Gjykata Kushtetuese

KI23/23, Parashtrues: Vladimir Mladenoviç, Vlerësim i kushtetutshmërisë së Aktgjykimit UZVP-ARJ. nr. 86/2022, të 29 shtatorit 2022 të Gjykatës Supreme të Republikës së Kosovës

KI23/23, Aktvendim për papranueshmëri, i 13 shkurrit  2024, publikuar 6 qershor 2024

Fjalët kyç: kërkesë individuale, e drejta në gjykim të drejtë, kërkesë qartazi e pabazuar, kërkesë e papranueshme  

Rrethanat e rastit konkret ndërlidhen me një kontest civil, përkatësisht me kërkesën e parashtruesit të kërkesës për njohjen e statusit të personit me aftësi të kufizuara, bazuar në faktin se i njëjti ishte ushtarak dhe invalid, dhe se ky status i ishte njohur atij nga Ministria e Punës-Departamenti për çështje të veteranëve dhe mirëqenie sociale me Aktvendimin [nr. 580-2212] të 7 tetorit 1995. Ministria në fjalë e kishte refuzuar kërkesën tij, dhe si rezultat parashtruesi i kërkesës kishte iniciuar padinë në Gjykatën Themelore në Prishtinë. Kjo e fundit me Aktgjykimin [U. A. nr. 376/2018] e kishte refuzuar si të pabazuar padinë e tij. Aktgjykimi në fjalë u apelua nga parashtruesi i kërkesës në Gjykatën e Apelit, e cila me Aktgjykimin [UZ. AA. nr.487/2021], refuzoi ankesën e parashtruesit të kërkesës dhe vërtetoi Aktgjykimin e 12 janarit 20121 të Gjykatës Themelore në Prishtinë. Si përfundim, vendimet e instancave me të ulëta u vërtetuan nga Gjykata Supreme, nëpërmjet Aktgjykimit [UZVP-ARJ. nr. 86/2022] të 22 gushtit 2022.

Parashtruesi i kërkesës në Gjykatën Kushtetuese pretendoi se Aktgjykimi i kontestuar i Gjykatës Supreme, në ndërlidhje me aktgjykimet e instancave më të ulëta, është nxjerrë në shkelje të të drejtave të garantuara me nenin 31 [E Drejta për Gjykim të Drejtë dhe të Paanshëm] të Kushtetutës së Republikës së Kosovës, në ndërlidhje me nenin 6 të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut.

Referuar pretendimeve të ngritura në kërkesë, Gjykata vërejti se thelbi i ankesës së parashtruesit të kërkesës, ndërlidhje me çështje fakti dhe ligji. Në këtë kuptim, Gjykata iu referua parimeve të përgjithshme të vendosura nga Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut dhe nga Gjykata, duke i aplikuar ato në rrethanat e rastit konkret, arrit në përfundimin se pretendimet e parashtruesit të kërkesës ngrenë çështje të natyrës së shkallës së katërt. Për me tepër, Gjykata konsideroi se parashtruesi i kërkesës nuk kishte arritur të mbështes pretendimin e tij për shkelje të së drejtës për gjykim të drejtë, sepse në rrethanat e rastit konkret nuk ishte përmbushur kriteri përjashtues, kur interpretimi i ligjit të aplikueshëm nga ana e gjykatave të rregullta mund të ketë qenë qartazi i gabuar, duke rezultuar kësisoj në konkluzione arbitrare apo qartazi të paarsyeshme, apo se procedurat pranë gjykatave të rregullta, në tërësinë e tyre, mund të kenë qenë të padrejta apo arbitrare.

Për pasojë dhe bazuar edhe në sqarimet e dhëna në aktvendimin e publikuar, Gjykata konkludoi se pretendimet për shkelje të nenit 31 [E Drejta për Gjykim të Drejtë dhe të Paanshëm] të Kushtetutës, dhe të nenit 6 të KEDNJ-së, i takojnë kategorisë së parë (i) të pretendimeve që kategorizohen si pretendime të natyrës së “shkallës së katërt”, dhe si të tilla të njëjtat, në baza kushtetuese, shpallen qartazi të pabazuara.