushtetuese”, mbi bazën e të​​ cilës ai i​​ është​​ drejtuar Gjykatës Kushtetuese dhe jo Gjykatës Themelore, përbën bazë​​ të​​ “mos dijës apo e gabimit të hapur të paraqitësit” dhe rrjedhimisht, përcakton aplikueshmërinë​​ e nenit 28 të​​ LKA-së; (iii) arsyetimi i gjykatave të​​ rregullta, përkatësisht i Gjykatës së​​ Apelit, që​​ “paditësi nuk mund të​​ thirret në​​ gabimin e hapur të​​ tij në​​ drejtimin e padisë​​ në​​ organin jokompetent, duke u bazuar në​​ tri raste kur Gjykata Kushtetuese e Republikës së​​ Kosovës, e ka marrë​​ kompetencën e Gjykatës Themelore në​​ Prishtinë-Departmentit për Cëshjte Administrative, për të​​ vlerësuar aktet përfundimtare të​​ nxjerra nga ana e organeve administrative”, ndër tjerash sepse “sipas ligjeve të​​ aplikueshme në​​ Kosovë, Gjykata Themelore në​​ Prishtinë-Departmenti për​​ Çështje Administrative, ka kompetencë​​ eksluzive për të​​ vlerësuar ligjshmërinë​​ e akteve përfundimtare të​​ nxjerra në​​ procedurë​​ administrative”,​​ është​​ shtjellim “i panevojshëm, i palogjikshëm, absurd, pothuaj anormal​​ (...)”​​ dhe “në​​ kundërshtim me interpretimin e drejtë​​ dhe logjik të​​ normës”; (iv) kanë​​ zbatuar gabimisht nenin 129 të​​ LPK-së, sipas të​​ cilit gjykata përkatëse mund të​​ lejojë​​ palën të​​ kryej veprimin procedural pas afatit nëse ekzistojnë​​ shkaqe të​​ arsyeshme, sepse gjykatat e rregullta e kanë​​ interpretuar aplikueshmërinë​​ e kësaj dispozite vetëm përkitazi me veprimet procedurale gjatë​​ shqyrtimit të​​ një​​ çështjeje, përkatësisht pas inicimit të​​ konfliktit administrativ, duke u thirrur edhe në​​ praktikën e tyre gjyqësore, ndërsa, neni 129 i LKP-së, përfshirë​​ në​​ frymën e garancive kushtetuese, përfshinë​​ edhe mundësinë​​ e kthimit të​​ afatit për​​ paraqitjen e padisë​​ për​​ inicimin e konfliktit administrativ, përkatësisht afatin për dorëzimin e padisë. Parashtruesi i kërkesës, ndër tjerash, gjithashtu thekson që​​ “është​​ në​​ dorën e Gjykatës Kushtetuese të​​ evitoj vendimet sipërfaqësore, të​​ varfra profesionalisht dhe të​​ paqëndrueshme juridikisht dhe të​​ mos lejoj që​​ një​​ qytetar i këtij vendi, padrejtësisht dhe krejtësisht në​​ mënyrë​​ arbitrare të​​ privohet nga qasja në​​ drejtësi”. ​​ 

• Në​​ të​​ njëjtin kontekst, parashtruesi i kërkesës pretendon që​​ i janë​​ shkelur edhe të​​ drejtat e garantuara lidhur me mjetin efektiv juridik dhe mbrojtje gjyqësore të​​ të​​ drejtave sipas përcaktimeve të​​ neneve 32 dhe 54 të​​ Kushtetutës respektivisht, duke theksuar, ndër tjerash, që​​ “neni​​ 54​​ i Kushtetutës përmban dispozitën e cila i garanton çdo individi edhe të drejtën për masa efektive​​ juridike, nëse konstatohet se e drejta i është shkelur.​​ Nga kjo del se secilit i​​ është​​ garantuar​​ e drejta për gjykim të​​ pavarur, të paanshëm dhe të bazuar në ligj, që do të thotë se në këtë mënyrë është garantuar e drejta​​ për gjykim të​​ drejtë​​ (neni 31 i Kushtetutës) dhe e drejta​​ për mbrojtje të barabartë​​ pranë​​ gjykatave,​​ në​​ organeve​​ e​​ tjera shtetërore, bartësit​​ e​​ autorizimeve publike dhe organet​​ e​​ njësive të vetëqeverisjes lokale​​ (neni 24.paragrafi 1. dhe neni 32. i Kushtetutës”.​​ ​​ 

