Gjykata Kushtetuese

Parashtruesi e kishte dorëzuar Kërkesën në bazë të nenit 113.7 të Kushtetutës duke pohuar se janë shkelur të drejtat e tij sipas neneve 21, 22, 24, 31, 41, 46, 53 dhe 54 të Kushtetutës nga vendimi i Gjykatës Supreme, i cili konfirmonte vendimin e Gjykatës së Qarkut të Pejës se Gjykata Komunale e Pejës në mënyrë të drejtë e kishte refuzuar pretendimin e Parashtruesit për të drejtat trashëgimore mbi pronën shoqërore, bazuar në atë se ish pronarët e pronës ishin kompensuar në mënyrë ligjore, Gjykata vendosi se Kërkesa ishte e papranueshme sepse ajo ishte parashtruar pas skadimit të afatit prej katër muajsh të përcaktuar në nenin 49 të Ligjit për Gjykatën Kushtetuese. Gjykata po ashtu konstatoi se kërkesa ishte qartazi e pabazuar dhe e papranueshme për shkak të mungesës së provave që do të demonstronin se procedurat e mëparshme kanë qenë të paanshme ose se kanë qenë të padrejta, duke cituar rastin Mezotur-Tiszacugi Tarsulat kundër Hungarisë për të treguar se pakënaqësia me rezultatin nuk është bazë e mjaftueshme për kërkesën, Gjykata theksoi se roli i saj ishte i kufizuar në kontestet kushtetuese, që nuk përfshinin kundërthëniet faktike apo ato të së drejtës materiale, duke cituar rastin Akdivar kundër Turqisë. Në fund, Gjykata në baza të njëjta konstatoi se Kërkesa ishte qartazi e pabazuar në lidhje me pretendimet e implikuara të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut, duke cituar rastin Mordechai Poznanski dhe të tjerët kundër Gjermanisë