Gjykata Kushtetuese

Parashtruesi e kishte dorëzuar Kërkesën në bazë të nenit 113.7 të Kushtetutës, duke pohuar se i janë shkelur të drejtat e tij sipas nenit 31 të Kushtetutës dhe neneve 5 dhe 6 të Konventës për Mbrojtjen e të Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut, pasi që ai asnjëherë nuk ishte informuar për zgjatjen e hetimit penal, asnjëherë nuk ishte informuar për bastisjen pa urdhër të gjykatës dhe për vendimin e mëpastajmë për tërheqjen e provave të marra në mënyrë të paligjshme, dhe nuk ishte informuar për ankesën e prokurorit kundër vendimit të gjyqtarit për aktakuzën. Në thelb, Parashtruesi argumentoi se ai ishte privuar nga e drejta e tij për një proces të rregullt ligjor dhe respektimin e parimit të barazisë së armëve, Gjyqtari vendosi se Kërkesa ishte e papranueshme sipas nenit 113.7 të Kushtetutës dhe nenit 47.2 të Ligjit për Gjykatën Kushtetuese sepse nuk ishin shterur të gjitha mjetet juridike në dispozicion pasi që rasti akoma nuk ishte zgjidhur në trupin gjykues dhe ende ishin në dispozicion mjetet juridike të seancës paraprake, duke cituar rastet Universiteti AAB-RIINVEST SHPK kundër Qeverisë së Kosovës dhe Selmouni kundër Francës që kanë të bëjnë me supozimin se sistemi ligjor i Kosovës ofron mjete efektive juridike për shkeljet kushtetuese