• Në fund, parashtruesi i kërkesës kërkon nga Gjykata që kërkesën e tij​​ (i)​​ ta deklarojë të pranueshme; (ii)​​ të konstatojë​​ që​​ Aktgjykimi [ARJ.nr.114/2022] i Gjykatës Supreme i​​ 23 dhjetorit​​ 2022,​​ në​​ ndërlidhje me Aktvendimin [AA. nr. 650/2022]​​ e​​ Gjykatës së Apelit të​​ 1 shtatorit 2022​​ dhe​​ Aktvendimin e​​ [A. nr. 1875/22]​​ Gjykatës Themelore​​ të​​ 2 gushtit 2022, janë​​ nxjerrë​​ në​​ shkelje të​​ neneve ​​ 31​​ [E Drejta për Gjykim të​​ Drejtë​​ dhe të​​ Paanshëm],​​ 54​​ [Mbrojtja Gjyqësore e të​​ Drejtave] të​​ Kushtetutës në​​ lidhje me nenet 6 (E drejta për një​​ proces të​​ rregullt) dhe 13 (E drejta për zgjidhje efektive) të​​ KEDNJ-së,​​ si dhe nenin 10​​ (pa titull)​​ të​​ Deklaratës Universale për të​​ Drejtat e Njeriut; (iii) të​​ shpallë​​ të​​ pavlefshme të​​ njëjtat; dhe (iv) të​​ kthej rastin gjykatën e shkallës së​​ parë​​ për vendosje meritore.​​ 

Dispozitat përkatëse kushtetuese dhe ligjore​​ 

Kushtetuta e Republikës së Kosovës​​ 

Neni​​ 24

​​ [Barazia para Ligjit]

“1.​​ Të gjithë janë të barabartë para ligjit. Çdokush gëzon të drejtën e mbrojtjes së barabartë ligjore, pa diskriminim.​​ 

2.​​ Askush nuk mund të diskriminohet në bazë të racës, ngjyrës, gjinisë, gjuhës, fesë, mendimeve politike ose të tjera, prejardhjes kombëtare a shoqërore, lidhjes me ndonjë komunitet, pronës, gjendjes ekonomike, sociale, orientimit seksual, lindjes, aftësisë së kufizuar ose ndonjë statusi tjetër personal.​​ 

3.​​ Parimet e mbrojtjes së barabartë ligjore nuk parandalojnë vënien e masave të nevojshme për mbrojtjen dhe përparimin e të drejtave të individëve dhe grupeve që janë në pozitë të pabarabartë. Masat e tilla do të zbatohen vetëm derisa të arrihet qëllimi për të cilin janë vënë ato”.

Neni​​ 31​​ 

[E Drejta për Gjykim të Drejtë dhe të Paanshëm]

“1.​​ Çdokujt i garantohet mbrojtje e barabartë e të drejtave në procedurë para gjykatave, organeve të tjera shtetërore dhe bartësve të kompetencave publike.​​ 

2.​​ Çdokush gëzon të drejtën për shqyrtim publik të drejtë dhe të paanshëm lidhur me vendimet për të drejtat dhe obligimet ose për cilëndo akuzë penale që ngrihet kundër saj/tij brenda një afati të arsyeshëm, nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme, e themeluar me ligj”.

Neni​​ 32

​​ [E Drejta për Mjete Juridike]​​ 

Secili person ka të drejtë të përdorë mjetet juridike kundër vendimeve gjyqësore dhe administrative të cilat cenojnë të drejtat ose interesat e saj/tij në mënyrën e përcaktuar me ligj.

Neni​​ 54

[Mbrojtja Gjyqësore e të Drejtave]​​ 

“Çdokush gëzon të drejtën e mbrojtjes gjyqësore në rast të shkeljes ose mohimit të ndonjë të drejte të garantuar me këtë Kushtetutë ose me ligj, si dhe të drejtën në mjete efektive ligjore nëse konstatohet se një e drejtë e tillë është shkelur”.

