USTAVNI SUD

KI 62/21 Podnositeljka zahteva: Dragana Isailović ocena ustavnosti presude AC-I.-18-0413-A0001 Žalbenog veća Posebne komore Vrhovnog suda Kosova za pitanja koja se odnose na Kosovsku agenciju za privatizaciju  od 29. oktobra 2020. godine

KI 62/21, rešenje o neprihvatljivosti od 20. januara 2022. godine, objavljeno 14. februar 2022. godine

Ključne reči: individualni zahtev, pogrešnog tumačenja primenjivog zakona kao i pogrešno utvrđenog činjeničnog stanja, očigledno neosnovan. 

Zahtev je zasnovan na članu 113.7 Ustava, članu 22. i 47. Zakona o Ustavnom sudu Republike Kosovo br. 03/L-121 i pravilu 32 Poslovnika o radu Ustavnog suda.

Podnositeljka zahteva navodi da je Žalbeno veće PKVS-a, odbijajući njenu žalbu, kao neosnovanu, povredilo njeno prava zaštićena članovima  24, 31, 46, 49 i 102 Ustava kao i član 6 i član 1 protokola 1 EKLJP kao i član 1. i 4. ESP. Glavni navod podnosioca zahteva je bio u vezi sa navodnom povredom člana 31. Ustava u vezi sa članom 6. EKLJP-a odnose na donošenje osporene presude, odnosno presude [AC-I.-18-0413-A0001] 29. oktobra 2020. godine Žalbenog veća u suprotnosti sa članovima 71. i 72. Zakona o radu Br. 03/L-212, kao i članom 219 zakona o udruženom radu Br. 53/76.

Što se tiče ovih navoda, odnosno donošenja osporene presude u suprotnosti sa odredbama Zakona o radu Br. 03/L-212 kao i odredbama zakona o udruženom radu Br. 53/76, Sud prvo ističe da oni nisu precizno razjasnili i izneli na odgovarajući način činjenice o povredi ustavnih prava ili odredbi. Štaviše, Sud primećuje da su gore navedene navode o povredi Zakona o radu Br. 03/L-212 kao i odredbama zakona o udruženom radu Br. 53/76, razjasnili redovni sudovi.

Sud takođe podseća da podnositeljka zahteva navodi povredu članova 24, 46, 49 i 102 Ustava, član 1 protokola 1. EKLJP-a kao i i član 1. i član 4. ESP, iznoseći pred Sudom uopštene navode bez tačnog i adekvatnog razjašnjenja činjenica i navoda o povredi ovih ustavnih prava.

U okolnostima ovog slučaja, podnositeljka zahteva osim pozivanja na gore navedene članove Ustava i njihov sadržaj, a pored formulacije uopštenih navoda, nije jasno i adekvatno obrazložila kako su ovi članovi povređeni osporenom presudom. Stoga, Sud smatra da navodi podnositeljke zahteva o povredi gore navedenih članova Ustava spadaju u kategoriju „nepotkrepljenih ili neobrazloženih“ navoda. U smislu ove kategorije navoda, Sud je, na osnovu stava (1) (d) i (2) pravila 39 Poslovnika i svoje sudske prakse, dosledno naglašavao da su (i) strane obavezne da tačno i adekvatno razjasne činjenice i navode; kao i (ii) da dokažu i dovoljno potkrepe svoje navode o povredi ustavnih prava ili odredbi.

Shodno tome, na osnovu gore navedenog i uzimajući u obzir posebne karakteristike slučaja, navode podnositeljke zahteva i činjenice koje je ona iznela, Sud, zasnivajući se i na standarde utvrđene u svojoj sudskoj praksi u sličnim slučajevima i sudskoj praksi ESLJP-a, utvrđuje da navodi podnositeljke zahteva o povredi (i) člana 31. Ustava u vezi sa članom 6. EKLJP-a, kao rezultat pogrešnog tumačenja važećeg zakona u okolnostima njegovog slučaja, predstavljaju navode „četvrtog stepena“; dok (ii) o povredi članova 24, 46, 49 i 102 Ustava, član 1 protokola 1. EKLJP-a kao i i član 1. i član 4. ESP čine „nepotkrepljene ili neobrazložene“ navode i kao takvi, isti su očigledno neosnovani na ustavnim osnovama, kao što je propisano članom 113.7 Ustava u stavom (2) pravila 39 Poslovnika.