Konventa Evropiane për të Drejtat e Njeriut​​ 

Neni​​ 6

(E drejta për një proces të rregullt)

“1.​​ Çdo person ka të drejtë që çështja e tij të dëgjohet drejtësisht, publikisht dhe brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme, e krijuar me ligj, e cila do të vendosë si për mosmarrëveshjet në lidhje me të drejtat dhe detyrimet e tij të natyrës civile, ashtu edhe për bazueshmërinë e çdo akuze penale në ngarkim të tij. Vendimi duhet të jepet publikisht, por prania në sallën e gjykatës mund t’i ndalohet shtypit dhe publikut gjatë tërë procesit ose gjatë një pjese të tij, në interes të moralit, të rendit publik ose sigurisë kombëtare në një shoqëri demokratike, kur kjo kërkohet nga interesat e të miturve ose mbrojtja e jetës private të palëve në proces ose në shkallën që çmohet tepër e nevojshme nga gjykata, kur në rrethana të veçanta publiciteti do të dëmtonte interesat e drejtësisë”.

[...]

Neni​​ 13

(E drejta për zgjidhje efektive)

“Çdokush, të cilit i janë shkelur të drejtat dhe liritë e përcaktuara në këtë Konventë, ka të drejtën e një zgjidhjeje efektive para një organi kombëtar, pavarësisht se shkelja është kryer nga persona që veprojnë në përmbushje të funksioneve të tyre zyrtare”.

DEKLARATA UNIVERSALE PËR TË DREJTAT E NJERIUT​​ 

Neni​​ 10

Secili ka të drejtë plotёsisht të barabartë për gjykim të drejtë dhe publik para njё gjykate tё paanshme e të pavarur që do të vendosë për të drejtat dhe detyrimet e tij dhe për mbështetshmërinë e çdo akuze penale kundër tij.

Ligji​​ Nr.​​ 03/L-202​​ për​​ Konfliktet Administrative

Neni​​ 27

(Pa titull)

1.​​ Padia paraqitet brenda tridhjetë (30) ditësh, që nga data e dorëzimit të aktit administrativ përfundimtar palës.​​ 

2.​​ Ky afat aplikohet edhe për organin e autorizuar për paraqitjen e padisë, nëse i është dorëzuar akti administrativ. Nëse akti administrativ nuk i është dorëzuar, mund të paraqesë padinë brenda gjashtëdhjetë (60) ditësh nga data e dorëzimit të aktit administrativ palës, në favor të së cilës është nxjerrë akti.​​ 

Neni​​ 28

(Pa titull)

1.​​ Padia i dorëzohet gjykatës drejtpërsëdrejti ose i dërgohet me postë rekomandë. Padia mund të bëhet edhe në proces verbal në gjykatë. Dita e paraqitjes së padisë në postë rekomande, respektivisht dita e deklarimit të padisë në procesverbal, konsiderohet si ditë kur i është dorëzuar gjykatës.​​ 

2.​​ Nëse padia nuk i është dorëzuar gjykatës, por organit tjetër jo kompetent, ndërsa i arrin gjykatës pas skadimit të afatit për paraqitjen e padisë, do të konsiderohet se është paraqitur me kohë, nëse paraqitja e saj në këtë organ ka qenë si pasojë e mos dijës apo e gabimit të hapur të paraqitësit.

Ligji​​ Nr.​​ 03/L-006​​ Për​​ Procedurën Kontestimore

KTHIMI NË GJENDJEN E MËPARSHME​​ 

Neni​​ 129

(Pa titull)

129.1​​ Ne qoftë se pala nuk shkon në seancë fare apo e humbë afatin për kryerjen e ndonjë veprimi procedural dhe për këtë shkak e humbë të drejtën që më vonë të kryejë veprimin procedural të lidhur me afat, gjykata do t’i lejojë kësaj pale, me propozimin e saj, ta kryejë më vonë këtë veprim, po që se e konstaton se ekzistojnë shkaqe të arsyeshme të cilat nuk kanë mundur të parashikohen e as të evitohen.​​ 

129.2​​ Kur lejohet kthimi në gjendje të mëparshme procesi kontestimor kthehet në atë gjendje në të cilën ndodhej para mosveprimit dhe prishen te gjitha vendimet që i ka dhënë gjykata për shkak të mosveprimit.​​ 

Neni​​ 130

(Pa titull)

130.1​​ Propozimi për kthimin në gjendje të mëparshme i paraqitet gjykatës në të cilën është dashur të kryhet veprimi procedural i pakryer.​​ 

130.2 Propozimi duhet të paraqitet brenda afatit shtatë (7) ditor nga dita kur ka pushuar shkaku i mosveprimit, e po që se pala më vonë ka mësuar për mosveprimin, atëherë afati llogaritet nga dita kur ka mësuar për mosveprimin.​​ 

130.3 Pas kalimit të gjashtëdhjetë (60) ditëve nga dita e mosveprimit nuk mund të kërkohet kthimi në gjendjen e mëparshme.​​ 

130.4 Po që se kthimi në gjendje të mëparshme kërkohet për shkak të mos ruajtjes së afatit për kryerjen e veprimit procedural, propozuesi ka për detyrë që propozimit t’ia bashkëngjisë veprimin e shkruar procedural të pakryer me kohë.

Vlerësimi i pranueshmërisë së kërkesës​​ 

• Gjykata fillimisht shqyrton nëse kërkesa i ka përmbushur kriteret e pranueshmërisë, të përcaktuara me Kushtetutë, të parapara me Ligj dhe të parashikuara më tej me Rregullore të punës.​​ 

• Në këtë drejtim, Gjykata i referohet paragrafëve 1 dhe​​ 7​​ të nenit​​ 113 [Jurisdiksioni dhe Palët e Autorizuara]​​ të Kushtetutës, të cilët përcaktojnë:​​ 

“1.​​ Gjykata Kushtetuese vendos vetëm për rastet e ngritura para gjykatës në mënyrë ligjore nga pala e autorizuar.​​ 

[...]

7.​​ Individët janë të autorizuar të ngrenë shkeljet nga autoritetet publike të të drejtave dhe lirive të tyre individuale, të garantuara me Kushtetutë, mirëpo vetëm pasi të kenë shteruar të gjitha mjetet juridike të përcaktuara me ligj”.

[...]

• Gjithashtu, Gjykata i referohet neneve​​ 47​​ (Kërkesa individuale), 48​​ (Saktësimi i kërkesës)​​ dhe​​ 49​​ (Afatet)​​ të Ligjit, të cilat përcaktojnë:​​ 

Neni​​ 47

(Kërkesa individuale)

“1.​​ Çdo individ ka të drejtë të kërkojë nga Gjykata Kushtetuese mbrojtje juridike në rast se pretendon se të drejtat dhe liritë e tija individuale të garantuara me Kushtetutë janë shkelur nga ndonjë autoritet publik.​​ 

2.​​ Individi mund ta ngritë kërkesën në fjalë vetëm pasi që të ketë shteruar të gjitha mjetet juridike të përcaktuara me ligj”. ​​ 

Neni​​ 48​​ 

(Saktësimi i kërkesës)

“Parashtruesi i kërkesës ka për detyrë që në kërkesën e tij të qartësoj saktësisht se cilat të drejta dhe liri pretendon se i janë cenuar dhe cili është akti konkret i autoritetit publik të cilin parashtruesi dëshiron ta kontestoj”.​​ ​​ 

Neni​​ 49​​ 

(Afatet)

“Kërkesa parashtrohet brenda afatit prej katër (4) muajve. Afati fillon të ecë që nga dita kur parashtruesit i është dorëzuar vendimi gjyqësor...”.

• Sa i përket përmbushjes së këtyre kërkesave, Gjykata konstaton se: (i)​​ parashtruesi i kërkesës është palë e autorizuar​​ në kuptim të nenit 113.7 të Kushtetutës; (ii)​​ ai​​ konteston një akt të një autoriteti publik, përkatësisht Aktgjykimin​​ [ARJ.nr.114/2022]​​ e​​ 23​​ dhjetorit​​ 2022​​ të​​ Gjykatës Supreme; (iii)​​ ka shteruar të gjitha mjetet juridike​​ të​​ përcaktuara me ligj.;(iv)​​ ka specifikuar qartë​​ të​​ drejtat dhe liritë​​ që ai pretendon se​​ i​​ janë shkelur, në pajtim me kërkesat e nenit​​ 48​​ (Saktësimi i kërkesës)​​ të Ligjit;​​ dhe​​ (v) kërkesën e​​ ka dorëzuar në pajtim me afatet e përcaktuara në nenin 49​​ (Afatet)​​ të Ligjit.​​ ​​ 

• Përveç kësaj,​​ Gjykata, gjithashtu,​​ shqyrton nëse parashtruesi i kërkesës i ka përmbushur kriteret e pranueshmërisë të përcaktuara në paragrafin (2) të rregullit 34​​ të Rregullores së punës, që përcakton:​​ 

“(2) Gjykata mund ta konsiderojë kërkesën të papranueshme nëse kërkesa është qartazi e pabazuar, kur parashtruesi/ja nuk dëshmon dhe nuk mbështetë në mënyrë të mjaftueshme pretendimin e tij/saj.”

• Duke pasur parasysh pretendimet e parashtrueses së kërkesës dhe argumentimit të tyre, Gjykata konsideron se kërkesa ngre çështje serioze kushtetuese dhe përcaktimi i tyre varet nga shqyrtimi i meritave të kërkesës. Po ashtu, kërkesa nuk mund të konsiderohet si qartazi e pabazuar brenda kuptimit të rregullit 39 të Rregullores së punës dhe nuk​​ është krijuar asnjë bazë tjetër për ta shpallur atë të papranueshme (shih Gjykata Kushtetuese Rasti nr. KI97/16, parashtrues​​ IKK Classic, Aktgjykim i 4 dhjetorit 2017).

• Gjykata shpall kërkesën të pranueshme për shqyrtim në merita.​​ 

Meritat e kërkesës

• Gjykata, fillimisht​​ rikujton që rrethanat e rastit konkret ndërlidhen me procesin e zgjedhjes së Kryeprokurorit të Shtetit, përmes konkursit të shpallur më 14 janar 2022, si pasojë e të cilit, KPK kishte votuar dhe propozuar kandidatin Blerim Isufaj për Kryeprokuror të Shtetit për​​ emërim​​ nga Presidentja e Republikës së Kosovës. Parashtruesi i kërkesës, kishte kontestuar vlerësimin e Panelit vlerësues, sipas të cilit i njëjti ishte radhitur i dyti. Duke marrë parasysh nenin 17 (Procesi i votimit) të Rregullores për Emërimin e Kryeprokurorit, sipas të cilit​​ nëse dallimi në poentim në mes të kandidatit të parë dhe të dytë sipas propozimit të Panelit vlerësues është më shumë se 3%, vetëm kandidati i radhitur si i pari, i nënshtrohet procesit të votimit nga KPK. Siç​​ është sqaruar në faktet e rastit, parashtruesi i kërkesës fillimisht i ishte drejtuar​​ Komisionit për rishqyrtim brenda KPK-së dhe i cili kishte shqyrtuar pretendimet e tij, duke (i) refuzuar si të pabazuara pretendimet e parashtruesit të kërkesës lidhur me moszbatim të Ligjit për KPK-në dhe Rregullores për Emërimin e Kryeprokurorit; por​​ duke​​ (ii) rekomanduar që pjesërisht të miratohen kundërshtimet e parashtruesit të kërkesës, vetëm sa i përket pretendimit për poentim, me propozimin që anëtarët e Panelit vlerësues të rishikojnë edhe një herë procesin rreth arsyetimit të poentimit përkatës. Më​​ 6 prill 2022, KPK kishte nxjerrë dy aktet e kontestuara, përkatësisht (i) Vendimin [Nr.474/2022] e KPK-së për refuzimin e Raportit të Komisionit për rishqyrtim; dhe (ii) Vendimin [KPK/Nr.475/2022] e KPK-së për propozimin e kandidatit për Kryeprokuror të Shtetit. Këto dy vendime parashtruesi i kërkesës i kishte kontestuar më 28 prill 2022 në Gjykatën Kushtetuese. Kjo e fundit, më​​ 4 korrik 2022, kishte vendosur se kërkesa e parashtruesit të kërkesës është e papranueshme për shqyrtim në merita për arsye procedurale, përkatësisht sepse kërkesa e parashtruar nuk plotësonte kriterin e shterimit të mjeteve juridike të përcaktuara përmes paragrafit 7 të nenit 113 të Kushtetutës, duke publikuar komunikatën përkatëse lidhur me vendimmarrjen e saj në të njëjtën ditë, ndërsa, më 26 korrik 2022, Aktvendimi për​​ papranueshmëri në rastet e bashkuara KI57/22 dhe KI79/22,​​ iu​​ dorëzua parashtruesve të kërkesave përkatëse si dhe u publikua në Gazetën Zyrtare dhe në uebfaqen e Gjykatës.

• Më 28 korrik 2022, parashtruesi i kërkesës paraqiti në Gjykatën Themelore padi për inicimin e konfliktit administrativ me propozimin për caktimin e sigurimit të kërkesëpadisë me masën e përkohshme, përkatësisht kërkesë për shtyrjen e ekzekutimit të akteve të kontestuara të KPK-së për emërimin e Kryeprokurorit të Shtetit. Gjykata Themelore, refuzoi padinë e parashtruesit të kërkesës si të pasafatshme, bazuar në nenin 27 të LKA-së, ndërsa kishte sqaruar dhe përjashtuar aplikueshmërinë e nenit​​ 28 të LKA-së dhe neneve 129 dhe 130 të LPK-së, sipas të cilave parashtruesi i kërkesës pretendonte që padia e tij në Gjykatën Themelore do të duhej të konsiderohej e afatshme. Gjykata e Apelit dhe Gjykata Supreme, respektivisht, kishin refuzuar ankesën dhe kërkesën për rishqyrtim të jashtëzakonshëm, duke konfirmuar vendimmarrjen e Gjykatës Themelore.​​ 

• Para Gjykatës, parashtruesi i kërkesës, konteston kushtetutshmërinë e Aktgjykimit të Gjykatës Supreme, përmes të cilit është konfirmuar vendimmarrja e gjykatave më të ulëta lidhur me pasafatshmërinë e padisë në konflikt administrativ, duke pretenduar që i njëjti është nxjerrë, në esencë, në shkelje të së drejtës të tij për qasje në drejtësi, sipas garancive të nenit 31 të Kushtetutës në lidhje me nenin 6 të KEDNJ-së. Siç​​ është sqaruar detajisht, në pjesën që ndërlidhet me pretendimet e parashtruesit të kërkesës, i njëjti,​​ në esencë, ngre pretendime që ndërlidhen me (i)​​ faktin që kërkesa e tij në Gjykatën Kushtetutës, pa i shteruar mjetet juridike të përcaktuara me ligj, është dorëzuar bazuar në praktikën paraprake të kësaj Gjykatës sipas rasteve KI99/14 dhe KI100/14, KI34/17, si dhe KI55/17; (ii) faktin që kërkesa në Gjykatën Kushtetuese është dorëzuar brenda afatit tridhjetë (30) ditorë për inicimin e konfliktit administrativ të përcaktuar në nenin 27 të LKA-së, ndërsa dhe ndër tjerash, Gjykata Kushtetuese, “nuk morri vendim edhe 3 muaj pas pranimit të kërkesës së saj” dhe “gjatë gjithë kësaj kohe, Gjykata Kushtetuese nuk e dërgoi lëndën në gjykatat e rregullta...”; dhe (iii) menjëherë pas vendimmarrjes së Gjykatës Kushtetuese, i njëjti i është drejtuar Gjykatës Themelore, duke pretenduar që kërkesa e tij duhej të konsiderohej e afatshme sepse bazuar në nenin 28 të LKA-së, si pasojë e “mos dijës apo gabimit të hapur”, përkatësisht praktikës paraprake gjyqësore të Gjykatës Kushtetuese, kërkesa për vlerësimin e akteve të kontestuara të KPK-së, i është dorëzuar​​ “organit jo-kompetent”, përkatësisht Gjykatës Kushtetuese, ndërsa bazuar në nenet 129 dhe 130 të LPK-së, për shkaqe të arsyeshme të cilat nuk kanë mundur të parashikohen e as të evitohen, pa marrë parasysh që padia është dorëzuar pas afatit të përcaktuar në LKA, gjykata përkatëse mund të lejojë kthimin në gjendjen e mëparshme për kryerjen e veprimit procedural, përkatësisht inicimin e konflikit administrativ. Në këtë kontekst, parashtruesi i kërkesës, pretendon që gjykatat e rregullta, kanë interpretuar dispozitat përkatëse të LKA-së dhe LPK-së, në mënyrë të gabuar dhe arbitrare, duke rezultuar në cenimin e të drejtës së tij për qasje në drejtësi, dhe për pasojë, kërkon nga Gjykata Kushtetuese, që (i) të konstatojë që​​ Aktgjykimi [ARJ. nr. 114/2022] i Gjykatës Supreme i datës 23 dhjetor 2022, në ndërlidhje me Aktvendimin [AA. nr. 650/2022] të Gjykatës së Apelit të 1 shtatorit 2022 dhe [A. nr. 1875/22] të 2 gushtit 2022, janë nxjerrë në shkelje të nenit​​ 31 të Kushtetutës në lidhje me nenin 6 të KEDNJ-së; dhe (ii) të kthej rastin në gjykatën e shkallës së parë, përkatësisht Gjykatën Themelore, për rivendosje.​​ 

• Gjykata, në vijim të shqyrtimit të pretendimeve të parashtruesit të kërkesës, fillimisht thekson që për dallim nga rasti KI57/22 dhe 79/22, përmes të cilit është kërkuar vlerësimi i kushtetutshmërisë së akteve të kontestuara të KPK-së, në rrethanat e rastit konkret, para Gjykatës kontestohet vendimmarrja e gjykatave të rregullta, përmes të cilave konflikti administrativ i iniciuar kundër akteve të kontestuara të KPK-së është refuzuar si i pasaaftshëm. Për më tepër, dhe duke marrë parasysh, pretendimet e parashtruesit të kërkesës në lidhje me praktikën gjyqësore të Gjykatës, përkatësisht atë që ndërlidhet me rastin KI99/14 dhe KI100/14, bazuar në të cilin i njëjti pretendon që nuk i është drejtuar Gjykatës Themelore por Gjykatës Kushtetuese lidhur me kërkesën për vlerësimin e kushtetutshmërisë së akteve të kontestuara të KPK-së, Gjykata i referohet Aktvendimit të saj për Papranueshmëri në rastet KI57/22 dhe 79/22 dhe i cili përmban të gjitha sqarimet e nevojshme në këtë kontekst.​​ 

• Gjykata rikujton që​​ rastin e Gjykatës KI57/22 dhe 79/22, ajo ka refuzuar pretendimet e parashtruesit të kërkesës lidhur me kërkesën për vlerësimin e kushtetutshmërsisë së akteve të kontestuara të KPK-së, si rezultat i mos-shterimit të mjeteve juridike të përcaktuara me ligj sipas kërkesave të paragrafit 7 të nenit 113 të Kushtetutës. Në refuzimin e kësaj kërkesës si rezultat i kritereve procedurale të ndërlidhura me detyrimin kushtetues për shterimin e mjeteve juridike, Gjykata, ndër tjerash, (i) ka shtjelluar parimet e përgjithshme përkitazi me detyrimin e shterimit të mjeteve jurdike, përfshirë bazuar në praktikën gjyqësore të GJEDNJ-së dhe atë të Gjykatës; dhe (ii) ka aplikuar të njëjtat në rrethanat e rastit konkret (shih, Aktvendimin për Papranueshmëri në rastet KI57/22 dhe 79/22, cituar më lart, paragrafët 69-126). Në kontekst të kësaj të fundit, dhe siç​​ është shtjelluar detajisht në Aktvendimin për Papranueshmërinë në rastin KI57/22 dhe 79/22, Gjykata, ndër tjerash, ka sqaruar që (i) bazuar në praktikën gjyqësore të GJEDNJ-së dhe të Gjykatës, në parim, rregulli i shterimit të mjeteve juridike, duhet të zbatohet me një "shkallë të fleksibilitetit dhe pa formalizëm të tepruar"; por që gjithashtu (ii) bazuar në të njëjtën praktikë gjyqësore, parashtruesit​​ përkatës duhet të dëshmojnë se "ata kanë bërë gjithëcka që mund të pritet në mënyrë të arsyeshme nga ai që të shterojë mjetet juridike" dhe që "dyshimet e thjeshta" të një parashtruesi rreth joefikasitetit të një mjeti juridik, nuk vlejnë si arsye për ta liruar një parashtrues nga detyrimi kushtetues për shterimin e mjeteve juridike (shih, Aktvendimin për Papranueshmëri në rastet KI57/22 dhe 79/22, cituar më lart, paragrafët 73-76).​​